Kiedy iść do logopedy

Dzieci uczą się mówić jakby mimochodem: bez mozolnego wkuwania słówek, tabeli czasów, listy wyjątków. Nie mając pojęcia o tym, co to jest podmiot, a co orzeczenie, rozszyfrowują gramatykę swojego języka. Naukowcy od wieków głowią się, jak to możliwe. Jedni uważają, że maluchy zaczynają mówić dzięki wrodzonej wiedzy o właściwościach ludzkiej mowy, inni – że uczą się tego od podstaw, jak jazdy na nartach. Nie ma natomiast wątpliwości co do jednego: mówienie ma ścisły związek z myśleniem. Polski dla nienarodzonych Dziecko zaczyna się uczyć, zanim przyjdzie na świat! Choć dźwięki, które docierają do wnętrza maminego brzucha, są stłumione i niewyraźne, nienarodzony maluszek może dzięki nim poznawać melodię i rytm języka, którego używają jego bliscy. W latach 70. amerykańscy naukowcy poprosili przyszłe mamy, by często i czule zwracały się do swoich nienarodzonych dzieci. Wszystko to zostało nagrane. Gdy po porodzie noworodki zabrano (w tamtych czasach przynoszono je matkom tylko do karmienia), okazało się, że maluchy bezbłędnie rozpoznają odtworzone z taśmy głosy swoich matek! Słysząc znajome słowa, natychmiast się uspokajały. Reagowały także na głosy innych kobiet, jednak zdecydowanie słabiej i z opóźnieniem. Zaś dzieci kobiet, które w ciąży nie mówiły do pociech w jakiś specjalny sposób, w ogóle nie zwracały uwagi na tego typu nagrania. Rytm i melodia Dziecko od początku komunikuje się z otoczeniem. Po narodzinach wydaje krzyk, który znaczy: „O rany, oddycham!”. Płacząc, oznajmia: „Jestem głodny!”, „Mam mokro!”, „Nudzę się!”. Gdy ma dwa, trzy miesiące, zaczyna gruchać (głużyć), czyli wydawać gardłowe dźwięki. Robi to odruchowo. Co ciekawe, gruchają też dzieci głuche, a więc nie ma to nic wspólnego ze słyszeniem. Półroczny maluch zaczyna gaworzyć, czyli świadomie...

Nasza dwuletnia córeczka już całkiem dobrze mówi. Prawie wcale nie sepleni i układa ładne zdania. Problem jest jednak taki, że krzyczy, zamiast mówić normalnym głosem, a ten piskliwy głosik strasznie nas denerwuje. Bardzo się tym niepokoję – przecież staramy się mówić do niej spokojnie i nie krzyczymy na siebie.                         Zosia i Janek z Radomia dr Joanna Urbańska: Od czego powinniśmy zacząć poszukiwanie przyczyn zbyt głośnego mówienia u małych dzieci? prof. Anna Brzezińska: Od wykluczenia problemów ze słuchem. W większości szpitali już u noworodków przeprowadzane są obecnie specjalistyczne badania słuchu, jednak nadal zdarzają się miejsca, gdzie się tego nie robi. W przypadku dzieci, które nie były pod tym kątem badane, a sprawiają taki problem, jak opisany w liście, należy przeprowadzić proste badanie: spytać dziecko szeptem, czy ma ochotę na coś pysznego, albo cicho zawołać je po imieniu, kiedy nas nie widzi. Jeśli maluch ma nawet niewielki ubytek słuchu, to będzie mówił głośniej niż jego dobrze słyszący rówieśnicy, ponieważ sam nie może kontrolować siły swojego głosu. Jednak z pomocą rodziców, poinstruowanych przez specjalistów – foniatrę, logopedę czy psychologa – może nauczyć się tak modulować głos, żeby mówić, a nie krzyczeć. dr Joanna Urbańska: A jeśli dziecko słyszy dobrze, gdzie szukać przyczyny nazbyt głośnego mówienia czy ciągłego pokrzykiwania, które tak denerwuje i czasem również bardzo niepokoi rodziców? prof. Anna Brzezińska: W poszukiwaniu przyczyn można się cofnąć aż do momentu narodzin dziecka. Ale nie skupiać się na samym dziecku, tylko na tym, jakimi dźwiękami było otaczane. Jeśli od początku musiało ono przebijać się przez różnorodne dźwięki i hałasy w domu,...

Moja pięcioletnia wnuczka nie mówi jeszcze „r”. Czy są powody do niepokoju? Radzi Krystyna Zielińska, psycholog – logopeda Kiedy dziecko zaczyna wymawiać "r"? Problemy z literką „r” u pięcioletnich dzieci są nadal normą, chociaż już niedługo powinna pojawić się prawidłowa wymowa. W wieku sześciu lat mały człowiek zakończył już rozwój mowy i wtedy wszystkie głoski powinny brzmieć prawidłowo, głoska „r” również. Wady wymowy "r" Przy problemach z wymową „r” dzieci początkowo zastępują ją literką „j” (rak - jak), potem literą „l” (rak – lak). Niektóre dzieci zamieniają trudną literkę na „ł”, jeszcze inne radzą sobie, zupełnie ją opuszczając. Na pewno nie powinniśmy nakłaniać dziecka do powtarzania wyrazów z „r”, bo możemy opóźnić właściwą wymowę. Wnuczka może też zacząć wymawiać głoskę w nieprawidłowy sposób (drganie języka między zębami, drgające wargi lub policzek). Najlepsze efekty przynosi praca nad uwrażliwieniem i gibkością języka, zwłaszcza gimnastyka jego koniuszka. W domowych ćwiczeniach można bawić się z dzieckiem i zachęcać, by jak najczęściej unosiło język do góry np. wykorzystując smaczne żelki (unoszenie języka z położonym na nim płaskim żelkiem – żabką). Jeżeli niepokoi nas wymowa dziecka, możemy skorzystać z porady logopedy . Wskaże nam on zabawy i ćwiczenia, które pomogą dziecku w nauce prawidłowej wymowy głoski „r”. Jednak zwracam jeszcze raz uwagę, że opisane w pytaniu trudności są normalne u dzieci w wieku 5 lat. Zagraj z dzieckiem online w zabawy logopedyczne