To, że trzeba pielęgnować relacje między dziadkami a wnukami, nie ulega wątpliwości. Babcia i dziadek to ważne osoby w życiu dziecka. Ich miłość do wnuka jest zupełnie inna niż ta, która płynie od rodziców. Nie ciąży na nich odpowiedzialność za wychowanie wnuka, dlatego kochają go bezwarunkowo – po prostu za to, że jest! Taka stuprocentowa akceptacja motywuje dziecko do działania i dodaje mu pewności siebie.
Kiedy jednak dziadkowie i wnuki mieszkają na dwóch różnych krańcach Polski, ich relacje mogą być trochę rozluźnione. Aby je zacieśnić, potrzebna jest pomoc rodziców.
Postaraj się odwiedzać dziadków dziecka jak najczęściej (zapraszaj też ich do siebie) i planujcie wspólne wyjazdy, np. na wakacje. W czasie tych spotkań pozwól dziadkom spędzić z wnukami trochę czasu sam na sam: niech wyjdą na spacer, przygotują kanapki, wybiorą się na zakupy. Powstrzymaj się od ciągłego zwracania uwagi dziadkom – nic się nie stanie, jeśli raz na jakiś czas, w czasie weekendu u babci, dwulatek zje kupione przez nią ciastko albo pójdzie spać pół godziny później.
Czytaj też: Dziadkowie, rodzice i wnuki
Zamiast skupiać się na błędach babci, zwróć uwagę na to, co robi dobrze. A w kryzysowych sytuacjach:
Czytaj też: Gdy babcia staje się nianią
Czasem dzieci widują swoich dziadków, tylko kiedy przyjeżdżają do nich na weekend. Te dwa dni mogą stać się dla rodziców istną męką, bo dziadkowie zwykle pozwalają wnukom dosłownie na wszystko i obrażają się, kiedy rodzice stają wtedy okoniem. Czy powinno się na te dwa dni zrezygnować ze swoich zasad? A może to babcia musi się dostosować?
Rzeczywiście zasady wychowania, jakie prezentują dziadkowie, mogą różnić się od tych, jakim hołdują rodzice dziecka. Jednak nie trzeba się tym za bardzo przejmować. Jeśli sobie uświadomimy, że babcia nie robi nam na złość, podsuwając dziecku czekoladkę, nie stara się atakować ani podważać naszego autorytetu, łatwiej będzie nam zgodzić się na odstępstwo od własnych reguł wychowawczych. Nie znaczy to, że mama musi ustępować dziadkom we wszystkim, ale warto czasem popatrzeć na to przez palce. Nie trzeba bać się, że maluchy się rozpieszczą. Dzieci szybko zauważają, że choć babcia daje się namówić na kupienie czekoladki, to z rodzicami już ta sztuczka nie przechodzi.
Odpowiadała: Justyna Święcicka, psycholog, pracuje w warszawskiej poradni Uniwersytet dla Rodziców
Czytaj też: Mama kontra babcia – kto ma rację?
Zaimponować wnukom nie jest łatwo. No ale dziadek lub babcia śmigający na smartfonach to już zupełnie inny poziom. To robi wrażenie! Ale nie tylko z tego powodu dziadkowie mają dobre relacje z wnukami. Są dużo głębsze sprawy. Zobacz, dlaczego nigdy nie będziesz mieć takiej więzi ze swoim dzieckiem. Chyba że się zestarzejesz... Dziadkowie to nowi nastolatkowie "Świadomość, że babcia czy dziadek są sprawni technologicznie, może być dla wnuka powodem do dumy " - mówi psycholog z Uniwersytetu SWPS w Sopocie i Nauczyciel Roku 2018 Przemysław Staroń. Jak podkreślił, współcześni dziadkowie nie potrzebują pomocy, aby korzystać z dobrodziejstw techniki i nawet telefony dotykowe nie są dla nich szczególnym wyzwaniem. Senior is a new teen – senior to nowy nastolatek – takie określenie zaczyna być używane w stosunku do dziadków. "To zdanie jest więcej niż prawdziwe" - mówi Staroń. Popularność Bogumiły Bodziarek, zwanej Babcią Playstation, która podbiła YouTube’a dzięki faktowi, że jest emerytką grającą na konsoli, stanowi przedmiot zachwytu dzieci mieszkających na jej osiedlu. Akceptacja bez żadnego "ale" Okazuje się, że dzieci z dziadkami łatwiej dogadają się, ponieważ mają podobny stosunek do rzeczywistości i po prostu, aż tak się nią nie przejmują. "Młody człowiek jeszcze nie tkwi w garniturze poprawnej do bólu dorosłości, a senior - już w nim nie tkwi" - wyjaśnił psycholog. - Może dlatego wielu z nas wspomina to niezwykłe porozumienie, wyrażające się w pozwalaniu przez dziadków wnukom na późniejsze chodzenie spać i jedzenie słodyczy wieczorem. Nie wynika to z tego, że dziadkowie chcą godzić w autorytet rodziców. Po prostu suma doświadczeń i mądrość życiowa właśnie pozwala im widzieć szczeliny w myśleniu swoich własnych dzieci - opisuje Staroń. W ten sposób powstaje...
Coraz więcej z nas mieszka poza granicami Polski lub wyprowadziło się z dala od rodzinnej miejscowości, zakładając rodziny i wychowując dzieci z dala od dziadków . Sami najczęściej dorastaliśmy jednak blisko babci i dziadka, często tworząc z nimi bliskie relacje i obdarzając ich miłością porównywalną tej, którą odczuwaliśmy w stosunku do rodziców. To babcie najczęściej były najcieplejszymi i najbardziej kochającymi osobami na świecie, a dziadkowie potrafili rozbawić jak nikt inny i zafascynować opowieściami, którym nie sprostałby żaden tata świata. Nasze dzieci, z racji dużej odległości, nie mają możliwości budowania więzi z dziadkami w ten sam sposób, co my. Nawet jeśli chcielibyśmy, żeby było inaczej, nie zawsze jest to możliwe. Pozostaje tęsknota i budowanie relacji na odległość. Jak to zrobić najlepiej, kiedy dzielą nas tysiące kilometrów? Zapytaliśmy o to dr Martę Majorczyk , doradcę rodzinnego i pedagoga. Kiedy babcia i dziadek mieszkają daleko Sytuacja, w której dziecko widuje dziadków kilka razy w roku (albo rzadziej), nie należy do rzadkości. Co możemy zrobić, żeby dziecko, pomimo odległości, poznało babcię i dziadka i pokochało ich? Jak ulżyć dziadkom w tęsknocie za wnukiem? - Według mnie odległość nie powinna być przeszkodą dla dobrego kontaktu wnuków z dziadkami – twierdzi dr Marta Majorczyk. - Zdecydowanie, budowanie relacji z kimś, kto fizycznie jest daleko ode mnie jest trudniejsze, bo wymaga większego zaangażowania obu stron, ale dla chcącego nic trudnego – przekonuje. Jak utrzymywać relację na odległość z dziadkami O relację między dzieckiem a dziadkami, którzy mieszkają daleko, musimy zadbać my – rodzice. Na szczęście współczesne czasy, dzięki nowoczesnej technologii , są wyjątkowo sprzyjające kontaktom na odległość i warto to wykorzystać do utrzymywania kontaktów dziecka z...
Często w naszym wychowaniu niebagatelną rolę odgrywali dziadkowie – to oni opiekowali się nami, gdy rodzice byli w pracy, pielęgnowali podczas choroby, bawili się z nami i zabierali na wakacje. Dlatego wielu z nas wydaje się, że gdy na świecie pojawią się nasze własne dzieci, nasi rodzice z radością przejmą odwieczne obowiązki dziadków i bez reszty poświęcą się opiece nad wnukami. Coraz częściej jednak nasi rodzice mają własny pomysł na życie, a stereotyp dziadków, których jedynym sensem istnienia jest rozpieszczanie wnuków, powoli odchodzi do lamusa. Jeszcze nie tak dawno temu… Gdy młode małżeństwo oznajmiało swoim rodzicom, że spodziewają się dziecka , przyszli dziadkowie zazwyczaj pękali z dumy i nie mogli doczekać się wejścia w nową rolę. Babcia już planowała, jakie ubranka uszyje czy zrobi na drutach dla wnuka lub wnuczki, a dziadek – że nauczy jeździć na rowerze i sklejać modele samolotów. Pomoc dziadków przy nowo narodzonym maleństwie wydawała się oczywista – przecież wcześniej pomagali im ich rodzice, a jeszcze wcześniej – rodzice rodziców. Było to szczególnie łatwe dawniej, kiedy rodziny wielopokoleniowe żyły wspólnie pod jednym dachem, ale nawet jeśli młodzi mieli własne mieszkanie, babcia i dziadek zawsze byli w pogotowiu. Czasem nawet babcia przeprowadzała się na kilka tygodni do córki, by pomóc jej w opiece nad noworodkiem. Dziecko chore , a rodzice muszą iść do pracy? Nie ma problemu, wystarczy zadzwonić do dziadków. Trzeba posłać dziecko do przedszkola? Po co? Przecież jest babcia. Sylwester, wesele koleżanki czy wieczorne wyjście ze znajomymi? Babcia albo dziadek na pewno mogą zaopiekować się wnukiem. Szef nie chce dać urlopu? Trudno, maluch na wakacje pojedzie z dziadkami. Poza tym babcia zawsze potrafi stworzyć ciepłą, domową atmosferę, upiecze ciasto i ugotuje obiad, wysłucha skarg na kolegę z przedszkola...
