Żeby wyrosnąć na inteligentnych i wrażliwych ludzi, dzieci potrzebują wskazówek, których możemy dostarczyć my, rodzice. Nasze codzienne zachowania mogą pomóc im się odnaleźć w skomplikowanym świecie. Według badań nad rozwojem dziecka, prowadzonych na Harvardzie, warto trzymać się pewnych wytycznych. Naukowcy ujęli wyniki tych badań w 7 praktycznych wskazówek dla rodziców, które pomogą wychować zrównoważonego, mądrego człowieka.
Spędzając z dzieckiem czas regularnie, na własnym przykładzie uczymy je troskliwości i empatii. Naukowcy radzą - zaangażuj się, okaż zainteresowanie życiem dziecka. A także zachęcaj je do wysiłków i chwal za osiągnięcia. Zadawaj dużo otwartych pytań (takich, na które nie można odpowiedzieć jednym słowem), żeby wciągnąć dziecko w rozmowę. Wspieraj je nieustannie. Pozytywna i oparta na szacunku relacja między rodzicem i dzieckiem będzie dla niego wzorem, jak można budować wartościowe relacje z innymi ludźmi.
Dzieci będą słuchać twoich poleceń, jeśli zobaczą, że robisz to samo, np. łatwiej będzie im zrozumieć przekaz "bądź uprzejmy dla innych", gdy codziennie będą obserwować, jak przytrzymujesz drzwi starszej sąsiadce. Zwróć uwagę na to, jak sama wcielasz w życie wartości, które chcesz przekazać dziecku - uczciwość, skromność, zaangażowanie w lokalne (albo globalne) sprawy. Dzieci bardzo szybko podchwytują zachowania rodziców. Nie bój się przyznać do pomyłki, powiedz też, jak zamierzasz ją naprawić. Jeśli chcesz wychować małego aktywistę, zaangażuj się w coś z całą rodziną. Pomysły możesz znaleźć np. na stronie wolontariatrodzinny.pl.
Naukowcy z Harvardu radzą, żeby na pierwszym miejscu postawić na uprzejmość i troskę o innych. Wymagaj od dziecka, żeby zachowywało się w ten sposób nie tylko w domu, ale też w przedszkolu i innych miejscach. Pamiętaj, że to bardzo rozwija inteligencję emocjonalną! Przekonaj dziecko, że uprzejmość wobec innych jest ważna. Zachęcaj je, aby rozwiązywało swoje problemy mając na uwadze, jak ich działania wpłyną na innych.
Dzieci, które mają swoje domowe obowiązki, chętniej angażują się w pomoc innym. Traktują to jako naturalny element dnia. Rozmawiaj też z dzieckiem na tematy związane z wydarzeniami w waszej okolicy (a może gdzieś dalej?). W ten sposób poszerzysz jego zdolność rozumienia, na czym polega troska o innych. Doceń też jego wysiłek i podziękuj za to, co dziecko zrobiło dobrego (np. umyło szklanki po kolacji). Dzięki temu samo nauczy się doceniać wysiłek innych.
Dzieci najczęściej interesują się wąską grupą przyjaciół i rodziny. Poszerz to grono, opowiedz dziecku o innych społecznościach i ich problemach (np. ubogiej rodzinie z waszej okolicy). Rozmawiając o trudnościach, z jakimi borykają się ludzie, z którymi twoje dziecko nie ma na co dzień kontaktu, pobudzasz jego wrażliwość. To nie jest wydumany problem! Może dzięki temu wspólnie wpadniecie na pomysł, jak rozwiązać problemy, które dotyczą was bardziej bezpośrednio?
Znajdź cel, do którego możecie się dołączyć, np. sadzenie drzewek w okolicy, zbieranie nakrętek dla konkretnej osoby, zbiórka odzieży dla domu dziecka itp. Znajdź sposób, żeby połączyć zainteresowania dziecka z dobrym celem, który możecie wspomóc. Np. jeśli dziecko lubi zwierzęta, może zostać (z twoją pomocą) wolontariuszem w schronisku. Porozmawiajcie też na temat wszystkiego, co może budzić wątpliwości dziecka, np. dlaczego zwierzęta są w klatkach.
Zachęcaj dziecko, żeby nazywało swoje uczucia. Nie potrafi? Pomóż mu. Pytaj: jesteś zły, rozczarowany, zniechęcony? Gdy już to ustalicie, pomóż dziecku poradzić sobie z emocjami. Dziecko w wieku przedszkolnym nie rozumie jeszcze, co się z nim dzieje, dlatego potrzebuje pomocy w radzeniu sobie z własnymi stanami. Podpowiedz, jak ty się uspokajasz, gdy coś ci nie idzie - np. bierzesz głęboki wdech, liczysz do 5 itd. Możecie też stworzyć wspólnie Kodeks Złości (mile widziany będzie też oczywiście Kodeks Radości).
Czytaj też: 5 najczęstszych błędów, które popełniamy w komunikacji z dzieckiem
Źródło: popsugar.com
Jakiej pomocy w obowiązkach domowych możesz oczekiwać od swojego dziecka? Zdaniem pedagogów, dziecko w wieku 10 - 13 lat jest już wystarczająco duże, by np. pościelić łóżko, odkurzyć pokój, zrobić drobne zakupy czy przeprać sobie bieliznę. Oczywiście, im pociecha jest starsza, tym więcej prac może wykonywać. Jednak obowiązków nie powinno być zbyt wiele . W przeciwnym razie uczniowi zabraknie czasu na lekcje, odpoczynek i rozrywkę, a to prosta droga do opuszczenia się w nauce i do przemęczenia. Nadmiar zajęć domowych rodzi frustrację u dziecka Chcesz scedować na dziecko jakąś dodatkową, stałą pracę? Najpierw przejrzyj listę jego dotychczasowych obowiązków . Jeśli zabierają mu one więcej niż 4 godziny tygodniowo, lepiej niczego już do tego spisu nie dokładaj. Dziecko bowiem nie zrozumie, dlaczego ma np. zmywać naczynia czy zajmować się młodszym rodzeństwem, kiedy koledzy beztrosko biegają po podwórku. Będzie czuło się sfrustrowane i rozżalone . Niektórzy rodzice w takiej sytuacji po prostu płacą dziecku za pomoc . Psycholodzy zauważają jednak, że tą metodą łatwo wychować człowieka myślącego kategoriami „ Pomagam, ale tylko za coś ”. Lepiej przygotować dla pociechy jakąś niespodziankę (np. ulubiony deser) za zrobienie czegoś dla domu. A pieniędzmi wynagradzać tylko ekstra wysiłek, np. mycie z tatą auta. Zobacz też: Obowiązki przedszkolaka - jak zachęcić kilkulatka do pomagania w domu? Pochwały motywują dzieci do pomocy w domu Dzięki uczestnictwu w domowych zajęciach dziecko bardzo wiele zyskuje. Rozwija samodzielność , odpowiedzialność, nabiera wiary w siebie. Jednak te korzyści będą jego udziałem tylko wtedy, gdy nie zabraknie mu pochwał za wysiłek włożony w pomaganie . Dlatego nigdy nie krytykuj pociechy za to, że coś zostało nie dość dokładnie umyte, zamiecione czy posprzątane. Zamiast besztać, po prostu cierpliwie...
Zacznę zaczepnie: po co właściwie jest ojciec, oczywiście poza tym, że daje życie? Nie rodzi, nie karmi piersią, często nie ma go w domu, wiele dzieci wychowuje się bez niego... Może wiec nie jest aż taki ważny? Przeczytaj także: Współczesny tata - kto to taki? Urszula Sajewicz, psycholog rozwojowy: Ależ jest. I to bardzo! Z mnóstwa powodów. Pierwszy z brzegu: tato uczy dziecko innych rzeczy niż mama i kształtuje w nim zupełnie inne cech y. Można to zobaczyć choćby na placu zabaw. Większość mam koncentruje się na chronieniu pociech, uważaniu, by nie zrobiły sobie krzywdy. Ojcowie też o to dbają, ale skupiają się na tym, by zachęcić malucha wspinania się coraz wyżej, korzystania z coraz większej ilości urządzeń, a więc do podejmowania kolejnych wyzwań , pokonywania kolejnych przeszkód, własnej słabości, lęku. A to jak wiadomo przydaje się nie tylko na zjeżdżalni. Rolą mamy jest chronienie pisklęcia, ojca – sprawienie, by rozwinęło skrzydła, stało się odważne i samodzielne. Zaraz, zaraz, czy przypadkiem nie dotyczy to czasów, gdy matki dmuchały w domowe ognisko, a ojcowie polowali na mamuty? Latamy samolotami i robimy kariery, ale – chcemy czy nie – nadal wiele nas łączy z przodkami. Ale przecież dziś od ojców wymaga się innych rzeczy – mają być przy porodzie, przewijać, kąpać, tulić do snu.... I bardzo dobrze, że to robią, bo dzięki temu wspierają matk i i są w życiu dzieci od samego początku . Jeśli jednak czują, że np. obecność przy porodzie nie jest dla nich, nie powinni robić tego na siłę, wyłącznie dlatego, że "tak trzeba". Nie mogą także oczekiwać od siebie tego samego poziomu roztkliwienia, które widzą w matek – nie są pod wpływem hormonów, które tuż po porodzie pomagają kobietom odnaleźć się w...
p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 10.0px 0.0px; font: 11.0px 'Trebuchet MS'; -webkit-text-stroke: #000000} p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 10.0px 0.0px; font: 11.0px 'Trebuchet MS'; -webkit-text-stroke: #000000; min-height: 12.0px} li.li1 {margin: 0.0px 0.0px 10.0px 0.0px; font: 11.0px 'Trebuchet MS'; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font-kerning: none} span.s2 {font: 12.0px Helvetica} ol.ol1 {list-style-type: decimal} Dobre wychowanie dziecka w dużej mierze zależy od zachowań i decyzji rodziców. To nie powinno być dla nikogo zaskoczeniem, ale warto sobie powiedzieć wyraźnie: rodzice stają się dla swoich dzieci silnym wzorcem postępowania na całe życie. Mają oni znaczący wpływ na ich edukację, sposób odżywiania, rozwój inteligencji emocjonalnej , przyszłe relacje z innymi ludźmi oraz wiele, wiele innych rzeczy. W skrócie: życiowy sukces, mierzony niekoniecznie w setkach złotych, a bardziej życiowymi perspektywami i własnym samopoczuciem. Nie ma żadnej cudownej recepty na wychowanie zrównoważonego, inteligentnego człowieka. Jest za to kilka rzeczy, które rodzice mogą zrobić, żeby się do tego przyczynić: Wyznaczenie dziecku obowiązków Teoretycznie wszyscy to wiemy, ale w praktyce wygląda to różnie. Wiele mam wciąż hołduje przekonaniu, że dziecko „jeszcze zdąży się w życiu napracować” i sprząta skarpety po swoim 8-latku. Błąd! Julie Lythcott-Haims z uniwersytetu Stanford przypomina „jeżeli dzieci nie zmywają, to znaczy, że ktoś inny musi pozmywać za nie. W ten sposób są zwolnione nie tylko z pracy, ale też z nauki, że pewna praca musi być wykonana i każdy powinien się jakoś dołożyć do wspólnego dobra”. Lythcott-Haims podkreśla, że dzieci, które od małego mają swoje obowiązki domowe , później lepiej współpracują z innymi, są bardziej empatycznymi i samodzielnymi dorosłymi. Po prostu od dziecka są przyzwyczajeni do tego, na czym...
