Czy mówić dziecku o śmierci?

Z jednej strony uczysz swojego dziecko, że zawsze powinno mówić prawdę. Ale z drugiej chciałabyś, by pewne rzeczy przemilczało. Czy te dwa pozornie sprzeczne pragnienia można jakoś pogodzić? Szczere dziecko mówi to, co słyszy i widzi Kiedy twój synek na rodzinnym spotkaniu głośno stwierdza, że ciocia to stara panna, chciałabyś zapaść się pod ziemię. Przypomnij sobie jednak, czy przypadkiem sama kilka dni temu w rozmowie z mężem sama tak się o cioci nie wyraziłaś, a dziecko usłyszało to, bo bawiło się obok?  Dziecięcy świat jest czarno-biały. Jeśli kilkulatek o czymś słyszy lub coś widzi, uważa, że ma prawo o tym mówić. Nawet, jeśli komuś z tego powodu zrobi się przykro . Dziecko bowiem nie rozumie, że prawdy oczywiste, takie jak np. fakt, że ktoś jest stary czy gruby, wypowiedziane głośno, mogą zaboleć. No bo niby dlaczego, skoro każdy o nich wie? Czytaj też: Nauka dobrych manier Małe dzieci nie potrafią dochować tajemnicy Właśnie powiedziałaś dziecku, że nie lubisz, kiedy sąsiedzi przychodzą z wizytą, bo zawsze zbyt długo siedzą, a teraz prosisz, by nie zdradziło cię przed nimi? Na sto procent przy najbliższej okazji podzieli się swoją tajemnicą z sąsiadami.  Kilkulatkowi trudno trzymać język za zębami , a podkreślenie faktu, że nie powinien o czymś mówić, tym bardziej kusi do „zdrady". I nie ma w tym jego winy. Dziecko po prostu często mówi to, o czym właśnie myśli. A ponieważ na widok sąsiadów natychmiast przyjdzie mu do głowy powierzony przez mamę sekret, tajemnica szybko wyjdzie na jaw. Czytaj też: Kotlet daje porządność, czyli wychowanie oczami dorosłych i dzieci Jak nauczyć dziecko unikania gaf? Czy skoro to naturalne, że dzieci mówią, co widzą, i wyjawiają sekrety, można im na taką nieograniczoną szczerość pozwalać? Nie! To właśnie rola rodziców, by wytłumaczyć dziecku, dlaczego...

Co to jest Wielkanoc? Wiele dzieci na pewno zada nam to pytanie, a odpowiedź na nie może być skomplikowana. W przeciwieństwie do Bożego Narodzenia święto to niesie ze sobą spory ładunek trudnych emocji – jest w nim śmierć, cierpienie, smutek, ale i odrodzenie, radość. Wszystko owiane jest wielką tajemnicą zmartwychwstania Chrystusa. Warto jednak je odkrywać, włączając dziecko w uroczystości Wielkiego Tygodnia i czas je poprzedzający. Razem z nim poznawać znaczenie wielkanocnych symboli – każdy z nich niesie ze sobą potężną dawkę radości, optymizmu i nadziei. Spis treści: Co to jest Wielkanoc? Czym jest Wielki Post? Początek Wielkiego Tygodnia: Niedziela Palmowa Wielki Tydzień: wielkie zamieszanie Wielki Czwartek i Wielki Piątek: smutek i zaduma Wielka Sobota: święconka Niedziela Wielkanocna: Alleluja! Co to jest Wielkanoc? Wielkanoc to czas upamiętniający mękę i zmartwychwstanie Jezusa, obejmujący cały tydzień, zwany Wielkim Tygodniem. Zaczyna go Niedziela Palmowa. Tydzień później wypada Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego, która jest pierwszym dniem świąt wielkanocnych. Drugim dniem świąt jest wypadający po niej poniedziałek, zwany lanym poniedziałkiem, który jest dniem wolnym od pracy. Dlaczego obchodzimy Wielkanoc? Obchody świąt wielkanocnych upamiętniają zmartwychwstanie Jezusa. Wielkanoc, a dokładniej Niedziela Wielkanocna, to dla Chrześcijan święto o największym znaczeniu, najważniejsze, gdyż upamiętnia śmierć, mękę i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, a więc odkupienie ludzkich grzechów. Niedzielę Wielkanocną poprzedza Wielki Tydzień i Wielki Post. Jeśli nie wiesz, jak opowiedzieć dziecku o cierpieniu Chrystusa, pomocne będę wskazówki księdza Stanisława Dziekońskiego. Ten wykładowca na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, autor publikacji o tematyce katechetycznej...

Gdy umiera ktoś bliski, malec przeżywa jego odejście zupełnie inaczej niż dorośli . Wielu rodziców chce uchronić swoje dziecko przed szokiem spowodowanym śmiercią bliskiej osoby i wymyśla skomplikowane wyjaśnienia jej przedłużającej się nieobecności. Jednak takie tłumaczenia nie pozwalają dziecku zmierzyć się z bólem i przetrawić go . Jeśli zamiast wyjaśnić, czym w istocie jest śmierć, powiesz mu np. że dziadek wyjechał, musisz liczyć się z tym, że dziecko będzie wciąż czekało na jego przyjazd, nie zdając sobie sprawy, że to jest niemożliwe. Świadomość tego, że śmierć jest nieodwracalna, pozwala – po pierwszym szoku i cierpieniu – pogodzić się ze stratą . Pozwól dzieciom oswoić się ze śmiercią Jeśli uważasz, że dziecko nie przestraszy się , weź je ze sobą do szpitala lub domu umierającego. Przed wizytą uprzedź, że chory człowiek może wyglądać brzydko. Wizyta przy łóżku umierającego, choć bolesna, pomoże zrozumieć dziecku, czym jest choroba, starość i śmierć . Staraj się przystępnie i spokojnie wyjaśnić, czemu umierająca osoba nie wstaje lub czemu wygląda gorzej niż kiedyś. Możesz powiedzieć np. " Babcia nie ma ochoty nic jeść i dlatego zeszczuplała." albo "Rurka, jaką ciocia ma w gardle, choć wygląda strasznie, pomaga cioci oddychać". Przypomnij dziecku, że każdy, kto choruje, wygląda nieco gorzej. Po wizycie spokojnie odpowiadaj na wszystkie pytania dziecka. Wyjaśnij, że osoba, którą odwiedzacie, bardzo źle się czuje, a także że może się zdarzyć, że umrze i nigdy już nie przyjdzie w odwiedziny. Rozmawiajcie o uczuciach Gdy śmierć kogoś bliskiego stanie się faktem , spokojnie powiadom o tym dziecko. Niejednokrotnie taka wiadomość pozornie nie robi na dzieciach żadnego wrażenia – to naturalny objaw. Dzieci w ten sposób mogą bronić się przed zbyt silnymi uczuciami, jakie budzi...