Jak wychować dziecko bez kompleksów na punkcie wyglądu?

Do powrotu do pracy po urlopie wychowawczym musisz przygotować się nie tylko logistycznie (kto zaopiekuje się dzieckiem, czy opiekunka będzie przychodziła do domu, czy dziecko pójdzie do żłobka, kto będzie je tam odwoził, a kto odbierał – spraw do ustalenia jest mnóstwo), ale i psychicznie (jak ono zniesie rozłąkę ze mną, jak ja ją zniosę, czy dam sobie radę w pracy, czy nie zapomniałam już wszystkiego?). Jeśli łapie cię panika, że za tobą tyle miesięcy w domu – macierzyński, wychowawczy , a ty nic nie zrobiłaś, żeby lepiej przygotować się do powrotu na rynek pracy, nie katuj się takim myśleniem – zacznij działać! Urlop macierzyński – czas dla ciebie i dziecka Podczas urlopu macierzyńskiego jesteśmy naturalnie tak skupione na dziecku, że nie ma nic złego w tym, że na inne sprawy brakuje nam czasu i siły. Nie powinnyśmy tego od siebie oczekiwać:  – Na macierzyńskim trudno mówić o rozwoju osobistym, oprócz odpoczynku i regeneracji – uważa Adriana Klos, psycholog . -  Warto po prostu zadbać o swój odpoczynek. Jeśli ktoś może pójść z dzieckiem na spacer, nawet na pół godziny, a my w tym czasie się zdrzemniemy, to będzie dobrze. Ten okres to taki czas, żeby kobieta mogła myśleć o sobie, ale w sensie odpoczynku, dzielenia się pracą. Ważne, żeby mogła prosić o pomoc przyjaciółki, męża, rodzinę. Urlop wychowawczy – można się rozwijać Urlop wychowawczy to już inna sprawa, jest więcej czasu, lepiej się czujemy, dziecko jest starsze, można pomyśleć o tym, żeby zrobić coś dla swojego rozwoju zawodowego , jeśli mamy taką możliwość. Może to najlepszy moment, żeby zdobyć odkładane na przyszłość uprawnienia lub poprawić znajomość języka obcego? - Jeśli w tym czasie wszystko się dobrze układa i możemy sobie to dobrze ułożyć, żeby wygospodarować dla siebie trochę czasu, to warto o tym pomyśleć – uważa psycholog,...

Margaret Jacobsen jest mamą dwójki dzieci, pisarką i aktywistką. Doskonale opisała uczucie, które zna niemal każda mama – samotność. Przeczytajcie jej wpis i przyznajcie – nie czujecie się czasem podobnie? Macierzyństwo izoluje Macierzyństwo zmienia życie i jest magiczne. Pokazuje ci nowy rodzaj miłości, o którym nie miałaś pojęcia, bo żeby zrozumieć tę miłość, trzeba ją poczuć. Macierzyństwo oznacza samotność . Wprowadza do twojego życia nową istotę, daje impuls do nowego rozdziału, który, tak jak w przypadku nowej miłości, oznacza dostosowywanie się. Nie ma normalności, kiedy jest jest się rodzicem. To, co sprawdza się jednego dnia, nie sprawdzi się kolejnego. Są bezsenne noce, kiedy twoje dziecko raz przesypia kilka godzin, a innym razem nie może zmrużyć oka. Są dni, kiedy wychodząc z domu czuję się, jakbym zdobyła najwyższy szczyt, ale są też takie, kiedy nawet nie zbliżyłam się do wierzchołka. Nigdy nie chodziłam po górach, ale wyobrażam sobie, że to uczucie zdobycia czegoś tak potężnego jest podobne do tego, jak czuję się rano, kiedy moje dzieci wychodzą z domu przed 9 rano ubrane, nakarmione i w suchych pieluchach. Kiedy jesteś świeżo upieczonym rodzicem, odrzucasz połączenia telefoniczne, a odpisanie na smsa w ciągu 24 godzin staje się trudne. Kiedy pierwszy raz zostałam mamą, utrzymanie przyjaźni nie było najważniejsze. Priorytetem było spanie. Korzystanie z toalety w samotności. Prysznic raz na tydzień. Na samym początku, chodziło przede wszystkim o przetrwanie . Przy pierwszym dziecku nie czułam się samotna. W ciągu kilku pierwszych miesięcy jej życia, obchodziliśmy święta, znów zaszłam w ciążę, straciłam dziecko , zaszłam w ciąże trzeci raz, straciliśmy prace, znaleźliśmy nowe, przeprowadziliśmy się. Zanim urodził się nasz syn, mieliśmy 14-miesięczną córkę, mieszkaliśmy w innym mieście i byliśmy tak bardzo...

Może się zdarzyć, że usłyszysz, jak twoje dziecko mówi o sobie, że jest brzydkie . To przykre doświadczenie, przecież żadna mama nie chce, żeby jej dziecko tak o sobie myślało! Jak zareagować w takiej sytuacji? Co zrobić, kiedy dziecko mówi, że jest brzydkie? Jeśli twoje dziecko mówi o sobie, że jest brzydkie albo grube , powinnaś z nim porozmawiać spokojnie o tym, że ludzie wyglądają różnie, ale każdy jest wyjątkowy. Pokaż dziecku zdjęcia różnych ludzi – krewnych, kolegów, koleżanek i pokazuj jak różnią się między sobą – ktoś jest blondynem, a ktoś jest łysy, ktoś ma krótkie włosy, a ktoś długie, ktoś kręcone, a ktoś proste, jedna osoba nosi okulary, a inna aparat nazębny. Każda jest wyjątkowa. Postaraj się nie używać przy tym określenia, które usłyszałaś u dziecka. Pomocne będą też książki dla dzieci , które uczą tolerancji , np. "My ludzie" Elizy Piotrowskiej (wyd. Czarna Owieczka) lub "Elmer i Wilbur" Davida McKee (wyd. Papilon). Zobacz też: 5 ważnych zdań, które trzeba mówić dziecku Tego nigdy nie rób: 5 rzeczy niszczących samoocenę dziecka Jak wychować córkę, żeby akceptowała swoje ciało? 3 rady dla taty