Wesoły ryjek – recenzja audiobooka

Jesteśmy rodzicami, którzy mają czas dla dziecka . Staramy się organizować swojemu dwuletniemu synkowi fajne zabawy, zawsze jesteśmy doinformowani na temat tego, co dzieje się w żłobku. Często siedzimy też razem z nim w piaskownicy, kiedy się bawi. Któregoś dnia usłyszeliśmy komentarz od jednej mamy, że jesteśmy „ rodzicami helikopterami ”. Co to właściwie znaczy rodzic helikopter?  Nie czujemy, żebyśmy robili coś złego – Aga i Tomek z Gniezna Odpowiadają: Prof. Anna Brzezińska, psycholog dziecięcy, kieruje Zakładem Psychologii Socjalizacji i Wspomagania Rozwoju w Instytucie Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, pracuje też w Instytucie Badań Edukacyjnych w Warszawie. Dr Joanna Urbańska, psycholog społeczny, jest adiunktem w Instytucie Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.   dr Joanna Urbańska: Pejoratywne określanie pewnego typu rodziców jako „ rodzic helikopter ” jest bardzo modne w amerykańskich mediach już od lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku, kiedy to w jednej z książek pojawiła się wypowiedź nastolatki: „matka krąży nade mną jak helikopter”. W Polsce dopiero od niedawna można spotkać się z tą nazwą. Jest szczególnie popularna w zagranicznych szkołach jako określenie rodzica, który bardzo często dzwoni do szkoły, jest natarczywy, przyjeżdża po dziecko za wcześnie i czeka pod drzwiami lub na przerwie przekazuje smakołyki, swoim postępowaniem przynosząc dziecku wstyd przed kolegami.   prof. Anna Brzezińska: Ważne jest, aby dobrze rozumieć, co tak naprawdę znaczy być "rodzicem helikopterem". Najkrócej rzecz ujmując, oznacza to fizyczną hiperobecność, czyli tak zwane ciągłe krążenie nad dzieckiem, ale – co ogromnie ważne! – przy psychicznej nieobecności. Jak to należy rozumieć  Otóż tak, że problemem nie jest w tym przypadku zbyt duża obecność rodzica , ale przede...

Ósemka autorów wydała razem 10 opowiadań, w których udowodnią, że wszystko może się zdarzyć. Bolek i Lolek także mogą żyć tu i teraz. Skoro bracia radzili sobie i na Dzikim Zachodzie, i w trudnych warunkach, to niby dlaczego nie poradzą sobie z gra komputerową czy internetowym kolegą, który okazał się być samym hrabią wampirem Drakulą z Transylwanii. No więc radzą, i w dalszym ciągu są zabawni i niezwykle bohaterscy. I wtedy, gdy się okropnie boją, bo strach to nic wstydliwego, i wtedy, gdy na przykład ratują małego Piotrusia przed Wiklinowym Potworem, choć Piotruś, synek przyjaciół rodziców daje się im mocno we znaki. Pewien bardzo mały Franek z wypiekami na okrągłej buzi słuchał opowiadania Pustynia, o tym jak Bolek chciał ukraść szablę Ali Baby. Nazajutrz poprosił mamę o resztę opowiadań. A w tych opowiadaniach naprawdę dużo się dzieje. Chłopcy zaglądają do Sezamu, odkrywają skarb pradziadka, malowidła z paleolitu. I trudno się dziwić, że te historie są aż tak niezwykłe, przecież Bolek i Lolek to mistrzowie fantazjowania, a przy tym chłopcy nieustraszeni, którzy w dodatku każde swoje zadanie traktują ze śmiertelną powagą. Nie zabraknie w tych historiach dobrego humoru, nie zabraknie zabawy, a także mądrze dawkowanego moralizatorstwa. Dowiecie się, jakie zagrożenia niesie ślęczenie przed komputerem, jak wstrętna jest zachłanność, i dlaczego nie wolno być nieuczciwym. Opowiada te niestworzone historyjki Jerzy Stuhr , który z dziećmi przegadał już niejedną książkę. Chce się w tym słuchaniu uczestniczyć. Nowe przygody Bolka i Lolka Autorzy: Wojciech Bonowicz, Grzegorz Gortat, Ewa Karwan-Jastrzębska, Joanna Olech, Anna Onichimowska, Michał Rusinek, Wojciech Widłak, Maciej Wojtyszko
Wydawca: Znak Lektor: Jerzy Stuhr Nośnik: płyta kompaktowa CD Czas nagrania 1 godzina 52 minuty Kącik małego czytelnika - sprawdź, jakie książki dla dzieci...

Przeczytaj sama lub sam Kaszka z mlekiem W piątek pani powiedziała do pierwszaków: Pójdę wam na rękę i nie zadam na weekend pracy domowej. Dzieci były przerażone, bo chodzenie po rękach nie kojarzyło się im z niczym przyjemnym. Już wolałyby spędzić sobotę nad zeszytem. Okazało się jednak, że strach ma wielkie oczy, bo pani użyła tylko zwrotu, którego nie zrozumiały. Jeśli nie rozumiecie dorosłych wypowiadających tajemnicze zdania, sięgnijcie po uroczą, bardzo mądrą, i bardzo dowcipną książeczkę pana Grzegorza Kasdepke Co to znaczy…, a sprawa szybko się wyjaśni. Następnym razem, gdy pani będzie chciała iść wam na rękę, będziecie mogli z uśmiechem odpowiedzieć, że jesteście w siódmym niebie. Gdy natomiast zdarzy się wam źle rozwiązać zadanie matematyczne, spróbujcie udobruchać panią odpowiedzią, że matematyka jest waszą piętą Achillesową. Greka raczej nie udawajcie, bo wasza nauczycielka może się zdenerwować. Tych króciutkich i fajnie napisanych historyjek jest aż 101, a ich bohaterem jest wasz rówieśnik Bartuś ze swoją liczną rodziną. Wcale nie musicie tych opowiastek czytać po kolei. Pobawcie się książką. Każde opowiadanie potraktujcie jako specjalny przerywnik między zajęciami, taki nadzwyczajny deser, który zabawi i nauczy. Daję słowo, po lekturze każde niezrozumiałe zdanie będzie dla was kaszką z mlekiem. I jeszcze jedno. Specjalnie użyłam kilku trudnych zwrotów, bo chcę wam udowodnić, że dorośli już tak mają. Gadają, ale nie tłumaczą. • Grzegorz Kasdepke Co to znaczy, czyli 101 zabawnych historyjek, które pozwolą zrozumieć znaczenie niektórych powiedzeń Wydawnictwo Literatura 2010