Rodzice coraz uważniej dobierają repertuar filmowy dla swoich dzieci. Ale logo Disney’a działa na wszystkich uspokajająco - przecież to są filmy specjalnie dla dzieci! Rodzice włączają je z czystym sumieniem, a dzieci je uwielbiają.
Tymczasem badania przeprowadzone przez profesor Sarah M. Coyne z Birgham Young University pokazują, że filmy z serii Księżniczki Disneya to nie są całkiem niewinne produkcje. Co prawda nie wpływają negatywnie na postrzeganie własnego ciała przez małe dziewczynki, ale w dłuższej perspektywie zachęcają je do przyjmowania „stereotypowo kobiecych” postaw, które - nie oszukujmy się - w dzisiejszych czasach są raczej ograniczające dla dziewcząt niż pożądane.
„Wydaje mi się, że rodzice myślą, że kultura Księżniczek Disneya jest bezpieczna. To słowo przewija się wciąż w rozmowach - bezpieczna. Ale jeżeli naprawdę się nad tym zastanowić, rodzice powinni mieć na uwadze długofalowe skutki nasiąkania przez dzieci tą kulturą” - mówi prof. Coyne.
Warto posłuchać tego, co ma do powiedzenia, bo sprawdziła dokładnie, jak przedszkolaki reagują na zabawki i filmy Disneya. Prof. Coyne przebadała 198 dzieci w wieku przedszkolnym pod kątem zaangażowania w „kulturę księżniczek”. Rozmawiała z rodzicami i nauczycielami dzieci, a także obserwowała, jak szeregują zabawki od najbardziej do najmniej ulubionej. Dzieci mogły wybierać zabawki z 3 grup - „dziewczęcej” (lalki, zestawy do kawy itd.), „chłopięcej” (samochody, figurki, narzędzia itd.) i neutralnej (puzzle, farby itd.).
Ogólne wyniki tego badania nie były bardzo odkrywcze - 96 proc. dziewczynek i 87 proc. chłopców oglądało bajki Disneya o księżniczkach, a ponad 60 proc. dziewcząt i tylko 4 proc. chłopców regularnie (przynajmniej raz w tygodniu) bawiło się zabawkami z motywem księżniczek. Ale dalsze wnioski powinny zainteresować rodziców.
Okazało się bowiem, że już rok później widać było wpływ tych zabaw, a także oglądanych filmów, na zachowanie dzieci. Na obie płcie wpływało to w taki sposób, że dzieci zachowywały się w bardziej stereotypowo kobiecy sposób. Co w tym złego, można zapytać. Okazuje się, że na dłuższą metę dziewczynki mogą na takim zachowaniu bardzo stracić.
To może być poważny problem, jeżeli dziewczynki zaczną unikać całych obszarów wiedzy (matematyka, fizyka) uważanych za „niekobiece” albo wierzyć, że jako kobiety mają mniejsze możliwości w życiu.
„Wiemy, że dziewczynki, które silnie przyswajają sobie stereotypy płciowe, uważają, że nie mogą robić pewnych rzeczy. Są mniej pewne siebie w naukach ścisłych i mniej chętne do próbowania różnych rzeczy i eksperymentowania, bo… nie lubią się brudzić” - podsumowuje Coyne.
Czy można uniknąć negatywnych efektów kultury księżniczek? Oczywiście - trzeba otwarcie rozmawiać z dzieckiem na temat jej dobrych i złych stron.
Korzystałam z artykułów na temat kultury Księżniczek Disneya zamieszczonych na washingtonpost.com i news.byu.edu
Czytaj też: Różowy dla dziewczynki, niebieski dla chłopca? Nie tym razem!
1. Noworodki nie mają rzepek kolanowych W każdym razie nie takie, jak starsze dzieci czy dorośli. Pod skórą mają chrząstkę, która wygląda, jak miniaturowa rzepka. Ale nie martw się, właściwe rzepki uformują się z czasem. 2. li.li1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font: 12.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: 0px #000000} span.s2 {font-kerning: none} ol.ol1 {list-style-type: decimal} Noworodkom zdarza się przestać oddychać, gdy śpią. Trwa to tylko parę chwil i jest całkowicie normalne. Jest na to specjalna nazwa - oddychanie okresowe. Stresujące dla rodziców przerwy w oddychaniu biorą się stąd, że noworodek oddycha znacznie szybciej niż małe dziecko czy dorosły. Po serii szybkich oddechów robi sobie coś w rodzaju odpoczynku. Z tego też z czasem wyrośnie 3. Noworodki nie widzą dalej niż na odległość 30 cm. Tyle im wystarcza, żeby zobaczyć twarz mamy lub taty. Z czasem wzrok im się wyostrza i ok. 1. roku życia ich widzenie nie różni się specjalnie od widzenia osoby dorosłej. li.li1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font: 12.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: 0px #000000} span.s2 {font-kerning: none} ol.ol1 {list-style-type: decimal} 4. Noworodki nie potrzebują wody aż do 6. miesiąca życia! Do tego czasu za całe nawodnienie wystarcza im mleko - z piersi lub butelki. 5. li.li1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font: 12.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: 0px #000000} span.s2 {font-kerning: none} ol.ol1 {list-style-type: decimal} Noworodki nie przepadają za solą. Co więcej, do ok. 4. miesiąca życia nie potrafią rozpoznać jej smaku. Na szczęście, nie jest im ona do niczego potrzebna na tym etapie życia....
p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000; min-height: 13.0px} li.li1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font-kerning: none} span.s2 {font: 12.0px Helvetica} Jeśli dziecko po 12. miesiącu życia nie wypowiedziało jeszcze pierwszego słowa, przede wszystkim upewnij się, czy dobrze słyszy. Zaburzenia słuchu to najczęstsza przyczyna powolnego rozwoju mowy. Wcześnie wykryte, łatwiej skorygować. Najprostszy test słuchu, który mogą przeprowadzić rodzice to obserwacja, czy dziecko reaguje na dźwięki. Udaj się do laryngologa, jeśli: dziecko nie reaguje na swoje imię lub polecenia wypowiadane do niego dziecko nie odwraca główki w kierunku źródła dźwięku nie reaguje na głośne dźwięki w pobliżu nie interesuje się historyjkami, które mu opowiadasz ani książeczkami, które mu czytasz nie powtarza po Tobie sylab, nie próbuje z Tobą rozmawiać (po swojemu) nie gaworzy Mów do mnie, mamo Jeżeli masz już pewność, że dziecko dobrze słyszy, możesz stymulować jego rozwój mowy. Nie chodzi o to, aby je ‚popędzać’. Raczej wspomóc naturalną umiejętność, która i tak by się rozwinęła. Dobrze, aby dziecko potrafiło się komunikować, zanim pójdzie do przedszkola . Większość 3-latków potrafi wypowiadać proste zdania, a niektóre posługują się już piękną polszczyzną. Dzieci, które mają z tym trudności, często czują się wykluczone. Bywa, że z tego powodu zaczynają zachowywać się agresywnie. Mogą też stawiać opór przed chodzeniem do przedszkola. Jak stymulować rozwój mowy Zapomnij o edukacyjnych płytach i bajkach. Mowa to żywy organizm i dziecko musi ją ćwiczyć z żywym człowiekiem. Czyli z Tobą,...
p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000; min-height: 13.0px} span.s1 {font-kerning: none} span.s2 {text-decoration: underline ; font-kerning: none} Co to jest programowanie dla dzieci Programowanie to pójście o krok dalej niż zwykła nauka obsługi komputera na lekcji informatyki. To nauka tworzenia technologii. Ten trend jest już bardzo silny na Zachodzie i w Stanach Zjednoczonych. W Polsce właśnie zyskuje coraz większe znaczenie. Programowanie (coding) to umiejętność napisania własnego programu informatycznego. Może on być bardzo prosty - i pewnie taki będzie w przypadku małych dzieci - ale to nie szkodzi. Chodzi o to, aby zaznajamiać dzieci z taką możliwością. Programowanie to także cenna umiejętność, która wielu osobom przyda się na rynku pracy. Według badania portalu code.org w 2020 roku w USA będzie szacunkowo o milion więcej miejsc pracy dla programistów, niż ludzi, którzy będą w stanie te stanowiska objąć! U dzieci umiejętność programowania pomaga rozwijać kreatywne myślenie i uczy rozwiązywania problemów. Nauka programowania komputerowego stawia dzieci w zupełnie innej niż dotychczas pozycji. Stają się one nie tylko konsumentami technologii, ale też jej twórcami, a to z kolei uruchamia krytyczne myślenie (także bardzo ważne w dzisiejszym skomplikowanym świecie). Dlaczego nauka programowania jest taka ważna u dzieci Powiedzmy to sobie jasno - programowanie to ważna umiejętność. Można ją porównać do znajomości języka angielskiego , która jest „obowiązkowa” w naszym - rodziców - pokoleniu. Nasze dzieci przyszły na świat, w którym nowoczesne technologie są wszechobecne. To, czego my musieliśmy się uczyć od zera, nasze dzieci traktują jak naturalne środowisko. W...
