Na początek musimy dać dziecku szansę, by nam pokazało, w czym jest dobre, co je interesuje, jaką ma pasję. Dlatego warto dawać dziecku różne zabawki rozwijające w różnych kierunkach: manualnie, fizycznie, emocjonalnie. I bardzo dokładnie dziecko podczas tych zabaw obserwować. Trzeba też oderwać się od tradycyjnego myślenia o talencie jako zdolnościach artystycznych – przekonuje Dorota Zawadzka. Bo talent można mieć do bardzo wielu rzeczy, np. do wymyślania historii, odkrywania nowych zastosowań przedmiotów itd.
Aby twoje dziecko mogło rozwijać swoje uzdolnienia, potrzebuje od ciebie cierpliwości i wsparcia. Co to dokładnie znaczy? Chwal swoje dziecko za talent, podkreślaj, jaka to dla ciebie radość, podpowiadaj mu, co może jeszcze w tym kierunku zrobić. Ale też nie zapisuj go na siłę na jakieś rozwijające zajęcia i nie gniewaj się, jeśli dziecko nagle przestaje się czymś interesować. Według psychologii dziecko do 13. roku życia ma prawo codziennie interesować się czymś innym i badać swoje talenty ciągle w nowych dziedzinach.
Co robić, gdy dziecko nagle chce przestać chodzić na zajęcia, które wcześniej samo wybrało? Dziecko ma do tego prawo – twierdzi Dorota Zawadzka. Nam, dorosłym, gdy coś się przestaje podobać, też tego zaczynamy unikać. Warto dać dziecku odpocząć od takich zajęć, umawiając się z nim jednocześnie, że np. po miesiącu zastanowi się, czy nadal podtrzymuje swoją decyzję. Podczas tego miesiąca warto dziecko obserwować, spróbować przeanalizować, co takiego się stało, że dziecko zniechęciło się (mogą to być nieciekawe lub za trudne zajęcia, brak akceptacji od innych itd.). Jeśli jednak dziecko ponownie po miesiącu odmawia uczestniczenia w zajęciach, należy to zaakceptować. Takie ma prawo.
Jeszcze jedna bardzo ważna sprawa. Nie da się namawiać dziecka do robienia czegoś, co je rozwija, jeśli sami dla siebie nic nie robimy. Siła przykładu jest tutaj ogromna i warto o tym pamiętać!
Rozwiąż test: Jak uzdolnione jest twoje dziecko
Oddech – niby zwyczajna czynność, a potrafi dużo powiedzieć o kondycji człowieka – i to nie tylko fizycznej, ale także psychicznej. Przyspieszony oddech może oznaczać wysiłek fizyczny albo... zdenerwowanie. Spokojny, miarowy oddech – to oznaka spokoju, zrelaksowania. Czytaj też: Co zamiast krzyku Po oddechu możemy rozpoznać emocje czy kondycję, ale jednocześnie możemy odpowiednim oddechem dać znać organizmowi, jak chcemy się czuć. Dlatego warto nauczyć dziecko prawidłowego oddychania – dzięki temu będzie spokojniejsze i łatwiej poradzi sobie w trudnych, stresujących sytuacjach. Postaraj się przynajmniej kilka razy w tygodniu zwracać uwagę dziecka na oddech. Pomoże w tym ćwiczenie z wiatraczkiem. Daj dziecku do rąk wiatraczek. Poproś dziecko, by wzięło głęboki wdech i podczas wydychania powietrza dmuchało w wiatraczek. Niech dziecko wykona przynajmniej kilka takich głębokich, miarowych wdechów i wydechów. Poproś dziecko, by podczas tego ćwiczenia obserwowało wiatraczek, ale jednocześnie obserwowało, co się dzieje z jego ciałem, emocjami. Zobacz też: 42 rady na dziecięce kryzysy Po kilku, kilkunastu takich głębokich wdechach poproś dziecko, by zaczęło brać krótkie wdechy i szybko wydychało powietrze. Oddech ma być płytki i dość szybki. Jednocześnie dziecko powinno podczas wydechu dmuchać w wiatraczek. Ponownie poproś dziecko o kilka głębokich, spokojnych oddechów . Poproś dziecko o opowiedzenie, co czuło podczas długich i krótkich oddechów i jakie są pomiędzy nimi różnice (możesz mu pomóc nazwać te odczucia ). Podsumuj ćwiczenie – wyjaśnij, jak oddechem możemy sprawiać, że czujemy się spokojniejsi i bardziej zrelaksowani (podpowiedzi znajdziesz w filmie). Zobacz też: Trening uważności – ćwiczenie zmysłów
