Co powinien umieć przedszkolak? - test

Dysleksję czyli specyficzne trudności z czytaniem, pisaniem i liczeniem, ma co dziesiąty uczeń. Jej ciężką postać stwierdza się u dwojga na każdą setkę dzieci. Pięciokrotnie częściej przydarza się ona chłopcom. Nie do końca wiadomo dlaczego tak jest.    Kłopoty dyslektyków nie mają nic wspólnego z ich inteligencją i zdolnościami , lecz są wynikiem zakłóceń spostrzegania wzrokowego, słuchowego, koncentracji, uwagi, pamięci itd.  Można być ponadprzeciętnie inteligentnym, twórczym i mieć bogatą wyobraźnię a mimo wszystko nie radzić sobie z rzeczami, które innym przychodzą bez większego trudu, np. z czytaniem, pisaniem czy liczeniem.   Dysleksja nie jest chorobą ani kalectwem. Dysleksja nie ma nic wspólnego z lenistwem.  Dysleksję miało wielu sławnych ludzi m.in.   Albert Einstein i Leonardo da Vinci. Dysleksja to po prostu coś, nad czym trzeba popracować. Ćwiczenia przynoszą znakomite efekty.   Dysleksję diagnozuje się u ośmio-, dziewięciolatków, jednak  to, że dziecko może być obarczone ryzykiem dysleksji , można podejrzewać jeszcze zanim pójdzie szkoły, a nawet zanim zostanie przedszkolakiem.     Kto jest najbardziej narażony na dysleksję? Szczególnie uważnie trzeba przyglądać się dziecku z ciąży zagrożonej , takiemu, które miało problem z przyjściem na świat oraz temu,  które w okresie niemowlęcym rozwijało się ruchowo z opóźnieniem lub w sposób nietypowy (np. nie raczkowało, z aczęło chodzić później lub zdecydowanie wcześniej niż rówieśnicy , miało obniżone albo zbyt wysokie napięcie mięśniowe lub inne minimalne nieprawidłowości neurologiczne). Uwagi wymaga również malec, który w wieku dwóch, trzech lat gorzej niż rówieśnicy  radzi sobie z układaniem klocków, prostych układanek, jest niezdarny,  za mało lub nadmiernie ruchliwy,...

Duma z osiągnięć dziecka to wyjątkowe uczucie. Chciałbyś już teraz opowiedzieć innym o tym, że twoja pociecha właśnie zaczęła wchodzić na schody. Nie spiesz się. Najważniejsze, by maluch systematycznie nabierał pewności siebie , miał coraz większą kontrolę nad własnym ciałem i ruchami. Wkrótce czymś cię zaskoczy! A teraz wspieraj go w tym, co zaczyna robić, i ciesz się z każdej zdobyczy. Po pierwszych urodzinach jest ich wiele. Pierwsze kroczki po podłodze Te wzruszające pierwsze niepewne kroczki twoje dziecko ma już za sobą (stawia je ok. 10 miesiąca życia dziecka ). Gdy kończy rok, trzymane za rączkę jest w stanie przejść kilka metrów. Samodzielnie dreptać będzie zapewne po 14 miesiącu życia dziecka . Co to ułatwia?Od kiedy maluch zacznie sam chodzić, wszędzie będzie go pełno, wszystko zechce sprawdzić, poznać, dotknąć. Dzięki temu nabiera tempa jego rozwój intelektualny i motoryczny. Jak możesz pomóc? Nakładaj dziecku skarpetki antypoślizgowe i nie podnoś go, kiedy tylko upadnie. Ważne, by uczyło się radzić sobie samo, dzięki temu będzie poznawało swoje możliwości. Na kupuj chodzika – nie ułatwi nauki chodzenia, a wręcz ją utrudnia. Obciąża też stopy, cały układ kostny i mięśniowy. Zobacz też : Niepokojące objawy podczas nauki chodzenia - film Pierwsze słowa dziecka „Mama, baba, tata, pa–pa” – pierwsze słowa malec wypowie mniej więcej, gdy kończy 12 miesięcy. Ale już pół roku później zasób słów małego człowieka jest dość bogaty. Choć oczywiście zdarzają się dzieci, które mówią dużo, to są i takie, które używają tylko kilkudziesięciu wyrazów. Dwulatek zazwyczaj łączy już słowa w pierwsze jeszcze nieporadne zdania. Co to ułatwia?Wreszcie, choć nie zawsze prosto, będziesz mogła dogadać się z maluchem. Nauka mówienia sprawia, że dziecko chętniej komunikuje swoje potrzeby ,...

Co powinien umieć trzylatek? Tak naprawdę niełatwo odpowiedzieć na to pytanie, bo dzieci nie dojrzewają w tym samym tempie. Poza tym – jak my wszyscy – różnią się od siebie umiejętnościami i talentami. Mimo to spróbujmy.  Jaki jest „statystyczny” trzylatek? Trzylatek jest już bardzo mądry Zadaje mnóstwo pytań i jest wszystkiego ciekawy. Potrafi odpowiedzieć na proste pytania („Do czego służą buty?”, „Co trzeba zrobić, gdy chce się pić?). Ma coraz lepszą pamięć, może już nauczyć się prostej piosenki albo wierszyka. Wie podstawowe rzeczy na swój temat , np.  czy jest chłopcem, czy dziewczynką, jak ma na imię i ile ma  lat. Radzi sobie z prostą układanką. Wie ile to jest jeden (miś, samochód), ile dwa (misie, samochody), a ile wiele (misiów, samochodów).   Choć coraz więcej wie o tym, co go otacza, zaczyna też fantazjować i nie zawsze odróżnia prawdę od tego, co sobie wyobraża. Jeśli dziecko nie zadaje pytań, nie jest ciekawe świata: Spróbuj poświęcić mu więcej uwagi. Baw się z nim, rozbudzaj jego ciekawość. Nie bombarduj go wiedzą. Co za dużo to nie zdrowo. Nie odpytuj, nie zmuszaj.  Trzylatek całkiem nieźle mówi Trzylatek używa kilkuset słów (rozumie jeszcze więcej), buduje kilkuwyrazowe zdania, zadaje pytania, potrafi budować zdania przeczące. Stosuje już reguły gramatyczne, ale robi mnóstwo błędów. Mówi już o swoich sprawach w pierwszej,  a nie trzeciej osobie („Chcę jeść”, a nie „Jaś chce jeść”).  Rozumie polecenia, potrafi wskazać części ciała i zabawek. Wciąż nie mówi jak dorosły („siafa”, „ziebra”, „lowel”) Jeśli trzylatek nie mówi albo mówi bardzo mało:  Idź z dzieckiem do logopedy, który sprawdzi, czy wszystko jest w porządku i pomoże...