Rodzeństwo dla pierworodnego

Zachęcaj starsze dziecko do pomocy Kilkulatek może podać ci pieluszkę, przykryć noworodka kocykiem, a nawet posmarować mu pupę kremem na odparzenia (oczywiście przy twojej asyście). Pamiętaj jednak, że wszystkie te czynności starsze dziecko powinno wykonywać tylko wtedy, gdy ma na nie ochotę. Jeśli nie – nie zmuszaj go do pomocy, tylko cierpliwie poczekaj aż oswoi się z sytuacją. Chwal starsze rodzeństwo   Gdy starsze dziecko pomoże ci przy przewijaniu niemowlaka albo np. pogłaszcze młodszą siostrzyczkę czy braciszka, koniecznie je za to pochwal. Mały człowiek bardzo potrzebuje aprobaty swoich rodziców. Jeśli zobaczy, że cieszy cię jego pomoc i czułe gesty wobec rodzeństwa, nadal będzie tak postępować. Jednocześnie zwracaj uwagę starszego na przejawy sympatii maluszka: "Popatrz, uśmiechnął się do ciebie. Na pewno bardzo cię lubi." Nie ośmieszaj i nie krytykuj Pamiętaj, że starszemu dziecku nie zawsze pomoc wychodzi idealnie: może niechcący nałożyć za dużo kremu na buzię małego braciszka, kocykiem przykryć niemowlęciu główkę... Nie pozostaje ci wówczas nic innego, tylko dyskretnie poprawić po starszaku i powiedzieć "Nic się nie stało". Twoja krytyka czy ośmieszanie pomocy mogłyby zniechęcić dziecko do młodszego rodzeństwa.   Wspominaj pierwsze miesiące starszaka Przypominaj starszemu dziecku o tym, że kiedyś też było bardzo malutkie i tak samo czule się nim opiekowałaś. Pokaż mu zdjęcia, opowiedz kilka ciepłych historii. Dzięki temu starszak poczuje, że kiedyś również wymagał tyle opieki. Pamiętaj jednak, by podczas tych wspomnień nie porównywać swoich dzieci. Słowa: "Dzidziuś płacze o wiele mniej od ciebie" na pewno nie rozbudzą w starszaku ciepłych uczuć do młodszego rodzeństwa.   Dawaj dużo miłości To prawda, niemowlę wymaga mnóstwo uwagi. I trudno po równo podzielić...

Dzieci mają oddzielne pokoje, a my śpimy w salonie – takie rozwiązanie jest jednym z najczęściej proponowanych, gdy na internetowych forach dla rodziców mowa o mieszkaniu z dwojgiem dzieci. Czy słusznie? Plusy wspólnego pokoju rodzeństwa Wspólny pokój dla rodzeństwa ma dużo plusów. Dzieci mogą razem bawić się i zasypiać, czyli… więcej czasu spędzać wspólnie. Spanie w tym samym pomieszczeniu zwykle służy relacjom między rodzeństwem. Dzieci mieszkające ze sobą na dobre i złe szybciej rozwiązują konflikty . Zresztą po co się kłócić, skoro można razem pod kołdrą bawić się w jaskinię albo rankiem, kiedy rodzice jeszcze śpią, cichcem zajadać wyniesioną z kuchni czekoladę. W pojedynkę nie smakuje tak dobrze! Wspólny pokój uczy dzielenia się, czekania na swoją kolej i ustępowania – a to bardzo ważne zasady społeczne. Czytaj też: Zabawa, kłótnia, współpraca – co robić, by dziecko odnalazło się w grupie Aby jednak wspólna przestrzeń nie była źródłem zbyt częstych kłótni, trzeba ją dobrze zaaranżować. Warto, aby dzieci miały oddzielne kąciki do samodzielnej zabawy i utrzymania porządku (a starsze do nauki) i nie przeszkadzały sobie wzajemnie. Takie miejsca wydzielisz, ustawiając np. regał albo biurko. Sprawdź: Jak urządzić pokój dla dziecka? Kiedy lepiej, by rodzeństwo miało oddzielne pokoje? Przede wszystkim pamiętaj, że wspólny pokój dla rodzeństwa zawsze jest lepszym wyjściem niż oddanie jednej sypialni starszakowi i przeniesienie młodszego do sypialni rodziców. Kiedy powinnaś rozważyć oddzielne pokoje dla rodzeństwa? Gdy między dziećmi jest znaczna różnica wieku (powyżej 3 lat). Kiedy dzieci są różnej płci (choć nie jest powiedziane, że jako dzieci brat i siostra nie mogą spać w tym samym pokoju). Kiedy dziecięca sypialnia jest bardzo malutka. Kiedy...

Kolejność, w jakiej dzieci pojawiają się w rodzinie, ma wpływ na ich charakter. Mimo że rodzicom wydaje się, iż traktują pociechy jednakowo, zmienia się przecież układ rodzinny. W tej kwestii nie bez znaczenia jest także różnica wieku między starszym a młodszym dzieckiem. Dużo starsze, nieco starsze, tylko o rok starsze – to wszystko nie jest bez znaczenia i dla dzieci, i dla wychowujących je rodziców. Zanim zaplanujesz braciszka lub siostrzyczkę dla swojego jedynaka, sprawdź, jakie konsekwencje wynikają z różnicy wieku. A może mając dwie pociechy, dzięki naszym radom lepiej zrozumiesz ich wieczne wojny? Jedno jest pewne: idealna różnica wieku między rodzeństwem nie istnieje! Mała różnica wieku między rodzeństwem: rok, 2 lata „Moja półtoraroczna córka Kasia często krzyczy, kiedy zajmuję się jej dwumiesięczną siostrzyczką. Ma smutną minkę, gdy biorę Anię na ręce. Czasem bywa smutna i z zazdrością patrzy, jak karmię malutką. Mnie też to smuci, bo nie wiem, jak postąpić” – martwi się Dorota, mama dwóch dziewczynek z niewielką różnicą wieku. Z punktu widzenia dziecka Roczne i niewiele starsze dziecko przyjmuje narodziny rodzeństwa w sposób naturalny. Bywa ono jednak bardzo zazdrosne, gdy mama lub tata zajmują się maleństwem, więc zwraca na siebie uwagę płaczem lub krzykiem. Dwulatek często naśladuje młodszego brata albo siostrę. Niechętnie dzieli się zabawkami, bo jeszcze nie umie bawić się z innymi dziećmi. Wkrótce jednak podczas wspólnej zabawy odkrywa korzyści z posiadania rodzeństwa. Nawiązuje się pierwsza nić porozumienia. Mała różnica wieku ułatwia dzieciom dogadywanie się ze sobą, wspólne spędzanie czasu. Sprzeczki są nieuniknione i burzliwe, ale pozwalają dzieciom bardziej realistycznie oceniać swoje możliwości. Z punktu widzenia rodziców Rodzicom jest z jednej strony łatwiej, bo dzieci w zbliżonym wieku...