Dziecko prosi cię o kupno psa, a ty myślisz, że to same kłopoty. Cóż, na pewno to dodatkowe obowiązki. Ale korzyści z posiadania zwierzęcia jest całe mnóstwo. Przekonaj się, dlaczego warto podarować dziecku małego pupila.
Temperatura ciała zwierząt jest nieco wyższa od ludzkiej. Dotyk ciepłej i miękkiej sierści relaksuje i koi. Daje dziecku poczucie bezpieczeństwa. Dzieci często chętnie przytulają się do znajomych psów całym ciałem, pieszczotliwie je głaszcząc. A pieszczoty, przytulanie się i głaskanie np: psa, są rewelacyjną stymulacją sfery emocjonalnej przez dotyk. Kontakt fizyczny ze zwierzęciem zaspokaja naturalną potrzebę każdego człowieka bycia przytulanym, głaskanym i całowanym. Może on wpłynąć na zmniejszenie impulsywności, agresji i wyalienowania.
Czytaj też: Gdy malec chce zwierzaka
W relacji ze swym pupilem malec doświadcza także jedynej w swoim rodzaju bezwarunkowej akceptacji własnej osoby. To ta, która dodaje skrzydeł. Zwierzę nie stawia warunków, nie określa granic. W przeciwieństwie do rodziców, niczego nie wymaga, nie krytykuje i nie nakazuje. Ani uroda ani żadne talenty (a szczególnie ich brak), nie wpływają na tę przyjaźń. Zwierzę staje się powiernikiem pierwszych żalów i sekretów. Daje przy tym pewność dochowania tajemnicy. Taka relacja pomaga dziecku określić własną tożsamość i wydatnie wzmacnia jego poczucie wartości, co owocuje udanym, dorosłym życiem.
Zobacz też: O poczuciu własnej wartości, czyli jak wychować szczęśliwe dziecko
Mieszkanie ze zwierzakiem może cudownie rozwijać wrażliwość oraz wyzwalać radość płynącą ze wspólnej zabawy. Na przykład trenowanie z pieskiem jego umiejętności daje dziecku poczucie sprawczości i wpływa pozytywnie na samoocenę. Obecność czworonoga w rodzinie wpływa na kształtowanie w dziecku empatii i poczucia odpowiedzialności, i to nie tylko za inne istoty, ale także za swoje własne działania.
U starszych dzieci, szczególnie tych z niską samooceną, pozwala kierować ich uwagę na świat zewnętrzny, odwracając ją od pierwszych, zbyt trudnych spotkań z samym sobą. Zwierzę bywa nawet „zawodowym" terapeutą. Dzieci autystyczne oraz te z dziecięcym porażeniem mózgowym „otwierają się" w czasie terapii z udziałem specjalnie wyszkolonych psów. Dogoterapia (kynoterapia) pomaga także młodocianym przestępcom i dzieciom z rodzin patologicznych.
Jest zazwyczaj pierwszym i na szczęście dość łagodnym kontaktem dziecka ze śmiercią. Badacze twierdzą, że dopiero co najmniej pięcioletnie dziecko potrafi zrozumieć zjawisko umierania, pojąć jego nieuchronność i nieodwracalność. Odejście zwierzątka można wytłumaczyć dziecku ciepło, łagodnymi, prostymi słowami. Pozwól mu przeżyć żałobę. Wyraź swój żal, nie bagatelizując straty.
Czytaj też: Zwierzak dla alergika
Narodziny dziecka sprawiają, że dla psa wszystko się zmienia. Przyzwyczajony do codziennych spacerów, porcji pieszczot, możliwości swobodnego przemieszczania się po całym domu zwierzak nagle styka się z nową rzeczywistością. A wszystko przez obco pachnące zawiniątko, które pojawiło się w domu. Właścicielom zaczyna brakować czasu. Zdezorientowany pupil próbuje domagać się swoich praw i może zacząć sprawiać kłopot. Przygotowujesz się do macierzyństwa? Wykorzystaj ten czas, by twój pies też miał czas oswoić się ze zmianami, jakie wkrótce nastąpią. Od czego zacząć przygotowanie psa na narodziny dziecka? Pies nie powinien poczuć, że pojawienie się dziecka jest powodem pogorszenia się jego sytuacji. Ciążę poświęć nie tylko na przygotowanie do porodu, ale również na zmianę psich przyzwyczajeń i oswojenie zwierzęcia z ilością czasu, jaki zamierzasz mu poświęcać (będzie go mniej, bo więcej uwagi pochłonie dziecko). Jeśli wasz pupil nie będzie miał wstępu do dziecinnego pokoju , już teraz nie pozwalaj mu tam wchodzić. Ustal pory spacerów, aby po porodzie wyprowadzanie psa nie sprawiało kłopotu. Zmiany staraj się wprowadzać stopniowo, aby go nie stresować. Nie zapominaj, że psu należy się jeden długi spacer, na który codziennie zabierze go ktoś z domowników (pozostałe wyjścia mogą być krótkie). Początkowo nie jest łatwo prowadzić psa na smyczy i wózek z dzieckiem. Taki spacer nie da też zwierzęciu okazji do wybiegania się, nie pozwoli mu wystarczająco dużo powęszyć – to odprężająca psia rozrywka. Może też się okazać, że przy nowych obowiązkach trudno wygospodarować czas na spacery z psem . Dobrym rozwiązaniem bywa znalezienie osoby , np. z sąsiedztwa, która również ma psa i zgodzi się spacerować z dwoma. Zobacz: Najbardziej nieposłuszne rasy psów W jaki sposób oswajać psa z dzieckiem? Zanim dziecko...
Co jakiś czas słyszy się, że pies pogryzł dziecko. Słysząc taką informację każdy właściciel psa myśli, że to pewnie jakiś obcy zwierzak poturbował malca. Okazuje się jednak, że najczęściej sprawcami ugryzień są psy domowe . I jakby tego było mało, często dochodzi do nich w obecności osób dorosłych. Ankieta przeprowadzona wśród właścicieli psów jasno pokazała, że bagatelizują oni ryzyko, jakie psy stwarzają dla dzieci. Zobacz też: Czy pozwalać psu lizać dziecko po twarzy? Żywa maskotka? Nie! Dzieci kochają zwierzęta. Uwielbiają je głaskać, poklepywać i tulić. Bawi je gonienie zwierzaka, łapanie za uszy i ogon. Takie okazywanie czułości, zwłaszcza gdy do kontaktu dochodzi, gdy pies go nie chce , może skończyć się źle dla malca. Jeśli pies poczuje się prześladowany i napadnięty, może próbować się bronić, używając do tego zębów. Winni dorośli Nawet najspokojniejszy pies potrafi stracić cierpliwość do dziecka. I nie ma tu znaczenia rasa zwierzaka – zarówno duży owczarek niemiecki, jak i łagodny golden retriever czy filigranowy yorczek, potrafią ugryźć. O ile w przypadku dużych psów, dorośli zachowują większą ostrożność w kontaktach zwierzak-dziecko, to w przypadku małych ras, często bagatelizują ryzyko , jakie pies stwarza dla dziecka. A dokładniej: ryzyko, jakie dla siebie stwarza dziecko, nieumiejętnie obchodząc się ze zwierzęciem. Wyniki ankiety Naukowcy przeprowadzili ankietę wśród właścicieli psów posiadających dzieci. Wynika z niej, że w stosunku do obcych psów, zachowują oni zdrowy stopień nieufności. Natomiast jeśli chodzi o psy domowe, których są właścicielami, są zbyt ufni i nie biorą pod uwagę tego, że ich własny pupil może skrzywdzić dziecko. Przez to nie zachowują należytej ostrożności . Przykład? O ile zabraniają córce czy synowi niepokoić psa na jego własnym posłaniu, to poza nim...
Dzieci kochają zwierzęta. Już półtoraroczny brzdąc chętnie pokazuje, „jak robi” krówka, kotek, owieczka. Ciekawi go obserwowanie napotkanych w parku psów, gonienie ptaszków i motyli. Ta naturalna dziecięca ciekawość świata ogromnie wzbogaca jego rozwój! Mądrze to wykorzystaj. Sprawdź także: Komu kota, komu papugę? Jakie zwierzę wybrać? Zwierzę pomaga w rozwoju Im wcześniej zaczniesz przyzwyczajać swoje dziecko do zwierząt i kontaktów z nimi, tym lepiej. Dla kilkumiesięcznego bobasa pies (czy kot) może być doskonałym nauczycielem. Dzieci wychowujące się w towarzystwie kudłatych przyjaciół szybciej zaczynają np. raczkować i chodzić. Psychiatrzy i psychologowie dziecięcy podkreślają też, że kontakt ze zwierzakiem pomaga w rozwoju niemal każdej sfery osobowości malca – emocjonalnej, społecznej oraz intelektualnej. Pokazując swojemu maluchowi zwierzęcy świat, pomagasz mu wyrosnąć na wspaniałego, odpowiedzialnego i empatycznego człowieka. Sprawdź także: 5 powodów, by kupić dziecku psa lub kota Nie strasz zwierzętami Nie zabraniaj maluchowi kontaktów ze zwierzętami ze względów higienicznych. Nie mów, że są brudne. A tym bardziej nie wzbudzaj w dziecku strachu przed nimi, bo pociecha może się do nich zrazić, a to wcale nie ułatwi jej życia. Oczywiście o zasadach bezpieczeństwa trzeba pamiętać zawsze! Sprawdź także: Lęk przed zwierzętami. Jak go pokonać? [CMS_PAGE_BREAK] Zwierzak i małe dziecko Macie w domu zwierzaka? Doskonale! Maluch będzie się z nim oswajał od urodzenia. Musisz tylko zadbać, by ich kontakty odbywały się pod Twoją kontrolą. Sprawdź także: Jak przygotować psa na pojawienie się noworodka? Nie masz jeszcze pupila? Nie ma powodu, by zbyt długo („aż dziecko podrośnie”) zwlekać z decyzją o jego wzięciu. Kilkumiesięczny maluch będzie się...
