Pomysłów na zabawy twoje dziecko ma wiele, tylko dlaczego zawsze kończą się krzykiem brata lub siostry?
Oto garść zabawowych inspiracji dla rodzeństwa, zabawy dla przedszkolaka.
Bezpieczeństwo i swoboda podczas przede wszystkim, ale fajnie, jeśli po zakończonej zabawie nie czeka nas pół dnia sprzątania, dlatego warto odpowiednio przygotować miejsce do zabawy, zanim ją dzieci rozpoczną.
Fajnie mieć rodzeństwo. Jest się z kim pobawić, powygłupiać, podzielić sekretami i... pokłócić . Choć tego ostatniego pewnie wolałabyś uniknąć. Jak radzić sobie ze sprzeczkami swoich kilkulatków? Oto podpowiedzi Beaty Chrzanowskiej-Pietraszak , psychologa dziecięcego. 1. Kupuj swoim dzieciom to samo Młodsze dzieci najczęściej kłócą się o zabawki, ubrania, cukierki itp. Aby uniknąć tego typu sporów , dobrze jest kupować im takie same rzeczy. To wcale nie przesada. W przedszkolu dzieci także mają do dyspozycji kilka takich samych przedmiotów. W innym wypadku nie byłaby możliwa świetna zabawa w wyścigi samochodowe czy w spacer dwóch młodych mam z wózeczkami. – Małe dzieci (do około 3. roku życia) takie już są, że największą frajdę sprawia im zabawa identycznymi rzeczami czy ubieranie się w takie same bluzeczki czy buciki – tłumaczy Beata Chrzanowska-Pietraszak. I naprawdę nie ma powodu, dla którego miałabyś im tego zawsze zabraniać. Na wyrabianie indywidualnego gustu i upodobań przyjdzie czas później. 2. Daj każdemu dziecku przywileje Jeśli różnica wieku między dziećmi jest trochę większa (ponad dwa lata), zastanów się, czy każde z nich ma swoje i tylko swoje prawa i przywileje . Może twój starszak denerwuje się, bo młodszy braciszek czy siostrzyczka może pić z butelki albo spać w sypialni rodziców, a jemu tego nie wolno. Warto w takich wypadkach zwrócić uwagę dziecka na to, że każdy wiek ma swoje przywileje. Młodsze co prawda śpi jeszcze z wami, ale za to wieczorem musi się kłaść wcześniej. Jeśli dzieci będą miały świadomość, że każde z nich ma własne prawa, nie będą czuły się pokrzywdzone. A wtedy zniknie następny powód do rozdrażnienia i bezsensownych sporów. Czytaj też: Życie z rodzeństwem 3. Pozwól dzieciom znaleźć rozwiązanie Kiedy za ścianą słyszysz podniesione głosy i huk rozsypujących się klocków, w...
Kolejność, w jakiej dzieci pojawiają się w rodzinie, ma wpływ na ich charakter. Mimo że rodzicom wydaje się, iż traktują pociechy jednakowo, zmienia się przecież układ rodzinny. W tej kwestii nie bez znaczenia jest także różnica wieku między starszym a młodszym dzieckiem. Dużo starsze, nieco starsze, tylko o rok starsze – to wszystko nie jest bez znaczenia i dla dzieci, i dla wychowujących je rodziców. Zanim zaplanujesz braciszka lub siostrzyczkę dla swojego jedynaka, sprawdź, jakie konsekwencje wynikają z różnicy wieku. A może mając dwie pociechy, dzięki naszym radom lepiej zrozumiesz ich wieczne wojny? Jedno jest pewne: idealna różnica wieku między rodzeństwem nie istnieje! Mała różnica wieku między rodzeństwem: rok, 2 lata „Moja półtoraroczna córka Kasia często krzyczy, kiedy zajmuję się jej dwumiesięczną siostrzyczką. Ma smutną minkę, gdy biorę Anię na ręce. Czasem bywa smutna i z zazdrością patrzy, jak karmię malutką. Mnie też to smuci, bo nie wiem, jak postąpić” – martwi się Dorota, mama dwóch dziewczynek z niewielką różnicą wieku. Z punktu widzenia dziecka Roczne i niewiele starsze dziecko przyjmuje narodziny rodzeństwa w sposób naturalny. Bywa ono jednak bardzo zazdrosne, gdy mama lub tata zajmują się maleństwem, więc zwraca na siebie uwagę płaczem lub krzykiem. Dwulatek często naśladuje młodszego brata albo siostrę. Niechętnie dzieli się zabawkami, bo jeszcze nie umie bawić się z innymi dziećmi. Wkrótce jednak podczas wspólnej zabawy odkrywa korzyści z posiadania rodzeństwa. Nawiązuje się pierwsza nić porozumienia. Mała różnica wieku ułatwia dzieciom dogadywanie się ze sobą, wspólne spędzanie czasu. Sprzeczki są nieuniknione i burzliwe, ale pozwalają dzieciom bardziej realistycznie oceniać swoje możliwości. Z punktu widzenia rodziców Rodzicom jest z jednej strony łatwiej, bo dzieci w zbliżonym wieku...
Nie ty jeden boisz się, że po prostu nie masz już siły na drugie dziecko. Nie chcesz znowu zarywać nocy, martwić się pierwszą gorączką i znosić ząbkowania . A może obawiasz się, że nie dasz rady utrzymać większej rodziny? Te lęki to naprawdę nic dziwnego. Ale mam też dobrą wiadomość: sporo z nich minie, gdy zostaniesz tatą po raz drugi! Drugie dziecko łagodzi strachy rodziców Chcą tego czy nie, rodzice jedynaków są czarnowidzami. Kochają swoje dzieci, ale strach o nie wytwarza w ich głowach najczęściej nieuzasadnione lęki o teraźniejszość i przyszłość pociech. Mówiąc po ludzku, widząc samochód, rodzice wyobrażają sobie wypadek. A będąc nad wodą – utonięcie . Te myśli pozwalają im być zapobiegawczymi, ale znacznie częściej galopują zbyt daleko, w rejony zarezerwowane dla fobii. Posiadanie drugiego dziecka skutecznie łagodzi te strachy. A imaginowanie sobie tragedii i wypadków ustępuje miejsca racjonalnej trosce o dwie rozbiegane pociechy, które absorbują całą uwagę rodziców. Jedynacy nie lubią się dzielić Złościsz się, gdy widzisz, że twój ukochany maluszek nie chce dzielić się z dziećmi znajomych zabawkami. Doprowadza cię do szału, że dzieje się tak, choć ze spokojem i po stokroć kładziesz mu do głowy, że nie wolno być samolubem. Tymczasem rozwiązanie jest prostsze, niż myślisz. Braciszek lub siostrzyczka u boku skuteczniej niż twoje słowa nauczą najstarsze dziecko altruizmu. Choć nie obędzie się bez kilku awantur, nie wymyślono jak dotąd lepszego sposobu na uspołecznienie maluszków, niż zafundowanie im towarzystwa innych dzieci. Moim zdaniem najlepiej rodzeństwa. Dzieci, które mają rodzeństwo są mniej nerwowe Wychowując dwójkę, sprawisz, że starszy maluch będzie mniej nerwowy . Nawet jeśli trudno Ci w to uwierzyć, bo właśnie wróciłeś od znajomych mających dwójkę dzieci, w których domu panował chaos i...
