Z badań przeprowadzonych w Wielkiej Brytanii wynika, że 1/3 nauczycieli przedszkolnych słyszała jak ich podopieczni mówią o sobie, że są za grubi. 10 proc. nauczycieli słyszało, że dziecko mówiło, że jest brzydkie, a ¾ opiekunów uważa, że dzieci coraz wcześniej mają kompleksy dotyczące swojego wyglądu. Dlaczego niska samoocena dotyczy już przedszkolaków?
Dziecko w wieku 2, 3 czy 4 lat nie myśli samo z siebie o ciele w kategoriach: grube, chude, ładne lub brzydkie. To nie jest coś, na co przedszkolak zwracałby uwagę, gdyby – niestety! – nie nauczył się tego od osób w swoim otoczeniu. Jeśli 3-letnia dziewczynka mówi, że jest brzydka, a 4-latek nazywa się grubasem, najprawdopodobniej słyszeli takie komunikaty u swoich rodziców, innych dzieci (które słyszały to u swoich opiekunów) itd. Niekoniecznie musiały to być zdania skierowane do dziecka!
Żeby dziecko nauczyło się tak myśleć i mówić o sobie, wystarczy, że jego mama co jakiś czas wzdycha: "ale jestem gruba, muszę się odchudzać!" albo "nie, nie mogę zjeść ciastka, bo utyję". Tu wiele z nas może uderzyć się w piersi, prawda? Wspomniane badanie wykazało też, że prawie 20 proc. dzieci odmawia zjedzenia czegoś, żeby nie utyć. A - jak czytamy na portalu Netmums.com, który opisuje wyniki tego badania - anoreksja dotyczy najczęściej dziewczynek i młodych kobiet w wieku 10-20 lat, dlatego warto mieć się na baczności z tym, co mówimy przy dziecku już na poziomie przedszkola.
Oprócz wzorców z najbliższego otoczenia, za źródło kompleksów u dzieci możemy uznać też telewizję, gry na komputer czy tablet, filmy animowane, a nawet czasopisma dla dzieci, gdzie promuje się szczupłe, piękne osoby, nierzadko seksualizując dzieci. W erze selfie, instagramu i kultury bazującej na folgowaniu własnej próżności, nasze dzieci będą zmuszone stawić czoła pytaniu: czy jestem wystarczająco ładny/-a? Byłoby dobrze, gdyby nastąpiło to dużo później niż w przedszkolu i żeby na tym etapie nasze dziecko było już świadomym własnej wartości i swoich mocnych stron młodym człowiekiem.
Warto uważnie przyglądać się temu, co oglądają, a w starszym wieku także czytają, nasze dzieci, żeby uniknąć problemów. Warto rozmawiać o zdrowym stylu życia, budować pewność siebie u dziecka, poczucie własnej wartości i akceptację dla siebie i innych, bez względu na wygląd. Szczególną ostrożność musimy, jako rodzice, zachować w ocenianiu innych i w tym, jak dużą wagę do wyglądu sami przykładamy, dając temu wyraz, kiedy komentujemy wygląd swój i innych ludzi. Każda z nas, które musiała zmierzyć się z własnymi kompleksami, powinna szczególnie postarać się zaoszczędzić tego własnemu dziecku.
Przede wszystkim warto rozmawiać z dzieckiem, tłumacząc mu różne współczesne zjawiska. Wyjaśniać, że wiele zdjęć, które ogląda, poddanych jest obróbce graficznej i że ludzie często wcale nie wyglądają tak jak na zdjęciach w gazetach czy mediach społecznościowych. Powinniśmy unikać oglądania przy małych dzieciach programów o dietach czy różnego rodzaju produkcji typu reality show, w których dziecko może usłyszeć, jak bohaterowie wyrażają negatywne opinie na temat swojego ciała. Jeśli my nie nauczymy swoich dzieci mówić źle o sobie, jest szansa, że nie zaczną tego robić. Oczywiście pozostaje jeszcze mieć nadzieję, że nie nauczą się tego od rówieśników...
Zobacz też:
Dzieci rodzą się całkowicie zależne od swoich opiekunów. To my dbamy o to, by jadły, spały, by było im ciepło i by były bezpieczne. Wydawałoby się, że to całkiem naturalne, a jednak, mimo tego że opiekowanie się dzieckiem jest czynnością instynktowną , naukowcy twierdzą, że aby to robić dobrze nasz instynkt potrzebuje zachęty. Co jest tą zachętą? Uroda! Dla rodzica jego dziecko jest zawsze najśliczniejsze, prawda? I to dobrze, dzięki temu stwarzamy mu dobre warunki do rozwoju . Spoglądając na to jednak z dystansu i przez naukowe szkiełko, uroda dziecka ma znaczenie dla jakości opieki, którą otrzymuje. Zdaniem naukowców z Uniwersytetu w Oksfordzie, kiedy widzimy ładne niemowlę lub małe dziecko, automatycznie uruchamia się w nas potrzeba dbania o nie. Widok uroczego dziecka pobudza neurony w naszym mózgu do pracy. Reagujemy na takie dziecko z empatią i jesteśmy bardziej chętni do zabawy z nim, co z kolei przyczynia się do jego rozwoju. Co więcej, nie dotyczy to tylko rodziców. Także osoby niespokrewnione chętniej opiekują się ładnymi dziećmi. Nie trzeba być jednak rodzicem, twierdzą naukowcy, by dzieci budziły nasz instynkt opiekunów. Podobnie zresztą jest ze szczeniakami – badania dowiodły, że na śliczne małe pieski reagujemy podobnie. Trudno się dziwić, kiedy pomyślimy o tych wpatrzonych w nas pięknych, dużych oczętach. To jednak rodzi pytanie: co z dziećmi, które nie spełniają ogólnie przyjętych standardów dziecięcego uroku? Czy nie zasługują na dobrą opiekę? Badania są bezlitosne: dorośli w obecności ślicznych i mniej ślicznych dzieci, chętniej dawali zabawki tym ładniejszym. To samo dotyczy adopcji : ładniejsze dzieci szybciej znajdują opiekunów. Jeszcze smutniejsze jest to, że nawet matki czasami są mniej otwarte na potrzeby mniej urodziwych dzieci. Te doniesienia są smutne i trudno nie współczuć dzieciom, które ktoś uzna za...
Gdy pomyślisz czasem o tym, ilu rzeczy powinnaś nauczyć dziecko zanim stanie się samodzielne, może rozboleć Cię głowa. Tak wiele spraw, a tak mało czasu... Dlatego warto pomyśleć o fundamentach, a inne sprawy trochę odpuścić. Oczywiście nauka, poznawanie świata, rozwój fizyczny, społeczny, a także umiejętności domowe są bardzo ważne. Bez tych jednak 10. zdolności, życie dziecka może być kiedyś naprawdę trudne . 10 fundamentów 1. Pomoc – oferować, przyjmować i prosić o nią Wiele osób nie potrafi prosić o pomoc. Wydaje im się, że będzie to świadczyć o ich słabości. Jeżeli jednak żyjemy wśród ludzi i tworzymy jakąś społeczność, musimy nauczyć się zarówno oferować pomoc, jak i ją przyjmować. Nauczmy dzieci, że nie jest wstydem prosić o pomoc , tak samo jak wielką przyjemnością jest jej udzielanie. 2. Mówić – nie My często mówimy dzieciom "nie", ale czy uczymy je tego samego? Oczywiście nie chodzi o to, że dziecko nie potrafi odmówić nam, gdy prosimy o posprzątanie pokoju . Wtedy "nie" pada dość często ;-) Chodzi bardziej o odmawianie, jeżeli coś nie będzie dobre dla dziecka. W szkole, w pracy, w rodzinie. Musi wiedzieć, że nie można naginać się zawsze i dopasowywać do ludzi. Czasem zamiast robić coś wbrew sobie, warto powiedzieć "nie". Ta umiejętność jest naprawdę nieoceniona, zwłaszcza w nastoletnim wieku. 3. Mówić – tak Wiele rzeczy zdarza się w życiu tylko raz. Warto by dziecko umiało przeciwstawiać się własnym słabościom, a zwłaszcza strachowi i umiało godzić się na nowe i ciekawe propozycje. Nieważne, czy mu się uda, czy też nie, najważniejsze jest i tak to, że spróbował. 4. Wyrażanie emocji Każdy ma lepsze i gorsze dni. Nauczmy nasze dzieci, że mamy do nich prawo i nie zawsze...
Oto raport na temat mapy seksualnej Polek, przygotowany na zlecenie farmaceutycznej firmy Gedeon Richter - pokazuje, jak często uprawiamy seks oraz w jakim wieku jesteśmy najbardziej aktywne. Niestety pokazuje też drugie, mniej atrakcyjne oblicze naszych związków intymnych i tego, co im szkodzi. Zobacz, co jest największym wrogiem naszego seksu! Każdemu według potrzeb Aż 96 procent Polek w wieku 18-65 lat deklaruje, że są aktywne seksualnie. Połowa badanych uprawia seks kilka lub kilkanaście razy w miesiącu. W tej materii niemal każdy "wynik" jest dobry, gdyż ilość seksu zależy od nas i od naszych potrzeb. - Niektórzy uprawiają seks codziennie, inni raz w miesiącu, a jeszcze inni rzadziej i są zadowoleni. Pewne jest to, że popęd seksualny jest ważnym źródłem energii psychicznej, to "popęd życia" - komentuje seksuolog, specjalista ginekolog-położnik prof. dr hab. n. med. Violetta Skrzypulec-Plinta, kierownik Katedry Zdrowia Kobiety Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Z badania wynika, że zwykle zaczynamy życie płciowe w przedziale 17-20 lat (57 procent). Większość z nas (55 procent) ma w życiu więcej niż jednego partnera seksualnego. Najwięcej z nas miało ich od 2 do 3 (30 procent). Młodość górą Najbardziej zadowolone z życia seksualnego są najmłodsze kobiety, mające od 18 do 24 lata. W skali od 0 do 10 oceniają swoje pożycie na 7,4. Niestety, z wiekiem coraz mniej jesteśmy zadowolone. W grupie powyżej 55. roku życia większość kobiet wystawia swojemu seksowi 5,8 punktów. Zdaniem seksuolog może mieć to związek ze zmianami hormonalnymi, jakie zachodzą w organizmach kobiet i mężczyzn, w tym m.in. problemem suchości pochwy i zaburzeniami erekcji. Stres zabija seks Polki mogłyby czerpać z seksu więcej radości. Gdyby nie szereg barier, które je do niego zniechęcają. Najczęściej wymieniają: zmęczenie; stres;...
