Jak co roku przyjechałam nad morze z moją akcją "Przytulmy lato" i jak co roku całymi dniami mogę przyglądać się jak odpoczywają polskie rodziny. W tym roku rzuciło mi się w oczy mnóstwo fajnych zmian: więcej placów zabaw i fajne oferty w hotelach dla dzieci, ale nadal jednak widzę też to, czego nie chciałabym widzieć.
Zacznę może od tego, że w tym roku nad morzem nie ma typowej pogody, na jaką czeka statystyczny wczasowicz. Akurat dla mnie pogoda jest fantastyczna, bo spacerowa, natomiast takiej typowej lipcowej "smażalni" jeszcze nie było. Gdyby była, to można byłoby rozłożyć się na plaży, leżeć, relaksować i nic nie musieć. A jak nie ma pogody to musisz coś zrobić – i z dzieckiem, i z samym sobą. Więc co robią rodzice? Nie wpadnie im o głowy, żeby pójść na spacer na plażę, tylko biorą dziecko na miasto.
Nie wiem, jak dawno byliście nad morzem, ale jeśli nie byliście, to powinniście wiedzieć, że polskie morze w sezonie wygląda jak Stadion Dziesięciolecia za swoich "najlepszych" czasów. Stragan na straganie i jeszcze straganem pogania. Wysyp tandety – i nie mówię, że tak jest tylko u nas – być może rzeczywiście tak jest na całym świecie, ale ja w tej chwili mówię o tym, co jest tu i teraz.
Rodzice, idąc z dzieckiem środkiem tego wszystkiego, muszą na każdym kroku, przy każdym stoisku przeciwstawiać się temu swojemu dziecku: "Nie, nie, nie kupię ci, nie mam pieniędzy, zostaw, odłóż, nie dotykaj..." – co powoduje frustrację, a co za tym idzie: krzyki i przemoc.
W ciągu pierwszych 2 tygodni mojej akcji "Przytulmy lato 2016" przynajmniej 20 razy zwróciłam uwagę rodzicom na ulicy, żeby nie bili dzieci! Nie: żeby nie krzyczeli na nie albo żeby nie szarpali dzieckiem: "Stań! Przestań! Uspokój się!" – tylko żeby nie bili.
Ostatnio obiecałam sobie, że następnym razem – niech mnie do sądu poda – ale wyciągnę komórkę i nagram, jak taka matka jedna z drugą bije dziecko, a potem wrzeszczy do mnie, że to jest jej dziecko i że klaps nie jest biciem. Przyznaję to głośno i bez wstydu: szału dostaję, jak widzę taki obrazek i słyszę potem, że ona nie bije – ona dała tylko 5 klapsów.
Znam tę opinię, że krzycząca czy bijąca matka, to matka zmęczona i godna współczucia, ale – może to zabrzmi okropnie – ja mam zdecydowanie mniejszą tolerancję na problemy emocjonalne dorosłych.
Rodzic jest duży.
Dorosły.
Samodzielny.
Jeśli sobie z czymś nie radzi, to może iść do przyjaciółki czy psychologa, może poczytać coś, zapisać na jogę, ma masę możliwości, żeby poradzić sobie ze swoimi emocjami!
Nie umiem współczuć kobiecie, która wrzeszczy na dziecko: "Uważaj, jak idziesz!" i daje mu klapsa, bo ono POTKNĘŁO SIĘ na ulicy. Albo szarpie na siłę za ramię, mało mu go nie wyrwie, bo ono przykucnęło nad mrówką. Nie wolno takich rzeczy robić!
Czytaj też: Ciężko być dobrą mamą, gdy się miało złe dzieciństwo
Nie chcę, żebyście mnie źle zrozumieli – wiem, że nad morzem jest też cała masa fantastycznych rodziców. Ich też widzę: jak bawią się, odpoczywają, rozmawiają przy stole z dzieckiem, śmieją się, żartują, ale wiecie na czym polega problem? Tych fajnych rodziców przekrzykują niestety ci głośni, bijący, szarpiący – ci, którzy rozsiewają złą energię i wzbudzają poczucie zagrożenia u wszystkich wokół.
I tak sobie myślę: to nie Kiepscy przyjechali nad morze. To Polska przyjechała. Tak wygląda Polska – w której jest mnóstwo świetnych rodziców, czytających książki o wychowaniu, przychodzących na spotkania o rozwoju dzieci, ale jednocześnie w której według statystyk 60 procent ludzi uważa, że klaps to nie bicie.
Smutne.
Czytaj także:
Co to jest "Przytulmy lato"? – To akcja, którą wymyśliliśmy z Robertem (Robert Myśliński, mąż Doroty Zawadzkiej – przyp. red.) trzy lata temu. Mówiąc najprościej to wakacyjny cykl bezpłatnych warsztatów dla rodzin z małymi dziećmi, specjalnie mówię: rodzin, a nie rodziców, bo na spotkania przychodzą nie tylko mama i tata, ale też babcie, dziadkowie, ciocie. Każdego wieczoru w innym hotelu czy ośrodku nad Bałtykiem, spotykam się z rodzinami i rozmawiamy o wychowaniu i rozwoju dzieci. Jeśli jest taka potrzeba, to po takim spotkaniu jeszcze zostaję na indywidualne rozmowy, nieraz nawet takie konsultacje ciągną się do północy. Na spotkania ze mną może przyjść każdy, nie tylko gość danego hotelu, i co mnie bardzo cieszy, zdarzyło mi się już kilka razy rozmawiać z rodzinami, które wybierały termin i miejsce urlopu specjalnie ze względu na "Przytulmy lato". Mam też już kilka rodzin, z którymi widzę się już kolejny rok z rzędu – to też bardzo cieszy i pokazuje, że moja akcja ma sens. O czym mówisz w tym roku? – Mam trzy główne tematy. Pierwszy to wakacje z dziećmi. Rozmawiamy z rodzicami, jak zorganizować rodzinny odpoczynek i jak na urlopie zbliżyć się do siebie, a nie kłócić się każdego dnia. Po reakcjach rodzin widzę, że to jest bardzo potrzebny temat: po 10 miesiącach życia w biegu, przyjeżdżają do jednego, wspólnego pokoju i nieraz już na początku urlopu okazuje się, że wszyscy wszystkim działają na nerwy. Drugim i jednocześnie głównym tematem są inteligencje wielorakie. Rodzice są bardzo zdziwieni, kiedy słyszą, że inteligencji jest więcej niż jedna. Rozmawiamy m.in. na co zwracać uwagę, jak wykorzystać potencjał dziecka. Trzecia rzecz to mądre oglądanie telewizji i wszystko, co się wiąże z nowymi technologiami. Pytam rodziców: czy naprawdę na wakacjach muszą mieć telewizor w pokoju? Rozmawiamy, jak na wakacjach obyć...
Napisałaś książkę dla rodziców 6-latków... – Od razu muszę ci przerwać, bo to nie jest książka dla rodziców 6-latków, a w każdym razie nie tylko dla nich. ”Misja: szkoła” to książka dla rodziców, których dziecko idzie do szkoły. To dziecko może mieć lat 5, 6, 7, a nawet 8, jeśli rodzice odraczali jego początek edukacji szkolnej. Co czytelnicy znajdą w Twojej książce? – Najważniejsze informacje o rozwoju dziecka i dużo podpowiedzi, jak ten rozwój można wspierać. Do tego piszę w niej, jak rozwijać zmysły dziecka, jego naturalne kompetencje i naturalną ciekawość świata. Szukałam takiej książki na naszym rynku i nie znalazłam – a skoro ja nie, to rodzice pewnie też nie znajdą. Szkoda, żeby byli skazani tylko na informacje z internetu, poszarpane, a często też na różnych portalach – sprzeczne same ze sobą. Mam wrażenie, że rodzice szukają informacji przed porodem i w pierwszych miesiącach życia dziecka. Potem ich zainteresowanie słabnie. Rodzice kilkulatków są przekonani, że już wszystko wiedzą. Przekonałam się o tym kilka lat temu, kiedy wchodziła w życie reforma "Sześciolatki do szkoły". Wtedy dla wielu rodziców stałam się wrogiem numer 1, bo głośno mówiłam, że dziecko w wieku 6 lat ma wszelkie kompetencje, żeby podjąć naukę szkolną. Ci, którzy się ze mną nie zgadzali, argumentowali, że tylko oni są w stanie stwierdzić, na jakim etapie rozwoju są ich dzieci. A tak nie jest? Uważam, że większość rodziców nie ma kompetencji, żeby ocenić rozwój własnego dziecka. Owszem, świetnie znają swoją córkę czy syna, ale nie są w stanie porównać ich na tle rówieśników. Nie mogą więc stwierdzić, czy dana umiejętność ich dziecka jest adekwatna do jego wieku czy nie. Czy np. jeśli ich dziecko umie narysować kółko, to jest to dużo czy mało. Dlaczego uważasz, że nie mają kompetencji? Dlatego, że przez lata często...
”Wakacje, znów będą wakacje!” – pamiętacie, jak śpiewał to kabaret OTTO? Ja to sobie podśpiewuję co roku, już od początku czerwca – i pewnie nie tylko ja. Wszyscy bardzo cieszymy się, gdy nadchodzi lato, i wiele sobie po nim obiecujemy. Czego to nie zobaczymy, jak wspaniale zrelaksujemy i zregenerujemy… Mnożymy swoje oczekiwania i dokładamy do nich marzenia pozostałych członków rodziny. I przesadzamy w tym dążeniu do ideału… W rezultacie jednak zwykle bywa tak, że gdy już wyjedziemy na te wytęsknione wakacje, to zamiast odpocząć, kłocimy się między sobą, stresujemy – i męczymy. Jak skutecznie odpoczywać i zbliżyć się do siebie? Są na to sposoby! Moja wakacyjna akcja „Przytulmy Lato” to cykl rozmów z rodzicami i dziećmi o tym jak miło, spokojnie i wypoczynkowo spędzać rodzinny czas. Spisałam dla was kilka podstawowych zasad. Po więcej szczegółów zapraszam w lipcu i sierpniu nad Bałtyk na moje darmowe warsztaty. 1. Ustalcie, co jest dla was najważniejsze… Pomysł na wakacyjny wyjazd musi być Wasz, rodzinny, wspólny. Wybieracie się nad morze? W takim razie najpierw usiądźcie nad mapą wybrzeża Bałtyku i odbądźcie w wyobraźni podróż marzeń. Niech każde z Was poda 3 rzeczy najważniejsze dla siebie na wakacjach. Np. mama: SPA, hotel blisko plaży, basen, tata: dobry dojazd z domu, internet na miejscu, ścieżki rowerowe w pobliżu, dziecko: plac zabaw, klub dla dzieci z konsolami gier, lody na kolację w hotelu. 2. … ale trzymajcie się ziemi Pomarzyliście? To teraz postarajcie się, żeby wakacyjne priorytety były realistyczne. Nie sztuka wymarzyć sobie gwiazdę z nieba. Chodzi o to by dobrać najlepszy dla wszystkich czas i miejsce wypoczynku a nie o to, żeby najpierw się nakręcić na superwakacje, a potem – po przyjeździe na miejsce –martwić się, że nie jest tak, jak miało być. Nie rezygujcie z marzeń, ale bądźcie...
