Gdy dziecko chce zwierzaka - porady dla rodziców

Dzieci kochają zwierzęta. Już półtoraroczny brzdąc chętnie pokazuje, „jak robi” krówka, kotek, owieczka. Ciekawi go obserwowanie napotkanych w parku psów, gonienie ptaszków i motyli. Ta naturalna dziecięca ciekawość świata ogromnie wzbogaca jego rozwój! Mądrze to wykorzystaj. Sprawdź także: Komu kota, komu papugę? Jakie zwierzę wybrać? Zwierzę pomaga w rozwoju Im wcześniej zaczniesz przyzwyczajać swoje dziecko do zwierząt i kontaktów z nimi, tym lepiej. Dla kilkumiesięcznego bobasa pies (czy kot) może być doskonałym nauczycielem.  Dzieci wychowujące się w towarzystwie kudłatych przyjaciół szybciej zaczynają np. raczkować i chodzić. Psychiatrzy i psychologowie dziecięcy podkreślają też, że kontakt ze zwierzakiem pomaga w rozwoju niemal każdej sfery osobowości malca – emocjonalnej, społecznej oraz intelektualnej. Pokazując swojemu maluchowi zwierzęcy świat, pomagasz mu wyrosnąć na wspaniałego, odpowiedzialnego i empatycznego człowieka. Sprawdź także: 5 powodów, by kupić dziecku psa lub kota Nie strasz zwierzętami Nie zabraniaj maluchowi kontaktów ze zwierzętami ze względów higienicznych. Nie mów, że są brudne. A tym bardziej nie wzbudzaj w dziecku strachu przed nimi, bo pociecha może się do nich zrazić, a to wcale nie ułatwi jej życia. Oczywiście o zasadach bezpieczeństwa trzeba pamiętać zawsze! Sprawdź także: Lęk przed zwierzętami. Jak go pokonać? [CMS_PAGE_BREAK] Zwierzak i małe dziecko Macie w domu zwierzaka?  Doskonale! Maluch będzie się z nim oswajał od urodzenia. Musisz tylko zadbać, by  ich kontakty odbywały się pod Twoją kontrolą. Sprawdź także: Jak przygotować psa na pojawienie się noworodka? Nie masz jeszcze pupila? Nie ma powodu, by zbyt długo („aż dziecko podrośnie”) zwlekać z decyzją o jego wzięciu. Kilkumiesięczny maluch będzie się świetnie rozwijał w towarzystwie...

Dzieci uwielbiają obserwować, jak zwierzęta jedzą, zasypiają, bawią się i myją. Psychologowie dziecięcy i lekarze zgodnie potwierdzają, że zwierzęta spełniają funkcje terapeutyczne . Bliski kontakt z nimi może usprawnić dziecko ruchowo (dziecko biega za ukochanym zwierzątkiem), emocjonalnie i uczuciowo.   1. Zwierzak uczy odpowiedzialności Okazuje się, że dziecko wychowujące się ze zwierzętami przejawia większe poczucie odpowiedzialności, jest lepiej przygotowane do życia w grupie, mniej agresywne. Potrafi współdziałać z rówieśnikami.   2. Pies lub kot zapewnia poczucie bezpieczeństwa i daje dziecku pewność siebie Obecność zwierzęcia w domu pomaga lękliwym i  nieśmiałym dzieciom . Uczą się przy nim odwagi. Z psem-przyjacielem nie boją się wyjść samodzielnie na podwórko. Tulenie się do miękkiej sierści psa czy kota uspokaja, koi nerwy.   3. Opieka nad zwierzakiem rozwija samodzielność dziecka Dziecko, które opiekuje się zwierzęciem, karmi je, myje, dba o spacery, uczy się samodzielności, podejmowania decyzji, a także tolerancji - przecież to często zwierzę decyduje, czy w danym momencie ma ochotę na zabawę lub pieszczotę. Sprawdź, czy twój 3-4-latek jest samodzielny - test 4. Zwierzak ułatwia kontakty z rówieśnikami Spacery z psem, kotem czy królikiem to świetna okazja, by nawiązać znajomość z nowym kolegą. Nieśmiałe dziecko zapomina o swoich lękach, koncentrując się na zwierzęciu i jego potrzebach.   5. Zwierzak stymuluje rozwój mowy dziecka Dziecko jest zachwycone poczynaniami zwierzęcego przyjaciela. Cieszy się każdą jego nową zabawą, chce z nim rozmawiać, opowiadać wszystkim, czego dokonał jego pupil. Kontakt ze zwierzęciem znacznie przyspiesza rozwój mowy dziecka (zobacz film, jak wspierać rozwój mowy dziecka ). Zobacz też 10 sposobów na wspieranie rozwoju dziecka Zanim postanowisz o tym, że w...

Przeczytaj opowiadanie Natalii Aurory Ignacek, która wysłała nam opowiadanie w lutowej edycji konkursu "Mamy piszą" i została 1 z 3 laureatek w konkursie. "Pan Chomik" Pan Chomik jest jaki jest Gdy Zosia miała pięć lat Ciekawił ją cały świat Gdy miała lat siedem Ciekawiło ją już tylko jedno zwierzę Chomik, w rzeczy samej Dlatego jego kupno zleciła prędko swej mamie Wymyśliła, że będzie biało­rudy Niestety kupiony przez mamę był szary i do tego gruby To nie jego wina, że taki jest Taka jego natura – pomyślała – nie żaden pech I takiego Zosia bardzo pokochała Panem Chomikiem nazwała Pan Chomik czasem gryzie Karmiła, poiła i na spacer zabierała Opiekowała się nim najlepiej jak umiała Stąd wielkie było Zosi zdziwienie Na Pana Chomika ugryzienie Kłapnął nagle, niespodziewanie Wtem rozległo się Zosi płaczliwe wołanie „Mamo, chomik się zepsuł!” – się rozżaliła „Toż to gryzoń, one tak mają”­ mama wytłumaczyła. Zosia na swego pupila się obraziła Ale to nie była wcale Pana Chomika wina Wbił swoje ząbki we właścicielki paluszki Ponieważ miały zapach świeżej pietruszki Od tej pory Zosia już uważała Na Pana Chomika ani chwili dłużej się nie gniewała.   Pan Chomik to Śpioch Zosia na nogach od rana samego Biega, tańczy, śpiewa na całego Próbuje dobudzić swego pupila On jej najlepiej czas umila On jednak wstawać nie ma zamiaru W spaniu, tak jak jedzeniu, nie zna umiaru Zwinięty w kuleczkę śpi sobie smacznie Aż Zosia głośno szlochać nie zacznie „Panie Chomiku, czyś Pan oszalał?” Woła i spać mu nie pozwala. Głaszcze, ściska, z gniazdka wyjmuje, Na chomika jednak nie ma rady – Zosia ręce załamuje. „Mamo, chomik się zepsuł!” – się rozżaliła „Toż to tylko chomik, one tak mają”­ mama...