8 lekcji na wakacje dla przyszłego przedszkolaka

Cieszysz się, że twoja pociecha chodzi do przedszkola i uczy się tam samodzielnie jeść. Ale martwi cię pewnie to, że co czwarty przedszkolak nie jest odżywiany tak, jak powinien (potwierdzają to liczne badania). Boisz się, że i twoje dziecko może trafić do tej grupy? Spokojnie. Są sposoby na to, by dobrze zbilansować przedszkolne i domowe menu. Pod warunkiem że nie robi się tego przegryzkami kupowanymi po drodze z przedszkola do domu. Ale to akurat pewnie już wiesz... Przeczytaj, jakie dylematy dotyczące zawirowań kulinarnych na linii dom – przedszkole mają rodzice. Kto właściwie układa jadłospisy w przedszkolach? W państwowych są one narzucone przez MEN i sanepid (który w prywatnych może kontrolować tylko sprawy związane z higieną posiłków). Dyrektorzy mają gotowe, tzw. dekadowe jadłospisy (dziesięciodniowe), w których są konkretne porcje produktów, jakie powinny trafić na talerze dzieci. To menu opracowano tak, by w 70 procentach pokrywało dzienne zapotrzebowanie na wszystkie witaminy i mikroelementy. Uwzględniono sezonowe owoce i warzywa. Stworzono jadłospisy na sezon wiosenno-letni i jesienno-zimowy. Z tych gotowców mogą też korzystać prywatne przedszkola , które komponują diety we własnym zakresie. To w prywatnym przedszkolu menu nie układa dietetyk? Nie ma takiego obowiązku. Natomiast niektóre placówki chwalą się tym, że współpracują z konkretnym dietetykiem, który nie tylko komponuje ogólny jadłospis dla wszystkich dzieci, ale może też opracować indywidualną dietę dla każdego malca. Z reguły trzeba wtedy dopłacić za specjalne menu, np. dla alergika. Czy to prawda, że najważniejszy jest jedzeniowy bilans całego tygodnia, a nie to, co dziecko zjadło tylko jednego dnia? Owszem, tak jest. Dlatego nie ma sensu na siłę wmuszać w dziecko drugiego obiadu, jeśli wiemy, że w przedszkolu niewiele zjadło. Po jednym, dwóch dniach smyk jeszcze nie opadnie z...

Dzieci nie lubią być niczym zaskakiwane, dlatego rozpoczęcie przedszkolnej edukacji powinno poprzedzić solidne przygotowanie i ustalenie odpowiedniej strategii na pierwsze tygodnie. Dni adaptacyjne w przedszkolu , które już zapewne macie za sobą, to bardzo ważny krok w oswajaniu z nowym miejscem. Jeśli jednak poprzestaniecie tylko na nich, szybko może okazać się, że to jednak za mało. Bo pójście do przedszkola to duże wyzwanie nawet dla otwartego i towarzyskiego dziecka. Oto rady dla rodziców na pierwsze dni dziecka w przedszkolu, przygotowane wspólnie z ekspertami – psychologiem i nauczycielem przedszkolnym. Wcześniejsze doświadczenia dziecka są ważne Nawet dziecko, które chodziło wcześniej do żłobka lub brało udział w zajęciach klubu malucha, może mieć w pierwszych tygodniach trudność z zostawaniem w przedszkolu. Może czuć się onieśmielone nowym miejscem i kolegami. Może udzielić mu się nastrój innych dzieci (skoro one płaczą przy rozstaniu, popłaczę i ja). Pierwsze dni są jednak najtrudniejsze dla tych dzieci, które nie są przygotowane do rozłąki , do tej pory pozostawały w domu pod opieką mamy, babci lub niani. Dla nich pójście do przedszkola to naprawdę wielka zmiana i tu mogą pojawić się kłopoty z adaptacją przedszkolną. Nigdy nie strasz dziecka przedszkolem! Staraj się dużo z dzieckiem rozmawiać. Podkreślaj pozytywne strony przedszkola.  Opowiadaj o tańcach w kółeczku, rysowaniu, lepieniu z plasteliny, wyjściach na plac zabaw. Wspominaj swoją przedszkolną edukację (pomiń przykre momenty), pokaż zdjęcia z tego czasu. Pamiętaj, by nigdy nie straszyć dziecka przedszkolem. Nawet w żartach! Ugryź się w język, zanim wypowiesz kwestię w stylu: musisz ładnie zjadać obiadek, bo pani w przedszkolu na pewno nie będzie zachwycona resztkami na talerzu. Kieruj się wyczuciem.  Uwaga! Jeśli zauważysz, że dziecko ma dość twoich opowieści, zmień...

Kiedy nie ma się wprawy, wcale nie tak prosto nałożyć porcję ziemniaczków na łyżkę i jeszcze donieść ją do swojej buzi. Na początku zatem maluszkowi mogą przydarzyć się niechciane ewolucje i zwroty akcji w postaci np. zupki na bluzce czy ziemniaczków w... kieszonce. Ale gra (czyli próby doniesienia jedzonka do buzi) jest warta świeczki! Nagroda to samodzielnie zjedzony przez malucha posiłek. Wówczas dziecko pęka z dumy, że jest już taaaakie dorosłe. Ale zanim nastąpi ta chwila, trzeba trochę potrenować. Zatem... 1 krok - kupcie smykowi nową zastawę Lubisz jeść na talerzu w czerwone maki? Maluch też ma swój gust. Jeśli pozwolisz mu zdecydować , czy woli zastawę w misie, czy w pieski, na pewno chętniej będzie z niej korzystał. Wybierz się więc ze smykiem do sklepu i zapowiedz, że kupicie nowe talerze, z których będzie już sam jadł. Podkreśl, jakie to wielkie wydarzenie i jakie „dorosłe” jest jedzenie łyżką. Dzieci uwielbiają czuć się ważne. Dyskutuj na forum: Jakich używacie miseczek do nauki samodzielnego jedzenia? 2 krok - uzbrój się w cierpliwość To prawda, trudno ze spokojem patrzeć, jak malec po raz szósty nabiera kawałek kotlecika, który po raz szósty ląduje na podłodze. Ale nikt nie urodził się z umiejętnością jedzenia widelcem. Postaraj się zatem nie przeszkadzać smykowi w nauce :) 3 krok - dobrze ubierz dziecko Niewiele jest szkrabów, które z chęcią zakładają do jedzenia śliniaczek . Poza tym śliniak chroni jedynie część ubrania, a jedzenie zwykle ląduje... wszędzie! Lepiej zatem nie stroić smyka do obiadu, tylko założyć mu rzeczy, które będą służyły jedynie do tego. 4 krok - daj coś smacznego do rączki Łatwiej pójdzie dziecku włożenie do buzi łyżeczki ziemniaków niż zupy. A od łyżki prościej będzie mu zjeść kawałek bułki, który można trzymać w rączce. Na pierwszy ogień zatem podaj smykowi coś,...