Czy wiesz, że często sami powstrzymujemy swoje dzieci przed odniesieniem sukcesu? Niestety. I nie chodzi tu o to, żeby za wszelką cenę dążyć do tego, żeby nasze dzieci otrzymywały najlepsze stopnie w szkole, wspinały się po szczeblach kariery aż na sam jej szczyt, były we wszystkim najlepsze i wybitne. Chodzi o to, by były szczęśliwe, robiły to, co lubią i to, w czym są dobre. Ale chodzi też o to, żeby nie stać im na drodze do odkrycia i robienia tego, co teraz – i w przyszłości – może dawać im radość i w czym mogą się sprawdzić. Jak podcinamy skrzydła swoim dzieciom? Często nieświadomie sprawiając, że zaczynają wątpić w swoje siły. Przeczytaj, jakich zachowań lepiej unikać, jeśli chcesz, żeby twoje dziecko dobrze radziło sobie w życiu prywatnym i zawodowym.
Dr Tim Elmore, autor bestsellerów z dziedziny psychologii, odkrył w swojej pracy 7 błędów, które rodzice popełniają w wychowywaniu swoich dzieci, sprawiając że dziecko traci pewność siebie i ma mniejsze szanse na rozwinięcie swoich talentów i i odniesienie sukcesu, czy to w życiu prywatnym, czy zawodowym. Kathy Caprino, wymienia w portalu Bright Side, wszystkie 7 błędów, których, zdaniem dr Elmore'a, powinniśmy unikać:
Tak bardzo boimy się o nasze dzieci, że chronimy je na każdym kroku. Paradoksalnie działa to na ich niekorzyść, np. skutkując rozwojem różnego rodzaju fobii w dorosłości. Pozwól dziecku bawić się na dworze, pozwól mu spaść z roweru i pozwól przeżyć smutek spowodowany kłótnią z przyjacielem – to wszystko uczy radzenia sobie z trudnościami i buduje pewność siebie w obliczu problemów, których nie sposób uniknąć w życiu. A kto będzie chronił nasze dzieci, kiedy dorosną? Muszą mieć wiedzę i umiejętności, które pozwolą im stawić czoła trudnościom.
Podobnie jest z naszą zbyt szybka reakcją i wkraczaniem w sytuacje, które są dla dziecka trudne. Rozwiązujemy konflikty za nasze dzieci, ratujemy je z każdej opresji, by nie musiały doświadczać trudnych emocji. Robimy to z miłości, nie trzeba tego tłumaczyć, ale prawda jest taka, że w ten sposób wyświadczamy im niedźwiedzią przysługę. Dorosły świat tak nie działa. Życie tak nie działa. Patrz wyżej.
Nasze dzieci są takie cudowne, wszystko robią najlepiej, są po prostu wyjątkowe! Każde jedno współczesne dziecko jest po prostu najlepsze we wszystkim i nie ma sobie równych. Sami zwycięzcy. To, co zaczęliśmy robić po to, by nasze dzieci nabrały pewności siebie, mści się na nich w późniejszych latach – badania wykazały, że po pewnym czasie dziecko zauważa, że zachwyceni rodzice nie są obiektywni, że aby sprostać ich wizji muszą uciekać się np. do kłamstwa i oszustwa, tak aby nie zmącić obrazu superdziecka. To odbija się bardzo negatywnie na psychice i może prowadzić do poważnych problemów w życiu.
Masz dwoje dzieci i jedno dostało najwyższą ocenę ze sprawdzianu na koniec roku. Kupujesz mu w nagrodę prezent, ale nie chcesz, żeby drugiemu było przykro, więc jemu też coś kupujesz. Takie zachowanie nie nauczy dzieci prawdziwego życia. W pracy czy szkole nie będą otrzymywać pochwał za sam fakt znalezienia się w danym miejscu. Zamiast tego powinniśmy uczyć dzieci, że nasze zachowanie, praca i dobre uczynki prowadzą do sukcesu, a nasza miłość nie jest uwarunkowana ich ocenami czy zwycięstwami. Nagradzanie prezentami za sukcesy to nie jest dobra droga.
Im starsze będzie twoje dziecko, tym bardziej będzie chciało rozwinąć skrzydła i wypłynąć na szerokie wody. Pozwól mu, ale zamiast chronić i kontrolować na każdym kroku, lub zamiast drżeć przez każdą sekundę, którą będzie spędzać z daleka od ciebie, pomóż mu. Jak? Opowiadaj o błędach, które popełniłaś
w analogicznych sytuacjach, by pomóc dziecku w nauce podejmowania dobrych decyzji. Opowiadaj o tym, jak się czułaś, kiedy przeżywałaś podobne problemy i co wtedy zrobiłaś. Ale pozwól dziecku stawiać czoła problemowi i ponosić konsekwencje błędnych wyborów. Bądź wzorem do naśladowania.
Wyręczamy dzieci w wielu rzeczach, nie pozwalając im na samodzielność. Warto przyjrzeć się rówieśnikom swojego dziecka: czy potrafią już same posmarować chleb masłem? Używać noża? Ubierają się same w przedszkolnej szatni? Jeśli większość z nich to robi, a twoje dziecko nie, być może to ty blokujesz jego samodzielność, robiąc to za nie (oczywiście może to też być kwestia np. problemów rozwojowych). Zrób rachunek sumienia. Uważaj jednak, żeby nie mylić inteligencji z dojrzałością. Nawet jeśli twoje dziecko rozwija się intelektualnie ponad przeciętną, nadal ma tyle lat, ile wynika z jego metryki. Nie przyspieszaj niczego i nie opóźniaj.
Bardzo często zdarza się, że wymagamy od dziecka czegoś, czego sami nie przestrzegamy. Zakaz telefonu przy stole dla dziecka? A sami podczas kolacji przeglądamy maile. Czipsy są niezdrowe? Ale sami pijemy colę. Nie sposób podkreślić wystarczająco mocno, jak ważne jest dla dziecka to, co robimy i mówimy. Naszym zachowaniem modelujemy zachowanie swoich dzieci. Innymi słowy, to proste: zachowuj się tak, jak chciałabyś, żeby zachowywało się twoje dziecko. Twoje reakcje w obliczu niepowodzeń, podejmowania decyzji, trudnych emocji, to coś, z czego twoje dziecko będzie czerpać przez całe życie.
Zobacz też:
Bycie ojcem to bardzo odpowiedzialne zadanie. Jak nie popełniać błędów w wychowaniu? Przede wszystkim, nie wolno podejmować żadnych działań pod wpływem impulsu. Przypomnij sobie siebie w dzieciństwie , jak źle się czułeś, kiedy ojciec nie poświęcał ci dostatecznie dużo uwagi. Przecież nie chcesz powtórzyć jego błędów. Postaraj się spędzać z synem maksimum czasu i dzielić z nim jego troski i zainteresowania. I przestań wykręcać się pracą oraz zarabianiem pieniędzy . Twoje dziecko ma tylko jedno dzieciństwo! Psychologia płci: chłopcy są bardziej wrażliwi Według opinii psychologów, chłopcy są bardziej wrażliwi i gorzej radzą sobie w życiu z problemami niż dziewczynki. Na dodatek od chłopaka wymaga się większej wytrwałości, opanowania, odwagi i wiary w swoje siły. Tą sprzeczność można pogodzić poprzez odpowiednie wychowanie chłopca. A w tej kwestii bardzo wiele zależy od taty . Tata jest dla dziecka największym autorytetem, przyjacielem, obrońcą i kompanem do zabawy, a oprócz tego, po prostu, człowiekiem ze swoimi zaletami, kompleksami i poglądami. Uważaj, żeby nie przekładać syna swoich niezrealizowanych marzeń i planów. Oceniaj własne działania, zastanów się co nimi kieruje. Tata - wzór do naśladowania Własny przykład jest najefektywniejszą metodą wychowania. Dziecko nieświadomie przejmuje twój (i mamy) model zachowania, niezależnie od tego, czy wam się to podoba czy nie. Oczywiście, bycie ideałem ojca we wszystkim jest bardzo trudne. Jednak nikt tego od ciebie nie wymaga. Obowiązkowo natomiast musisz być konsekwentny i starać się, by cechy charakteru, które chcesz wykształcić u syna, znajdowały odzwierciedlenie w twoich czynach. Chcesz, żeby syn nigdy nie rozrzucał rzeczy po pokoju? W takim razie ty również musisz dostosować się do ustalonych reguł. A jeśli je złamiesz, bądź przygotowany na uwagę ze strony malca. W tym przypadku nie masz...
Dziecko rozwija się w wielu obszarach – fizycznym, intelektualnym, emocjonalnym, duchowym, społecznym itd. Rodzice mają jednak tendencję do przywiązywania nadmiernej wagi do rozwoju intelektualnego . Nie wynika to ze złej woli, wręcz przeciwnie – zapewniając dziecku wiele zajęć stymulujących intelekt, starają się zagwarantować mu "życiowy sukces". Ale żeby dziecko wyrosło na pewnego siebie człowieka, świadomego własnej wartości, który potrafi osiągać wyznaczone sobie cele, musi ono najpierw rozwinąć się we wszystkich obszarach. Trudno, żeby w pełni ukształtowany człowiek składał się z samego intelektu, a nie wiedział, co czuje ani co się dzieje z jego ciałem. Wykształcenie wyraźnego poczucia własnego Ja jest jednym z najważniejszych procesów w życiu dziecka, o które może zadbać rodzic. Niestety, nieświadomy rodzic może również zaburzać ten proces, nawet jeśli ma jak najlepsze intencje. Dziecko ma natomiast niejako "zaprogramowane", instynktowne reakcje na taką sytuację: bunt lub wycofanie – podkreśla psychoterapeuta Krzysztof Pawłuszko z Instytutu Gestalt. Bunt dziecka - przyczyny Bunt może się przejawiać w zachowaniach agresywnych wobec siebie i otoczenia, łamaniu ustalonych zasad, czy unikaniu bliskiego kontaktu z rodzicami, rodzeństwem itp. To powinna być dla opiekunów wyraźna informacja, że potrzeby dziecka są niezaspokojone. Standardowa reakcja rodziców w takiej sytuacji to próba "naprawienia" zachowania. Tymczasem warto zastanowić się, co je spowodowało. Jedną z przyczyn może być właśnie stawianie wyłącznie na naukę i rozwój intelektualny dziecka. To ważna sfera, ale dziecko musi też biegać, nudzić się, zajmować tym, na co samo ma ochotę. Tymczasem takie "kastrowanie" samosterowności dziecka (czyli decydowania o sobie) to kolejna możliwa przyczyna...
Już samo bycie pracującą mamą jest trudne, bo wymaga ogromnego wysiłku, żeby podołać wszystkim obowiązkom zawodowym i osobistym. Samotnym matkom jest jeszcze trudniej , bo zazwyczaj nie mają nikogo, z kim mogłyby dzielić się tymi obowiązkami. Najtrudniej jest chyba jednak tym kobietom, które akurat przechodzą rozstanie z mężem lub partnerem. Odbudowywanie swojego życia i próba odnalezienia się w nowej rzeczywistości samotnego rodzica i osoby pracującej, przy jednoczesnym przechodzeniu przez tak skrajnie wyczerpujące doświadczenie jakim jest rozwód lub rozstanie, to nie lada wyzwanie. Jak zorganizować ten czas, żeby przejść go jak najłatwiej? 1. Rodzicielski plan wychowawczy W wychowywaniu dzieci jedno jest pewne: nieprzewidywane sytuacje będą się zdarzać. Choroba. Nagły wypadek. Telefon ze szkoły. Wakacje. Podchodząc do rozwodu, musicie więc przedyskutować sprawy związane z opieką nad dzieckiem w takich sytuacjach. Nie daj się wpędzić w myślenie, że to teraz wyłącznie twój obowiązek . O ile twój (wkrótce) były mąż nie zostanie pozbawiony władzy rodzicielskiej , on także powinien brać na siebie trudny związane z nieprzewidywanymi sytuacjami. Stwórzcie rodzicielski plan wychowawczy – oprócz tego, że pomoże wam zadecydować o ważnych kwestiach dotyczących dzieci – od wakacji przez nieprzewidywane duże wypadki po kwestie związane z kontaktami z rodziną, nowymi partnerami itd. Sądy też coraz częściej wymagają przedstawienia takiego planu. 2. Opieka nad dzieckiem Przedyskutujcie razem, kto może zajmować się waszymi dziećmi w razie potrzeby. Stwórzcie listę opiekunów, krewnych, przyjaciół i/lub sąsiadów, których oboje akceptujecie i którym oboje ufacie. Dotyczy to nie tylko sytuacji, kiedy sąd i wy zadecydujecie o opiece naprzemiennej nad dzieckiem . 3. Zachowaj prywatność Przechodzenie przez rozwód jest trudne, ale nawet...
