WHO ostrzega: dzieci do 2. roku życia w ogóle nie powinny tego robić!

Od dawna było wiadomo, że karmienie piersią to korzyści nie tylko dla dziecka, ale także dla mamy. Jednak pierwszy raz Światowa Organizacja Zdrowia tak wyraźnie podkreśliła, jak ważne jest karmienie piersią w celu zapobiegania rakowi piersi . W nowej wersji Kodeksu Walki z Rakiem mówi się już wyraźnie, że karmienie piersią jest wręcz standardem profilaktyki w nowotworach piersi. Czytaj też: Nie musisz amputować piersi jak Angelina Jolie Karmienie piersią, ciąża i antykoncepcja Coraz więcej kobiet choruje na raka piersi . Tak jest we wszystkich krajach cywilizowanych, także w Polsce. Zdaniem specjalistów, powody to: coraz późniejsze zachodzenie w ciążę, poprzestawanie na jednym dziecku, rezygnacja z karmienia piersią, stosowanie przez wiele lat pigułek antykoncepcyjnych zawierających estrogeny. Rak piersi w dużej mierze jest nowotworem uwarunkowanym hormonalnie, dlatego są to najważniejsze czynniki ryzyka zachorowania. Ryzyko zachorowania rośnie w przypadku otyłości (każde 5 kg nadwagi zwiększa ryzyko nowotworu piersi o 8 proc., ponieważ tkanka tłuszczowa produkuje estrogeny – żeńskie hormony, których nadmiar zwiększa ryzyko raka piersi. W Polsce na raka piersi zachoruje co 12. kobieta - mówią specjaliści. To ryzyko można zmniejszyć.   Jak długo karmić piersią, by zapobiec rakowi piersi Nie można sprecyzować, jak długo karmić piersią , by zapobiec w przyszłości rozwinięciu się raka piersi. Im dłużej, tym lepiej. WHO zaleca, by dzieci były karmione wyłącznie piersią przez pierwsze pół roku. Po skończeniu pół roku trzeba wprowadzać nowe pokarmy, ale nadal karmienie piersią powinno być podstawą diety niemowlęcia. Karmienie piersią warto kontynuować także w 2. roku życia. Nie ma określonej granicy, jak długo karmić: tak długo, jak chcą tego dziecko i mama. Im dłuższe karmienie piersią, tym mniejsze ryzyko zachorowania...

Według hipotezy programowania żywieniowego w okresie ciąży i pierwszych trzech lat życia dziecka dochodzi do zaprogramowania metabolicznego organizmu oraz tworzenia prawidłowych nawyków żywieniowych . Dzięki temu jest możliwość wpłynięcia na zdrowie dziecka, a w przyszłości ograniczenie ryzyka zachorowania przez nie na najczęstsze choroby cywilizacyjne, które przydarzają się dorosłym.   1. Zdrowie dziecka to nie tylko geny Ilość informacji dotyczących rozwoju i zdrowia znajdująca się w genach człowieka jest tak wielka, że w ciągu życia możemy wykorzystać tylko niewielką jej część. Teoria programowania żywieniowego zakłada, że wpływ środowiska, w którym żyjemy, oraz sposób żywienia w tzw. krytycznych okresach życia (okres płodowy i pierwsze trzy lata życia) w największym stopniu decydują o rozwoju i zdrowiu w kolejnych latach. Ważne jest i to, że to we wczesnym dzieciństwie kształtują się nawyki żywieniowe dziecka , stąd tak ważne jest, by były one prawidłowe – złe nawyki będą powielane w późniejszym życiu, a także w dorosłości. 2. Dobra dieta zapobiega chorobom cywilizacyjnym Czyli m.in. cukrzycy , otyłości, nadciśnieniu. Okazuje się że dieta w dzieciństwie (a także w życiu płodowym – dzięki diecie kobiety w ciąży) ma duży wpływ na pojawienie się u człowieka tzw. chorób cywilizacyjnych – tego dowodzą badania naukowe. I choć wciąż trwają, to wiadomo już, że różnorodność diety kobiety ciężarnej, karmiącej piersią i małego dziecka, dostarczanie odpowiedniej ilości białka i innych składników pokarmowych, pozwalają na zapobieganie tym schorzeniom w wieku dorosłym.  3. Ważne jest już żywienie kobiety w ciąży Ciąża to kluczowy okres w rozwoju dziecka. Zaspokojenie potrzeb żywieniowych rozwijającego się dziecka to warunek jego zdrowia w życiu dorosłym. Ważne jest więc, aby przyszła mama dbała o...

Jeszcze 10 lat temu naukowcy mówili, że dzieci między 6. a 24. miesiącem życia potrzebują aż 30-45 g białka dziennie (dla porównania: w 100 gramach  gotowanego filetu z kurczaka jest zawartych aż 25 gramów białka). Dzisiaj specjaliści z Amerykańskiej Akademii Pediatrii, a razem z nimi najlepsi polscy eksperci od zdrowia i żywienia dzieci przekonują, że tamte stare normy były znacznie zawyżone. Według nowych wyliczeń, dzienne zapotrzebowanie na białko u dzieci 0-6 miesięcy wynosi 10 gramów, a u niemowląt 7-12 miesięcy – około 11-13.  W drugim i trzecim roku życia dziecka normy niewiele się zmieniają. Żeby obliczyć odpowiednią dzienną porcję białka w ystarczy pomnożyć 1 gram białka przez liczbę kilogramów masy ciała dziecka.  Skąd te zmiany w zaleceniach? Przyniosło je samo życie – odpowiadają lekarze – a konkretniej mówiąc, epidemia nadwagi i otyłości, która zatacza wśród dzieci coraz szersze kręgi. Już co piąty 11-latek w Polsce ma nadwagę, a jak wyliczył Instytut Matki i Dziecka, jeśli tendencja się utrzyma, to co roku w Polsce będzie przybywało 400 tysięcy dzieci z nadwagą! Białko może mieć z tym dużo wspólnego. Eksperci są przekonani, że nadmiar białka w pierwszych latach życia dziecka zwiększa ryzyko nadwagi w kolejnych latach.  Jak zmniejszyć ilość białka w diecie dziecka? Jeśli to możliwe karm piersią. Mleko mamy zawiera o wiele mniej białka niż mleko krowie i w dodatku ma najlepsze proporcje białek. Światowa Organizacja Zdrowia zaleca wyłączne karmienie piersią przez pierwsze 6 miesięcy życia dziecka i później kontynuowanie karmienia tak długo, jak mama i dziecko tego będą chcieli.    Jeżeli karmisz butelką, zwracaj uwagę na ilość białka w mleku modyfikowanym. Pytaj lekarza o mieszankę z obniżoną zawartością białka. Zgodnie z aktualnymi rekomendacjami ekspertów warto wybierać mleko, które ma w gotowej...