Kiedy dziecko się bawi? Najprostsza odpowiedź brzmi: wtedy, gdy nie ma innych zajęć, które musi wykonać (np. zjeść posiłku, umyć się, uczestniczyć w zajęciach przedszkolnych itp.). Zabawą maluch wypełnia więc swój wolny czas. Pomyśl teraz, co by było, gdybyś każdą sekundę swojej pociechy dokładnie zaplanowała i przygotowała scenariusz nawet na czas wolny? W pierwszej chwili być może pomyślisz: „Byłoby świetnie! Dziecko nie nudziłoby się ani minuty”. To jednak złudne wrażenie. Okazuje się bowiem, że nuda… jest potrzebna maluchowi! Z niej właśnie rodzą się najlepsze pomysły i rozwija kreatywność. Nawet jeśli brzdąc chwilę pomarudzi, że nie ma co robić, możesz być pewna, że za chwilę znajdzie sobie fascynujące zajęcie. Wystarczy tylko mu w tym nie przeszkadzać. Bo przecież nie zaplanujesz każdej sekundy w całym życiu swojej pociechy – dziecko kiedyś dorośnie i będzie musiało samo wypełnić sobie wolny czas i efektywnie go wykorzystać. Tego właśnie uczy samodzielna zabawa. Rozwija także pomysłowość i wyobraźnię, a także skłania brzdąca do kontaktów z rówieśnikami. Jest jeszcze jedna zaleta sytuacji, gdy dziecko bawi się bez Twojego udziału. Jaka? W tym czasie Ty masz wolną chwilę, w której możesz zając się swoimi obowiązkami lub po prostu trochę odpocząć. Wiesz już, że powinnaś bawić się razem z dzieckiem, a jednocześnie nauczyć go samodzielnej zabawy. No dobrze, ale jak to zrobić?
Daj swobodę. Za każdym razem, gdy bawisz się z dzieckiem, dokładnie ustalasz scenariusz i cały czas mówisz mu, co ma robić? Jeśli tak, to najwyższy czas z tym skończyć. Pamiętaj, że zabawa ma służyć dziecku, a nie Tobie i to ono powinno odgrywać w niej główną rolę. Dlatego pytaj brzdąca, na co ma ochotę, co chciałoby namalować albo zbudować z klocków i po prostu podążaj za wyborami swojej pociechy. Możesz oczywiście coś zasugerować, ale niczego nie narzucaj, nie mów: „Zrób tak, bo ja wiem, że tak będzie lepiej”. Może i lepiej, ale nie dla rozwoju dziecka. Wieża z klocków wcale nie musi być prosta i bardzo wysoka, powinna natomiast być zbudowana z pasją i radością. Gdy będziesz właśnie w taki sposób bawić się z brzdącem, zobaczysz, że wkrótce Ty będziesz tylko inicjować zabawę, a dalej maluch sam popłynie na ocean kreatywności.
Czas na spacer. Najbliższą godzinę spędzicie na doskonałej i bardzo rozwijającej (również dla ciebie!) zabawie. Będzie jeszcze fajniej i więcej okazji do zabawy, jeśli zamiast do wózka włożysz dziecko do nosidełka albo wyciągniesz sanki. Przed wyjściem z domu na spacer Przed wyjściem z domu nakarm dziecko lub poproś o to żonę. Zapakuj też jedzenie dla dziecka , np. podgrzany obiadek w słoiczku (w specjalnym termoopakowaniu) albo ciepłą wodę w termosie i butelkę z porcją mleka w proszku. Ubierz malucha na cebulkę. Zimą nie zapomnij też o kocu do sanek. A potem do dzieła! Zabawę możecie już zacząć, gdy wychodzicie z domu. To wprawi was oboje w doskonały humor. Nie przedłużaj jednak etapu ubierania. Zabawa na śniegu: Hop, do góry Od trzeciego miesiąca Jak się bawić: Obsypane śniegiem gałęzie zachęcają, by je rozbujać. Podnieś dziecko wysoko do góry, będzie miało większą frajdę, widząc twoje poczynania. A może sam wyciągnie rączkę. Gdy odrobina świeżego białego puchu obsypie dziecko, będzie zaskoczone, co to. Jeszcze bardziej, gdy poczuje na rączce, że śnieg jest zimny i znika. Pamiętaj jednak, by obserwować reakcję dziecka i nie wystraszyć go. Na koniec możecie schylić się do małego krzaczka. Co to daje: Ćwiczy zmysły, równowagę, koordynację ruchu. Zimowa zabawa na spacer: Ludzik z rękawiczki Od drugiego miesiąca Jak się bawić: Kiedy robicie przerwę na jedzenie, możesz przy okazji sprawdzić, czy dziecko nie zmarzło , czy nie ma zimnych rączek. Nałóż sobie na palce jego rękawiczkę albo swoją. Pomachaj nią jak kukiełką i powiedz śmiesznym głosem: „Ojej, gdzie mała rączka?” A potem szukaj rączki malucha, powtarzając: „Gdzie ta mała rączka, zaraz ją znajdę”. W końcu złap ją przez rękawiczkę i roześmiej się głośno. Co to daje: Rozwija świadomość własnego ciała, rozwesela. Zabawa na...
Długa podróż samochodem z małym dzieckiem nie musi być męczarnią. Gdy mój syn, Bartek, był zbuntowanym dwulatkiem, wybraliśmy się z nim aż na południe Włoch. Wyjeżdżaliśmy z duszą na ramieniu, zwłaszcza, że nasi znajomi stukali się w czoło. "Zwariujecie"- straszyli. Nie zwariowaliśmy, za to dużo się nauczyliśmy. Na przykład tego, że: Zawsze trzeba brać pod uwagę potrzeby i możliwości małego podróżnika. Jedną z najważniejszych potrzeb dziecka jest to, by się nie nudzić w czasie jazdy. Zaspokojenie tej potrzeby jest ważne także dla kierowcy: trudno prowadzić, zwłaszcza którąś godzinę z rzędu, gdy na pokładzie jest rozeźlone, marudzące albo płaczące dziecko. Przeczytaj także: Dziecko w samochodzie W co się bawić z dzieckiem w aucie? Małemu pasażerowi można zapewnić rozrywkę na tysiąc sposobów. Oto zabawy na podróż , które w naszym przypadku sprawdziły się najlepiej: Polecamy : 12 sposobów na marudę 1. Śmieszne, podróżne rytuały. W naszym przypadku jednym z nich było chóralne wołanie "Uuuuuuu" podczas przejazdów przez tunele, których Bartek bardzo się bał. Szybko mu przeszło: nie mógł doczekać się kolejnego, by znów sobie pobuczeć. Bojowe okrzyki można wznosić także na mostach, światłach ("Zie-lo-ne! Zie-lo-ne!) i przy innych okazjach. 2. Wspólne śpiewanie. Można fałszować, bo wtedy jest zabawniej. Można też przekręcać słowa znanych piosenek ("Wlazł piesek na płotek i mruga") - czujny malec na pewno to wyłapie i będzie miał dodatkowy powód do radości. Warto nie ograniczać się do dziecięcego repertuaru. Śpiewaliśmy na przykład piosenkę o ... Czterech Pancernych. Dzięki temu dziecko miało okazję usłyszeć także tatę. 3. Zabawa w "Co wiezie ta ciężarówka?" Domniemamy...
Dla dziecka rozstania mogą być niezwykle trudne. Zwłaszcza gdy jest do nich zupełnie nieprzygotowane. Pierwsze rozstanie Twoje dziecko przeżywa już w chwili przecięcia pępowiny. Potem w jego życiu tych rozstań będzie dużo. Niektóre maluchy znoszą je lepiej, inne radzą sobie z nimi bardzo źle. Dużo zależy od postawy rodziców. Oto kilka rad, które pomogą Ci przygotować Twoją pociechę do rozstań i lepiej je znosić. Naucz, że rzeczy niewidoczne nie znikają na zawsze Niemowlęta są przekonane, że jak czegoś nie widać, to tego nie ma. Niektóre maluchy jeszcze w drugim a nawet w trzecim roku życia martwią się, że jeśli mama wyjdzie, to zniknie na zawsze. Możesz pomóc dziecku poradzić sobie z tym niepokojem bawiąc się z nim w akuku lub w chowanego mówiąc do niego gdy Cię nie widzi. Początkowo „znikaj” tylko na kilka sekund i stopniowo wydłużaj ten czas do około minuty. Pamiętaj o bezpieczeństwie - czy dziecku nic się nie stanie, jeśli spuścisz go na chwile z oka? Poświęcaj mu dużo czasu i uwagi Poczucie bezpieczeństwa pomaga dzieciom w rozstaniach. A to poczucie daje m.in. bliski kontakt fizyczny, uwaga i czułość, jaką dostają od rodziców. Zachęcaj do samodzielnej zabawy Nie musisz stale zabawiać dziecka i proponować mu wciąż nowych aktywności. Samodzielna zabawa jest jednym z elementów, które uczą malucha niezależności. Urozmaicaj dziecku towarzystwo Staraj się już od pierwszych miesięcy urozmaicać dziecku towarzystwo – niech maluch spędza czas nie tylko z Tobą, ale i z innymi osobami - tatą, babcią, wśród znajomych. Najpierw niech kontaktuje się z innymi dorosłymi w Twojej obecności, potem zacznij przyzwyczajać je do krótkich rozstań. Zatrudnij opiekunkę Nawet jeśli jesteś z dzieckiem w domu, warto rozejrzeć się za kimś, z kim maluch mógłby zostać od czasu do czasu. Dwie godziny spędzone na dobrej zabawie...
