Czyż w tej radości życia, w tych nieustannych pytaniach, w tej chęci dowiedzenia się wszystkiego, nie jest podobny do was, przedszkolaków?
O Ryjku pięknie opowiada Anna Seniuk. Aktorki nie muszę przedstawiać, to klasa sama w sobie.
Kim jest bohater? To mały, śliczny prosiaczek, który ma mamę, tatę, a nawet żółwia – przytulankę. Ryjek ma też śmieszny zawijany ogonek i jak to u prosiaczków bywa wystający ryjek. Tyle ogólny opis bohatera. Teraz przejdźmy do szczegółów. Mały prosiaczek chce jak najszybciej poznać świat. Nieustannie więc zadaje rodzicom pytania, czasami bardzo proste, czasem niezwykle skomplikowane. No bo jak takiemu brzdącowi odpowiedzieć na pytanie, gdzie się kończą podróże w nieznane, albo co tak naprawdę można ulepić z plasteliny. Niby proste, a jednak trudne. Jak odpowiedzieć, aby wyjść z twarzą.
Ryjek ma też masę własnych ryjkowych przemyśleń. Wpada wtedy w zadumę i zaczyna się nagle zastanawiać. Posłuchajcie: - Co prawda czasami się czymś martwię, tak jak chyba wszyscy. Ale jak sobie przypomnę, że nazywam się Wesoły Ryjek, to łatwiej mi znowu być wesołym. Tak sobie myślę, że może każdy powinien się nazywać Wesoły Ryjek ? Na świecie byłoby wtedy weselej. Ale z drugiej strony, gdyby każdy - mama, tata, ja i mój żółw przytulanka też - nazywał się Wesoły Ryjek, to zrobiłby się straszny bałagan. Na przykład listonosz w ogóle by nie wiedział, któremu Wesołemu Ryjkowi zanieść list, a wy nie wiedzielibyście, o którym Wesołym Ryjku jest ta książeczka...
Z takimi wątpliwościami wy też często się spotykacie, i musicie je rozwiązać, rozwiać, czy jak tam to chcecie nazwać. I tak codziennie, raz wesoło, raz smutno, raz nostalgicznie, raz pochmurnie.
Są te opowiadanka bardzo różne. Jedne zwyczajne, mało skomplikowane, nad innymi trzeba się zatrzymać zastanowić, pomyśleć. Wiecie, o czym myślę. Jak każdy mały człowiek, macie masę najróżniejszych problemów, które musicie rozwiązać, nad którymi musicie się pochylić.
Audiobook, który wam gorąco polecam, zawiera dwa pierwsze tomy opowiadań o wesołym prosiaczku, opowiadań mądrych, bez zbędnego dydaktyzmu, szczerych, raz zabawnych, innym razem poważnych, jak w życiu.
Wesoły Ryjek
Autor: Wojciech Widłak
Lektorka: Anna Seniuk
Wydawca: Media Rodzina
Nośnik: CD w formacie mp3
Czas nagrania: 1 godzina 11 minut
Jesteśmy rodzicami, którzy mają czas dla dziecka . Staramy się organizować swojemu dwuletniemu synkowi fajne zabawy, zawsze jesteśmy doinformowani na temat tego, co dzieje się w żłobku. Często siedzimy też razem z nim w piaskownicy, kiedy się bawi. Któregoś dnia usłyszeliśmy komentarz od jednej mamy, że jesteśmy „ rodzicami helikopterami ”. Co to właściwie znaczy rodzic helikopter? Nie czujemy, żebyśmy robili coś złego – Aga i Tomek z Gniezna Odpowiadają: Prof. Anna Brzezińska, psycholog dziecięcy, kieruje Zakładem Psychologii Socjalizacji i Wspomagania Rozwoju w Instytucie Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, pracuje też w Instytucie Badań Edukacyjnych w Warszawie. Dr Joanna Urbańska, psycholog społeczny, jest adiunktem w Instytucie Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. dr Joanna Urbańska: Pejoratywne określanie pewnego typu rodziców jako „ rodzic helikopter ” jest bardzo modne w amerykańskich mediach już od lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku, kiedy to w jednej z książek pojawiła się wypowiedź nastolatki: „matka krąży nade mną jak helikopter”. W Polsce dopiero od niedawna można spotkać się z tą nazwą. Jest szczególnie popularna w zagranicznych szkołach jako określenie rodzica, który bardzo często dzwoni do szkoły, jest natarczywy, przyjeżdża po dziecko za wcześnie i czeka pod drzwiami lub na przerwie przekazuje smakołyki, swoim postępowaniem przynosząc dziecku wstyd przed kolegami. prof. Anna Brzezińska: Ważne jest, aby dobrze rozumieć, co tak naprawdę znaczy być "rodzicem helikopterem". Najkrócej rzecz ujmując, oznacza to fizyczną hiperobecność, czyli tak zwane ciągłe krążenie nad dzieckiem, ale – co ogromnie ważne! – przy psychicznej nieobecności. Jak to należy rozumieć Otóż tak, że problemem nie jest w...
Ósemka autorów wydała razem 10 opowiadań, w których udowodnią, że wszystko może się zdarzyć. Bolek i Lolek także mogą żyć tu i teraz. Skoro bracia radzili sobie i na Dzikim Zachodzie, i w trudnych warunkach, to niby dlaczego nie poradzą sobie z gra komputerową czy internetowym kolegą, który okazał się być samym hrabią wampirem Drakulą z Transylwanii. No więc radzą, i w dalszym ciągu są zabawni i niezwykle bohaterscy. I wtedy, gdy się okropnie boją, bo strach to nic wstydliwego, i wtedy, gdy na przykład ratują małego Piotrusia przed Wiklinowym Potworem, choć Piotruś, synek przyjaciół rodziców daje się im mocno we znaki. Pewien bardzo mały Franek z wypiekami na okrągłej buzi słuchał opowiadania Pustynia, o tym jak Bolek chciał ukraść szablę Ali Baby. Nazajutrz poprosił mamę o resztę opowiadań. A w tych opowiadaniach naprawdę dużo się dzieje. Chłopcy zaglądają do Sezamu, odkrywają skarb pradziadka, malowidła z paleolitu. I trudno się dziwić, że te historie są aż tak niezwykłe, przecież Bolek i Lolek to mistrzowie fantazjowania, a przy tym chłopcy nieustraszeni, którzy w dodatku każde swoje zadanie traktują ze śmiertelną powagą. Nie zabraknie w tych historiach dobrego humoru, nie zabraknie zabawy, a także mądrze dawkowanego moralizatorstwa. Dowiecie się, jakie zagrożenia niesie ślęczenie przed komputerem, jak wstrętna jest zachłanność, i dlaczego nie wolno być nieuczciwym. Opowiada te niestworzone historyjki Jerzy Stuhr , który z dziećmi przegadał już niejedną książkę. Chce się w tym słuchaniu uczestniczyć. Nowe przygody Bolka i Lolka Autorzy: Wojciech Bonowicz, Grzegorz Gortat, Ewa Karwan-Jastrzębska, Joanna Olech, Anna Onichimowska, Michał Rusinek, Wojciech Widłak, Maciej Wojtyszko Wydawca: Znak Lektor: Jerzy Stuhr Nośnik: płyta kompaktowa CD Czas nagrania 1 godzina 52 minuty Kącik małego czytelnika - sprawdź, jakie książki dla dzieci...
Przeczytaj sama lub sam Kaszka z mlekiem W piątek pani powiedziała do pierwszaków: Pójdę wam na rękę i nie zadam na weekend pracy domowej. Dzieci były przerażone, bo chodzenie po rękach nie kojarzyło się im z niczym przyjemnym. Już wolałyby spędzić sobotę nad zeszytem. Okazało się jednak, że strach ma wielkie oczy, bo pani użyła tylko zwrotu, którego nie zrozumiały. Jeśli nie rozumiecie dorosłych wypowiadających tajemnicze zdania, sięgnijcie po uroczą, bardzo mądrą, i bardzo dowcipną książeczkę pana Grzegorza Kasdepke Co to znaczy…, a sprawa szybko się wyjaśni. Następnym razem, gdy pani będzie chciała iść wam na rękę, będziecie mogli z uśmiechem odpowiedzieć, że jesteście w siódmym niebie. Gdy natomiast zdarzy się wam źle rozwiązać zadanie matematyczne, spróbujcie udobruchać panią odpowiedzią, że matematyka jest waszą piętą Achillesową. Greka raczej nie udawajcie, bo wasza nauczycielka może się zdenerwować. Tych króciutkich i fajnie napisanych historyjek jest aż 101, a ich bohaterem jest wasz rówieśnik Bartuś ze swoją liczną rodziną. Wcale nie musicie tych opowiastek czytać po kolei. Pobawcie się książką. Każde opowiadanie potraktujcie jako specjalny przerywnik między zajęciami, taki nadzwyczajny deser, który zabawi i nauczy. Daję słowo, po lekturze każde niezrozumiałe zdanie będzie dla was kaszką z mlekiem. I jeszcze jedno. Specjalnie użyłam kilku trudnych zwrotów, bo chcę wam udowodnić, że dorośli już tak mają. Gadają, ale nie tłumaczą. • Grzegorz Kasdepke Co to znaczy, czyli 101 zabawnych historyjek, które pozwolą zrozumieć znaczenie niektórych powiedzeń Wydawnictwo Literatura 2010
