Amerykańscy badacze postawili dzieci w wieku przedszkolnym przed trudnym wyborem, kładąc przed nimi pyszne pianki marshmallow. Propozycja brzmiała następująco - albo zjesz jedną teraz, albo powstrzymasz się i dostaniesz dwie jutro. Część maluchów sięgała po smakołyk, inne decydowały się poczekać – co, jak wiadomo, nie było dla nich łatwe. Autorzy eksperymentu udowodnili, że ich decyzja miała ogromny wpływ na to, czy osiągnęły sukces w szkole i dorosłym życiu.
Według prof. Waltera Mischela i jego współpracowników, twórców testu z pianką marshmallow, podczas testu ujawniała się ważna cecha - samokontrola. To nic innego, tylko umiejętność panowania nad sobą, która pozwala studzić emocje skłaniające nas do podejmowania nieprzemyślanych i błędnych decyzji. Samokontrola była do tej pory niedoceniana. Rzadko kto, oprócz specjalistów zajmujących się np. badaniami nad mózgiem, wskazywał ją jako cechę, która pomaga w odniesieniu życiowego sukcesu.
Polecamy: Czy dziecko rzeczywiście powinno być posłuszne?
Osoby, które jako dzieci gorzej radziły sobie z pokusą zjedzenia pianki marshmallow, w dorosłym życiu częściej miały wyższe BMI, czyli zmagały się z nadwagą (czytaj też: Polskie dzieci tyją najszybciej!), były bardziej podatne na uzależnienia, kłopoty finansowe, częściej popadały w konflikt z prawem, skarżyły się także na kłopoty w związkach.
Czytaj też: Bunt trzylatka - jak sobie z nim radzić?
Dziecko - kochasz je nad życie, ale czasami doprowadza cię do wściekłości. Podnosisz głos, a za chwilę masz wyrzuty sumienia widząc jego wykrzywioną w podkówkę buzię. Obiecujesz sobie, że już nigdy nie nakrzyczysz na dziecko , nie stracisz panowania nad sobą. Do następnego razu. Dzieci marudzą, płaczą, zachowują się irracjonalnie. Odmawiają współpracy, kiedy trzeba się spieszyć. W takich sytuacjach czujesz złość na dziecko. Znowu to robi – myślisz sobie. Robi mi na złość. Już nie mogę. Nie wytrzymam, mam dość. I wybuchasz. Krzyczysz, twoje dziecko się boi, a ty czujesz się podle. Chcesz nauczyć dziecko panowania nad emocjami, ale czujesz, że sama nie jesteś dobrym przykładem. Skąd bierze się ta złość, którą odczuwasz w stosunku do dziecka? Złość nie jest zła Wyobraźmy sobie taką sytuację: codziennie rano budzisz dziecko, żeby iść z nim do przedszkola. Potem biegniesz do pracy. I każdego ranka powtarza się ten sam scenariusz : najpierw dziecko nie chce wstać, potem nie chce się ubrać, potem rozlewa na siebie mleko, potem płacze, bo nie chce wyjść z domu albo zaczyna się czymś bawić i nie chce tej zabawy przerwać. A minuty nieubłaganie mijają. Wiesz już, że znowu wyjdziecie za późno i znowu spóźnisz się do pracy. Boisz się reakcji szefa. Do tego jesteś niewyspana. Co robisz? W którymś momencie pękasz: może już przy ubieraniu, może dopiero przy rozlanym mleku: zaczynasz krzyczeć . Jesteś zła, sfrustrowana i zestresowana. Złość bierze górę. Złość sama w sobie, jako uczucie, nie jest zła. Zły może być sposób, w jaki ją wyrażamy - i to tutaj jest pole do pracy nad sobą. Odczuwamy całe spektrum różnych emocji – niektóre są przyjemne, inne nie. Każda ma jakiś cel, czemuś służy. Złość jest sygnałem ostrzegawczym : coś mi nie pasuje, czuję się zagrożona, moje potrzeby są zaniedbywane. Złość motywuje do zmiany...
Julie Lythcott-Haims jest autorką książki, która w Stanach Zjednoczonych zmieniła życie tysięcy rodziców. "Jak wychować dorosłego" (org. "How to Raise an Adult") to poradnik dla rodziców, którzy chcą, aby ich dzieci odniosły sukces w dorosłym życiu. Obowiązki domowe i miłość kluczem do sukcesu Głównym celem książki jest pokazanie rodzicom, że aby dziecko odniosło sukces , należy zadbać o to już w dzieciństwie. Najważniejsze, to: Dać dziecku obowiązki domowe. Nauczyć dziecko miłości. "Harvard Grant Study" to jedno z najobszerniejszych badań dotyczących człowieka, jakie kiedykolwiek przeprowadzono. Według badania z Harvardu, sukces w dorosłym życiu jest zależny od tego, czy w dzieciństwie powierzano nam obowiązki domowe . Im wcześniej dziecko uczy się odpowiedzialności i wykonywania powierzonych mu zadań, tym lepiej. Jeśli za bardzo wypełniamy dzieciom czas zajęciami dodatkowymi czy zabawą, zapominając o podstawie, jaką są obowiązki domowe, zmniejszamy ich szanse na sukces w dorosłym życiu. Według badaczy Harvardu największe szczęście daje człowiekowi miłość . Nie pasja, praca czy pieniądze, ale miłość. Miłość to najbardziej ludzkie uczcie, z którym wiążą się wrażliwość, empatia, prawo moralne. Okazując dziecku miłość i ucząc je miłości, dajemy mu podstawę do osiągnięcia sukcesu. Wiedziałyście, że tak niewiele trzeba, by osiągnąć sukces? Czytaj także: Jak samokontrola pomaga dziecku osiągnąć sukces źródło: dailycrackle.com
Rodzic jako detektyw stresu? Wchodzi w tę rolę w Self-Reg, podejściu, która zmienia funkcjonowanie rodzin na lepsze. Metoda samoregulacji (Self-Reg) została opracowana przez kanadyjskiego psychologa, dr Stuarta Shankera , w oparciu o wiedzę dotyczącą rozwoju i pracy mózgu oraz na bazie doświadczeń. W ramach samoregulacji upatrujemy w stresie przyczyn niewłaściwych zachowań dziecka (i swoich!), problemów emocjonalnych i trudności w relacjach w stresie. Co najważniejsze: Self-Reg – jak podkreślają rodzice, którzy wypróbowali tę metodę – naprawdę działa. Poprawia relacje w rodzinie, pozwala być bardziej uważnym i empatycznym. Z Natalią Fedan, propagatorką idei Self-Reg w Polsce, rozmawiamy o tym, czym jest samoregulacja i jak rozpocząć przygodę z Self-Reg. Zdarza ci się stresować? Natalia Fedan: - Oczywiście, ale raczej nie stresuję się, jeśli chodzi o dzieci. Widzę, że to działa: jeśli podążam za dziećmi, to wszystko idzie gładko, a kiedy próbuję stawiać sztuczne granice, to nic nie działa. Za to w myśl Self-Reg dzieci są zestresowane. Ale czym dzieci mogą się stresować? Przecież dzieciństwo to najbardziej beztroski okres w życiu! To założenie na początku może wydawać się sztuczne, ale jeśli zastanowimy się nad obszarami stresu, zaczyna to mieć sens. W obszarze biologicznym, na przykład, dzieci mają o wiele większy stres niż my, bo dopiero oswajają zmysły. Do tego u dzieci dochodzi stresor w postaci całego świata poznawczego — my już mamy dużą wiedzę o tym, jak świat funkcjonuje, a dzieci dopiero ją zdobywają. Wszystko, co nowe, powoduje stres. Definicja stresu, z której wychodzi Shanker, zakłada, że stresorem jest wszystko, co wytrąca nas z równowagi. Coś, na co reaguje nasz układ nerwowy. Stres to coś złego? Nie każdy stres jest zły. Może też być rozwojowy. Ważny jest poziom stresu, to, żeby nie był tak wysoki, by...
