Polecam szczególnie 2 opowiadania Oscara Wilde’a – Prawdziwego przyjaciela i Szczęśliwego księcia. Po polsku czyta je Przemysław Sadowski, po angielsku Richard Berkeley. Pozostałe bajki z płyty również możecie sobie przypomnieć.
Miłość jest wcale dobrą rzeczą – mówi do makolągwy szczur w opowiadaniu Prawdziwy przyjaciel. – Ale przyjaźń jest znacznie wznioślejsza. Zaprawdę, nie znam na świecie nic równie szlachetnego i wzniosłego, jak prawdziwa przyjaźń.
I właśnie przyjaźni są poświęcone wszystkie z proponowanych baśni. Czasami ta przyjaźń jest jednostronna, czasami bolesna, częściej bywa, że wspaniała, pełna poświęcenia z jednej i drugiej strony.
W Szczęśliwym księciu Oscara Wilde’a jaskółka zauroczona trzciną cierpi, bo kołysząca się na wietrze wybranka ptaszka zupełnie nie reaguje na jej wyznania. Gdy jaskółka usiądzie na pomniku szczęśliwego księcia, ten opowie jej, jak bardzo za życia był samolubny, i jak po śmierci stojąc jako pomnik na cokole, przygląda się ze smutkiem biedzie i upokorzeniu swoich dawnych poddanych. Jaskółka zainteresuje się opowieścią i postanowi pomóc księciu. I tak dalej, i tak dalej.
Z kolei Prawdziwy przyjaciel opowiada o poczciwym Janku i młynarzu Hugonie. To bardzo smutna historia, trzeba się w nią mocno wsłuchać, bo wiele można się z niej nauczyć.
Wysłuchacie również Brzydkiego kaczątka i Króla żab. Pierwsza, jak pamiętacie to historia brzydkiego małego łabędzia, który wyrósł na niezwykle urodziwego ptaka, druga opowiada o królewnie pragnącej oszukać pewną uczynną żabę, która jak to w bajkach bywa - okaże się pięknym królewiczem. Przypomnijcie sobie i te dwie baśnie, one także traktują o przyjaźni.
Każdy chce mieć przyjaciela
Oscar Wilde - Prawdziwy przyjaciel, Szczęśliwy książę
Czytają: po polsku Przemysław Sadowski, po angielsku Richard Berkeley
Czas nagrania obydwu baśni po angielsku 53 minuty 43 sekundy, po polsku 55 minut 43 sekundy.
Hans Christian Andersen - Brzydkie kaczątko
Czyta: Monika Kwiatkowska
Czas nagrania: 30 minut 29 sekund
Jacob i Wilhelm - Grimm Król żab
Czyta Monika Kawiatkowska
Czas nagrania 8 minut 47 sekund
Wydawca: Festina
Artur Barciś, który te książki wam przeczyta, dodaje, że ich czytanie było wielka rozkoszą. – Uwielbiam – mówił – książki, które są inne niż wszystkie. Posłuchajcie, albo przeczytajcie. Nie pożałujecie. Rico, to dość naiwny i odrobinę nierozgarnięty, choć bardzo utalentowany nastolatek. Ma wprawdzie problemy z rozróżnianiem kierunków oraz kolorów i czasami wszystko miesza mu się w głowie, ale w podbramkowych sytuacjach potrafi pokazać, na co go naprawdę stać. Rico, wychowywany przez samotną matkę, mieszka w Berlinie, uwielbia, gdy sąsiadka przygotowuje mu smakowite kanapki, godzinami może oglądać stare kryminały. I jeszcze lubi bardzo wiele dziwnych rzeczy, ale nie ma komu się zwierzać, bo brakuje mu przyjaciela. Wszystko się zmieni, gdy pozna Oskara. Oskar, mały brzydal z wielkimi zębami, chodzący w motocyklowym kasku, to z kolei mistrz intelektu. Oskar to przede wszystkim chodząca encyklopedia, posiadacz setek tysięcy informacji potrzebnych i niepotrzebnych. Taki typ prymusa, a wiadomo, że za prymusami się nie przepada. Ale to nie jest prymus nie do zaakceptowania. Chłopcy są jak ogień i woda. I może właśnie dlatego zostają przyjaciółmi, bo jeden od drugiego coś tam zawsze weźmie. Najbardziej połączy ich umiłowanie do rozwiązywania skomplikowanych zagadek kryminalnych. W pierwszej części (Rico, Oskar i głębocienie) świeżo zaprzyjaźnieni chłopcy muszą stawić czoła terroryzującemu miasto porywaczowi dzieci…. W drugiej książce serii (Rico, Oskar i złamane serca) chłopcy postarają się rozwiązać zagadkę torebki, którą mama Rica zdobyła w czasie gry w bingo. Ale to nie wszystko, wszystkiego, jest o wiele więcej. Powiem tylko, że to książka równie fantastyczna jak pierwsza, że akcja jej jest bardzo szybka, że fabuła pełna pomysłów i rozmachu, że humor błyskotliwy, a komentarze wysmakowane. I na koniec Rico, Oskar i złodziejski...
Czym jest Kacperiada? Jest fantastyczną opowiastką, a właściwie zbiorem opowiastek o trzyosobowej rodzinie z pięcioletnim Kacperkiem w roli głównej. Wszystkie historie opowiada tato chłopca, a ma co opowiadać, bo Kacper robi wszystko, by rodzice się z nim nie nudzili. Tatuś zresztą wcale nie jest lepszy, on także potrafi narozrabiać. Co mnie w tych opowiastkach urzekło? Najbardziej oczywiście to, że Kacper to dziecko szczęścia. Rodzice poświęcają mu bardzo dużo czasu, są przy nim zawsze wtedy, gdy bardzo ich potrzebuje, nie robią problemów z byle bzdurki, i są bardzo, ale to bardzo tolerancyjni. W tych opowiadaniach mama jest trochę ukryta, ale to dobrze. Od męskich zabaw niech w domu będzie tata. I tato Kacpra świetnie się w tej roli sprawdza. Panowie nigdy się nie nudzą, wolą się po prostu razem bawić. Niby nic się w książce nie dzieje, a dzieje się bardzo dużo. Wy na pewno sporo z niej skorzystacie. Poznacie ogromnie dużo nowych słów (to jest to, za co pana Grzegorza Kasdepke uwielbiam), wyszlifujecie waszą wyobraźnię, przekonacie się, że każdy najzwyklejszy dzień może być niezwykły. Trzeba tylko chcieć. Jeśli z wami słuchać będą rodzice, też nie stracą czasu. Książka jest świetnym poradnikiem dla tych, którzy nie potrafią poskromić własnych dzieci. I jeszcze ten humor. Pan Kasdepke jest w tej dziedzinie arcymistrzem. Nie na darmo autor za tę książkę otrzymał Nagrodę im. Kornela Makuszyńskiego. Kacperiada Autor: Grzegorz Kasdepke Lektor: Wojciech Chorąży Wydawca: Biblioteka Akustyczna Nośnik: CD w formacie mp3 Czas nagrania: 1 godzina 27 minut Kącik małego czytelnika - sprawdź, jakie książki dla dzieci polecają inne mamy
Mamma mia, ale się będzie działo. Oto 29 maja nie wiadomo którego roku z Krakowa na prośbę Kraka wyrusza do Krainy Deszczowców niezwykła ekspedycja, której zadaniem jest uwolnienie profesora Baltazara Gąbki, sławnego biologa, znawcę ślimaka winniczka. W wyprawie amfibią o nazwie Smok Expedition oprócz Smoka biorą udział kucharz Bartolini oraz Doktor Koyot. Zanim dotrą do Krainy Deszczowców, muszą pokonać Krainę Psiogłowców, Słonecję, Kraj Gburowatego Hipopotama. To będzie bardzo niebezpieczna podróż, bo za dzielną trójką podąża tajemniczy Don Pedro, szpieg z Krainy Deszczowców, którego zadaniem będzie pokrzyżowanie planów odważnych podróżników… Nie wierzycie, przeczytajcie najpierw ten krótki fragment: "...na tablicy przeczytali napis: "Do granicy państwa 150 milionów kocich kroków". Smok dodał gazu. Samochód pomknął ze wzrastającą szybkością. Żaden z jego pasażerów nie zauważył małego człowieczka w zielonej pelerynie, który skrył się za pniem jednego z drzew. Człowieczek ten spoglądał przez chwilę na oddalający się samochód, następnie zaś usiadł w rowie i wyjąwszy spod peleryny maleńką krótkofalówkę, rozpoczął nadawanie komunikatu: "Uwaga, Zenobia. Mówi X-51. Mówi X-51. Ekspedycja wyruszyła samochodem ze znakiem rejestracyjnym GK 24568. Trzech pasażerów. Przy kierownicy Smok. Co robić? Przechodzę na odbiór." Po chwili w aparacie zaskrzeczał czyjś głos: "Mówi Zenobia do X-51. Masz jechać za nimi i nie spuszczać ich z oczu". Mały człowieczek schował aparat pod pelerynę i wyszedł spokojnie na drogę. - Co za kraj - szepnął do siebie. - Ani kropli deszczu od piętnastu godzin! Stwierdziwszy, że nikt go nie widzi, wyjął z kieszeni płaszcza gumowy woreczek napełniony wodą i polał sobie głowę wraz z ramionami. No, już mi trochę lepiej - pomyślał. - A teraz w drogę!" Prawda, że...
