Maluch samotnik

Edukacja prowadzona we wczesnych latach dziecka, przede wszystkim w przedszkolu, ma ogromny wpływ na dalszy rozwój małego człowieka. Badania naukowe wskazują na wyraźny związek między nauczaniem przedszkolnym, a przyszłymi osiągnięciami w nauce. Nauka poprzez zabawę Umysł małego człowieka jest w tym okresie bardzo chłonny na nowe informacje. Należy jednak zadbać o odpowiednie przekazywanie wiedzy. Ponieważ przedszkolaki nie mają wyrobionej trwałej uwagi i nie potrafią skupić się przez dłuższy czas na jednej czynności, dlatego najlepszym sposobem na naukę jest dla nich zabawa. Dzięki temu dzieci mimowolnie przyswajają nowe informacje i zdobywają kolejne umiejętności. Ponadto udowodniono, że szybciej i lepiej zapamiętujemy, gdy nauce towarzyszą pozytywne emocje. Świat pełen zabaw, jakim dla dziecka powinno być przedszkole, jest ważny również z innego powodu. Codzienny kontakt z ukochaną panią przedszkolanką i kolegami oraz ciekawe zabawy sprawiają, że rozstania z rodzicami są dla malucha mniej stresujące, a czas rozłąki mija dużo szybciej. Interesujące zajęcia Zajęcia prowadzone w przedszkolu powinny rozbudzać i rozwijać różnorodne zainteresowania dzieci. „Przygotowywanie przedstawień, rytmika, gra na najprostszych instrumentach (np. bębenek, trójkąt) to tylko przykłady, jak ciekawie zorganizować czas spędzany w przedszkolu” – mówi Anna Gruszczyńska, pedagog i wieloletni dyrektor przedszkola Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. „Dla maluchów często jest to pierwszy kontakt z muzyką, tańcem czy teatrem, który może przerodzić się w ich przyszłą pasję” – dodaje Anna Gruszczyńska. Bardzo istotne w rozwoju dziecka są także zajęcia plastyczne, które kształtują kreatywność małego człowieka. Dlatego wychowawcy powinni zachęcać do spontanicznego tworzenia prac nie tylko samodzielnie, ale również wspólnie z rówieśnikami....

Gołębie, kaczki, psy, koty: dla malca to istny cud natury! Woli je obserwować, niż biec na plac zabaw. A latem nie ma dla niego większej przyjemności niż wyjazd na wieś, patrzenie, co robi kurka, prosiaczek, cielaczek... Zwierzę to jedna z największych dziecięcych fascynacji. Dla niego malec zrobi wszystko. Doskonale wiedzą o tym terapeuci wykorzystujący w pracy z dziećmi psy, konie czy delfiny. W obecności zwierząt dzieci lepiej się rozwijają: szybciej podejmują próby raczkowania i chodzenia, chcąc dogonić ukochanego pupila, są też śmielsze i bardziej pewne siebie. Zafascynowane psotami, zabawami piłką z kotem i psem, piszczą ze szczęścia. Nierzadko to właśnie do ukochanego czworonoga są skierowane pierwsze słowa malucha. Ty też możesz poprosić o pomoc zwierzaka, by wspierał rozwój twojego dziecka. Nawet jeśli nie masz go w domu! Tylko uwaga! Powinnaś się liczyć z tym, że za jakiś czas malec zacznie ci wiercić dziurę w brzuchu, byś kupiła mu kota, psa, królika czy chociaż szczurka. Pokazuj i opowiadaj Już kilkumiesięcznemu maluchowi pokazuj zwierzęta. Na spacerze zafascynuje go pies, gołębie, wiewiórki. Opowiadaj mu, co robią. Karmcie ptaki, pozwalaj malcowi rzucać im chleb i przyglądać się, jak jedzą. Starsze dziecko zachęcaj do obserwacji. Pytaj: „Co robi pies, kiedy się cieszy?”, „A kiedy jest smutny?”. Naśladuj głosy „Jak mówi krówka?” „Muuu”. „A piesek lub kotek?” Maluchy bardzo lubią takie zabawy dźwiękonaśladowcze, a „hau” czy „miau” to często jedne z pierwszych wypowiadanych przez nie słów. Warto bawić się w ten sposób z dzieckiem, czytając mu książeczki, opowiadając, co znajduje się na obrazkach. W ten sposób przyspieszasz rozwój jego mowy. Zamieniajcie się w zwierzątka Dwulatki (a także starsze dzieci) uwielbiają w zabawie stawać się kimś innym, niż są...

Maluch wychowywany bez rodzeństwa zwykle obdarzany jest w domu szczególnymi względami. Mama, tata oraz dziadkowie we wszystkim mu dogadzają, mają do niego anielską cierpliwość i poświęcają mu każdą wolną chwilę. Czy to coś złego? Wręcz przeciwnie! Taka troskliwość może dobrze przysłużyć się rozwojowi dziecka. Dopieszczani jedynacy rosną zwykle bez kompleksów i wspaniale rozwijają się intelektualnie. Ale jest też druga strona medalu. Nadmiar troski może wywołać postawę roszczeniową. Wtedy dziecko nie zauważa innych, dąsa się z byle powodu, mnoży żądania. Trudno mu porozumieć się z rówieśnikami, ponieważ sądzi, że cały świat kręci się wokół niego. Podpowiadamy, jak do tego nie dopuścić. Niczym nie umie się dzielić Moja córka nie chce pożyczać dzieciom swoich rzeczy. Nawet gdy nie bawi się w piaskownicy kubełkiem czy łopatką, nikomu nie wolno ich dotknąć, bo zaraz krzyczy: „Oddaj, to moje!”. Krystyna, mama 2-letniej Asi To normalne zachowanie każdego dwulatka. Rodzice nie powinni się niepokoić, bowiem do ukończenia trzech lat dziecko z trudem zdobywa się na altruistyczne gesty. Dopiero uczy się społecznych zachowań. Spróbuj: Warto dziecko zachęcać do dzielenia się z innymi. Na przykład gdy  dostanie w prezencie słodkości, zaproponuj, aby poczęstowało czekoladką tatę czy babcię. Może zgodzi się również samo wybrać zabawkę, którą zechce na chwilę komuś pożyczyć. Do niczego nie należy zmuszać. Dobre skutki przynosi okazanie uznania, podziwu, gdy maluch zdobędzie się na wyrzeczenie („To bardzo miłe, że pozwoliłaś Uli pobawić się swoją piłką”). W wyniku zachęt i pochwał dziecko z czasem zacznie znajdować przyjemność w sprawianiu radości innym. Chce być w centrum uwagi Synek uwielbia skupiać na sobie zainteresowanie. Szczególnie gdy jestem zajęta, stara się przyciągnąć moją uwagę. Rozrabia...