Jeśli nie, teraz to wszystko możecie przeżyć. Mnie książka Wandy Ottenbreit urzekła od pierwszego zdania. Wam także na pewno się spodoba. I chyba bardziej wersja do czytania, a nie do słuchania, choć czyta książkę wybornie Artur Barciś. Sama konstrukcja książki jest niezwykła. Opowieści ułożone są szkatułkowo, a są to opowieści niezwykłe, takie, jakie się spotyka tylko w pełnych tajemnic baśniach. Książka składa się z dwóch części. W pierwszej poznajemy Hanię i jej Dużego Brata, który wraca pewnego dnia do domu. Niestety bez jednej nogi. Brat smutny, rodzina płacze. Widać, że szczęście opuściło ten dom. Hania postanawia to szczęście odszukać. Razem z Dużym Bratem organizują wielką wyprawę w świat. Część druga opowiada o przygodach Hani i jej Małego Braciszka. Teraz to ona będzie się opiekować małym człowieczkiem, który jest okropnie znudzony domowym nicniedzianiem. Wkrótce wszystko się zmieni… Każdy rozdział to nowa intrygująca historia, której bohaterami sa znane i dopiero co poznane postaci. Wiemy, kto to jest Ali Baba, ale nie mamy pojęcia kim są Samotne Cienie, czy Dzicy Ludzie. Świat Hani jest ciepły, a dziewczynka jest kochana i rozumiana przez dorosłych. W takim świecie łatwo jej się poruszać, łatwo nawet przeżywać dziecięce lęki, łatwo dorastać. W takim świecie wy również poczujecie się cudownie. Jestem pewna. Korzystając z okazji bardzo bym chciała za tę książkę podziękować Małgorzacie Musierowicz, bo to dzięki uporowi znanej pisarki, książka zapomnianej pisarki została wydana. Okoliczności równie niezwykłe jak niezwykła jest powieść (opowieść) Wandy Ottenbreit, zmarłej przed dwudziestu laty wykładowczyni Uniwersytetu Rzeszowskiego, a przede wszystkim wspaniałej mamy ośmiorga dzieci. Teraz ja, babcia, przeczytałam jednym tchem książkę, zaraziłam nią moje wnuczki i polecam książkę wszystkim...
Wkurzają cię newsy na temat Lewandowskich? Ten będzie inny. Chociaż nie, właściwie taki sam. Bo ja popieram taki lans. Jeśli się lansować lub promować konkretne produkty – to właśnie takie i w takim stylu. Mam gdzieś newsy na temat Lewandowskich, a ty? Informacje na temat życia rodziny Lewandowskich mnie w ogóle nie ruszają (z całym szacunkiem dla Anny i Roberta). Powiem więcej, gdyby nie praca w portalu parentingowym, niewiele bym wiedziała na temat tego w jakim wózku jeździ na co dzień Klarcia, jakie ubranka nosi i co dokładnie całymi dniami robi jej mama. Albo kiedy i w jakich strojach kibicowały tacie. Takie jednak informacje "klikają się" u nas i rozchodzą niczym świeże bułeczki. Bardzo przepraszam, ale to wy jednak klikacie. Gdyby tak nie było, media, by o nich nawet nie wspomniały. To jest bardzo prosty mechanizm ;). Zgłoś się do testowania: zdobądź 1 z 200 opakowań Enfamil Premium 3! Kolejny post Anny Lewandowskiej - czy wzbudzi kontrowersje? Anna Lewandowska właśnie opublikowała kolejny post w portalach społecznościowych, który być może nie jest aż tak sensacyjny jak te dotychczasowe, ale mi się bardzo spodobał. Tym razem nie chodzi o super modny wózek, ani kolejny luksusowy ciuch dla Klary. Tym razem chodzi o… książkę i czytanie książek dzieciom. A wpis Ani brzmi mniej więcej tak: „Kochamy, więc czytamy! Cała Polska czyta dzieciom! Leżymy w domu z Klarcią i czytamy jej bajeczki. Była już o piesku, ta o żabie, a Robert czytał o samochodziku. Czytamy, bo chcemy przyzwyczaić ją do tego nawyku od najmłodszych lat, tak jak w naszym dzieciństwie przyzwyczajono nas. Mnie na dobranoc mama zawsze czytała "Małego Księcia", a Robertowi tata czytał "Baśnie braci Grimm". Czytamy, bo chcemy żyć w tym co rzeczywiste. Tak jak e-mail nie zastąpi prawdziwej rozmowy, telewizor własnych doświadczeń, tak obrazek z internetu nie zastąpi książki. To czas...
W zimie także, a może przede wszystkim, bo dobrze jest pomarzyć, gdy za oknem trzaskający mróz. A może i wam za kilka miesięcy przytrafią się takie wakacje jak małej Iris, która wcale nie chciała wyjeżdżać do babci. Może i wy przeżyjecie jakieś fantastyczne przygody? Kto wie? Dlaczego Iris nie chciała jechać do babci? Może dlatego, że po śmierci dziadka babcia była smutna? A może obawiała się, że i ona tym smutkiem się zarazi? W każdym razie mała niespełna dziesięcioletnia dziewczynka wolałaby czas wolny spędzić z rodzicami na przykład nad morzem. Jedzie, bo nie chce sprawić przykrości rodzicom, ale robi to bez przekonania. A tymczasem u babci będą się dziać dziwne rzeczy. Spotka mężczyznę o imieniu Bobas, ogromnego, silnego, ale malutkiego, gdy na jego drodze pojawi się miniaturowa myszka. Pisarka stara się patrzeć na świat oczami dziecka, i trzeba powiedzieć, że fantastycznie się to jej udaje. Stąd w książeczce cała masa niesamowitych zwrotów akcji, duża dawka humoru, sytuacyjnego komizmu. Mnie bardzo się spodobał opis babci, która miała pięćdziesiąt cztery włoski nad górną wargą. Chyba będę musiała policzyć swoje. To będzie taki mój prywatny konkurs na babcine włoski. A te przygody, te niezwykłe wydarzenia! I ten babciny temperament. Pozazdrościć. Obie damy wplątają się nawet w jakąś dziwną kradzież, czego tak na dobrą sprawę starsza pani nie powinna robić. W każdym razie Iris wróci z tych wakacji bardzo zadowolona. I bogatsza o wiele doświadczeń. A przede wszystkim przekonana o tym, że każdą zmianę należy traktować jak nowe doświadczenie, a także, że człowiek, nawet ten mały, nigdy nie wie, co go czeka jutro lub pojutrze. Zwróćcie także uwagę na ilustracje, wspaniale się komponują z treścią, a nawet tę treść uzupełniają. Przeczytajcie książkę samodzielnie. Fajnie się ją czyta, daję słowo. ...
