Dlaczego to dorosły (a nie dziecko) powinien czytać na głos?

Czy małemu niemowlakowi warto już czytać? Nawet trzeba, choć nie chodzi o kontakt noworodka z samą książką, tylko z językiem literackim. Dlatego takiemu maleństwo warto recytować wierszyki, wyliczanki, z pamięci lub z książki, proste, ale rymowane. Noworodek czy młodsze niemowlę nie wymaga czytania książki jako takiej, ale wymaga, by do niego mówiono, opowiadano mu. Jeśli te opowieści będą snute językiem literackim, to jeszcze lepiej. W tym mówieniu ważny jest kontakt. A starszemu dziecku? Dziecku starszemu, takiemu siedzącemu, warto w czasie zabawy pokazywać książki, wspólnie je oglądać. Po to, by się z nimi oswajał.  Z ich kształtem, z tym, że przewraca się kartki, że w środku są rysunki...  Dla dziecka będzie to naturalne, że w jego otoczeniu są książki. Choć trzeba pamiętać o tym, że jedne dzieci prędzej sięgną po klocki niż po książki, i odwrotnie – to zależy od predyspozycji. Jednak jeżeli nie damy maluchowi takiego wyboru, to nie będzie wiedział, że coś takiego jak książka istnieje, że może po nią sięgnąć, nawet jeśli będzie predysponowany do pracy wzrokiem i słuchem, a nie manualnej. Zdarza się, że dorosłego niepokoi to, że musi czytać na głos. Niektórzy wynieśli złe doświadczenie ze szkoły, gdy musieli czytać na głos. Chcę ich uspokoić. Po pierwsze, taki kilkumiesięczny słuchacz jest mniej wymagający niż nauczyciel. A po drugie, trening czyni mistrza. Wiem, bo sama przez to przechodziłam. Czytam na głos, choć z oporami, ale czytam! Czy czytać, jak to się często zaleca, tylko wieczorem? Nie upierałabym się przy wieczornym czytaniu. Pewnych historii nie przeczytamy przed snem, np. bajka o Czerwonym Kapturku usłyszana wieczorem może przestraszyć, a za dnia już nie. Wieczorem czytamy po to, by się wyciszyć, poprzytulać, pożegnać, posłuchać opowieści z całego dnia. Może też sięgnąć po ulubioną książkę,...

Uważa Pani, że czytanie dzieciom jest czymś więcej niż sposobem na wychowanie czytelnika. – To sposób na wychowanie mądrego i szczęśliwego człowieka. Choć wielu ludziom czytanie wydaje się czymś banalnym, jest w nim niezwykła moc. Dzięki niemu budujemy więź z dzieckiem, uczymy je języka, poszerzamy wiedzę, przekazujemy system wartości, rozwijamy wyobraźnię. To prowadzony w miłej atmosferze wszechstronny trening – mniej kosztowny niż lekcje języków czy karate i lepiej przygotowujący do szkoły i życia. Dlaczego warto czytać dziecku już od urodzenia? – Bo zanim niemowlę zacznie mówić, musi się dobrze osłuchać z językiem, a język literacki jest bogatszy i bardziej poprawny od mówionego. Dzieci mają dziś ogromne problemy z mową . Rodzice często postępują tak, jakby umiejętności językowe ich pociech rozwijały się same, jakby myśleli, że w pewnym momencie włącza się jakiś przycisk i dziecko samo zaczyna mówić. Maluch nie nauczy się dobrze języka, jeżeli nie mówimy do niego dużo i wyraźnie, nie czytamy mu i nie zachęcamy do rozmów. Rodzicom może się wydawać, że takie małe dzieci jeszcze nic nie rozumieją? – Dziecko, osłuchując się z nowymi słowami, szybko zaczyna je kojarzyć, bo z kontekstu domyśla się ich znaczenia. Maluchy potrafią pięknie mówić. Moja córka w wieku 18 miesięcy powiedziała zdanie: „Dzidzia sama nie umie suszyć główki suszarką”. To się nie mieści w podręcznikach, ale mieści się w możliwościach malucha, z którym się dużo rozmawia i któremu się czyta. A jeśli zaczynamy przygodę z czytaniem dziecku później niż w niemowlęctwie? – Dzieci, które nie miały wcześniej doświadczeń czytelniczych, potrzebują czasu, by nauczyć się skupiać i wyobrażać sobie. Część nauczycieli twierdzi, że uczniowie nie chcą słuchać czytania. Na Ursynowie jest szkoła, do której chodzi córka...

Dlaczego warto czytać dzieciom książki? Wszyscy zachęcają do czytania dzieciom, ale jakie są z tego korzyści dla dziecka? Przeczytaj, co o zaletach czytania dziecku książek mówi psycholog. Czy warto dzieciom czytać książki? Nie tylko warto czytać dzieciom książki, ale wręcz trzeba! Jest kilka powodów. Może zacznę od tego oczywistego, że czytanie w cudowny sposób buduje więź emocjonalną między dzieckiem a mamą czy tatą. Rodzice często nie potrafią w konstruktywny sposób spędzić z maluchem czas. Wydaje im się, że jak nakupują mu zabawek to okazują w ten sposób miłość. Z książką jest inaczej. Rodzic najpierw czyta, dziecko zadaje pytanie, później wywiązuje się rozmowa. O, to ma sens. Po drugie,w czasie czytania można w naturalny sposób przekazać swój system wartości. Omawia się wtedy zachowanie fikcyjnego bohatera,więc dla dziecka to bezpieczniejsza sytuacja, niż gdyby wytykać mu, że zrobiło coś złego. Czytając książkę, dziecko uczy się nie tylko nowych słów, ale też ładnej polszczyzny. Niestety, nie wszyscy rodzice mówią ładną polszczyzną, więc książka jest jej źródłem. To nie wszystko. Czytanie jest świetnym treningiem procesu uwagi . Dziecko koncentruje się, by śledzić fabułę, czego nie musi robić, gdy np. ogląda telewizję. Okazuje się, że maluchy, którym czyta się regularnie, potrafią koncentrować swoją uwagę, gdy mają pięć lat, a zwykle dzieci tę umiejętność zdobywają rok później. Czytanie to też dobre ćwiczenie postrzegania, zwracania uwagi na szczegóły. Ćwiczy też pamięć. A co z wyobraźnią? Czytanie pobudza wyobraźnię . Skłania do tego, by tworzyć w umyśle ilustracje do treści werbalnej. A do 11. roku życia to wyobrażenia są używane w procesie myślenia, a nie abstrakcja. O niektórych bajkach mówi się, że są terapeutyczne. To kolejna funkcja czytania. Jeśli umiejętnie dobierzemy książkę,...