Rodzeństwo zawsze będzie rywalizowało między sobą, zawsze będzie się mniej lub bardziej kłóciło i zawsze będzie zazdrosne o względy rodziców – twierdzi psycholog Małgorzata Gąsecka. – Dorośli często obwiniają się o to, że nie potrafią wychować dzieci, nie są w stanie przekazać im miłości i ciepła. Te pretensje do siebie są bezzasadne. Zazdrość i rywalizacja między rodzeństwem jest elementem stałym, bardziej lub mniej uzewnętrznianym, i jedyne, co rodzice mogą zrobić, to łagodzić trudne sytuacje, tłumaczyć i obdarzać wszystkie dzieci miłością.
Starsze dziecko zawsze trzeba przygotować na pojawienie się nowego członka rodziny. Pamiętaj jednak, że czas, w jakim chcesz o tym powiadomić, powinien być dostosowany do wieku dziecka. Nie ma sensu już na początku ciąży mówić trzy- czy pięciolatkowi, że będzie miał braciszka lub siostrzyczkę. Tak długi czas oczekiwania jest dla dziecka nieco abstrakcyjny, często wzrasta jego niepokój, pojawia się mnóstwo pytań. Najlepiej poinformuj dziecko o nowym członku rodziny dopiero wówczas, gdy ciąża będzie widoczna, a malec będzie mógł poczuć, jak maleństwo kopie. Staraj się także bagatelizować preferencje starszych dzieci dotyczące płci – próbuj im wytłumaczyć, że na to nie masz wpływu, więc nie ma znaczenia, czy urodzi się dziewczynka, czy chłopczyk.
Jeśli w rodzinie ma się pojawić trzecie dziecko, postaraj się wraz z mężem włączyć w przygotowania pozostałe rodzeństwo. Pamiętaj jednak, by nie robić tego na siłę. Może się zdarzyć, że dzieci, zwłaszcza to dotychczas najmłodsze, poczują się zagrożone rywalem i nie będą przejawiały zainteresowania przygotowaniami do pojawienia się malca. W takiej sytuacji poświęć im dużo czasu, nie opowiadaj ciągle o maleństwie, a raczej słuchaj o sprawach, które są ważne dla średniaka czy starszaka.
Podobnej wzmożonej opieki i czułości może oczekiwać od Ciebie najstarsze dziecko, które zaczyna się obawiać, że po przyjściu maleństwa na świat nikt już nie będzie miał dla niego czasu.
Zazwyczaj jednak dzieci chętnie uczestniczą w przygotowaniach do pojawienia się nowego członka rodziny – mogą Ci towarzyszyć w kupowaniu ubranek, możesz także zdecydować wspólnie, gdzie postawić łóżeczko i szafkę dla maluszka.
Pamiętaj jednak, że gdy przyjdziesz z maleństwem do domu, świat i tak zawiruje i sytuację trzeba będzie opanowywać ponownie. A potem dzieci będą rosły, poznawały się... i zaczną się nowe problemy.
– Najlepiej byłoby po prostu „wpaść” – wyznaje 35-letnia szefowa jednego z oddziałów banku, matka dziesięcioletniego Piotrusia. – Świadomy wybór nie jest taki prosty. Czekamy na mieszkanie, pieniądz goni pieniądz. W pracy awanse, spełniamy się zawodowo i właściwie jesteśmy zadowoleni. Czasami jednak pojawia się myśl: a może by tak jeszcze jedno maleństwo. Ale jak tu się zdecydować... A i „wpaść” wcale nie tak łatwo. I tak odwlekamy decyzję. Sprawdź też, czy jesteś gotowa na dziecko – quiz z przymrużeniem oka – Jakby było drugie, to by po prostu było – dodaje redaktorka jednego z kobiecych miesięczników, mama dwunastoletniego Janka. – Ale o świadomą decyzję niełatwo. Do czterdziestki mam jeszcze parę lat – może się w końcu zdecydujemy. Dziecko i kariera Z badań statystycznych wynika, że rodzicom tym trudniej zdecydować się na drugie dziecko, im większa różnica wieku będzie między dziećmi . Częściej spotyka się rodziny, w których dzieci dzieli dwa-cztery lata różnicy. Chociaż dosyć popularny jest też model dystansu 6-, 8-letniego. Starsze dziecko się usamodzielnia, a mama może spokojnie zająć się pielęgnacją drugiego maleństwa. W ostatnim dziesięcioleciu ogromną rolę w podejmowaniu decyzji o liczbie posiadanych dzieci odgrywa sytuacja materialna, praca i kariera. O wiele trudniej zdecydować się na drugie czy trzecie dziecko kobiecie, która ma ustabilizowaną pozycję zawodową, otwartą drogę do awansów i i niezłe zarobki. O drugim dziecku myślą także z niepokojem osoby zatrudnione na mniej eksponowanych stanowiskach, zwłaszcza w rejonach dotkniętych bezrobociem. Co myślą rodzice, planując drugie dziecko? – Rodzice, decydując się na drugie dziecko, biorą pod uwagę nie tylko sytuację materialną rodziny, ale także chcą czegoś uniknąć lub coś wykorzystać –...
Drugie dziecko to poważna decyzja, którą rodzice nie zawsze podejmują świadomie – wielu woli po prostu zdać się na... przypadek. Jeśli jednak myślisz o dobru swoim i swojej rodziny i zastanawiasz się, kiedy jest najlepszy moment na drugą ciążę, poniżej staramy się doradzić z pomocą psychologów. Drugie dziecko: lepiej rok po roku czy kilka lat przerwy? Z badań statystycznych wynika, że rodzicom tym trudniej zdecydować się na drugie dziecko, im większa różnica wieku będzie między dziećmi. Częściej spotyka się rodziny, w których dzieci dzielą 2-4 lata różnicy. Zdaje się więc, że, przynajmniej z punktu widzenia większości rodziców, lepiej mieć drugie dziecko krótko po pierwszym. Chociaż dosyć popularny jest też model dystansu 6-8-letniego – starsze dziecko się usamodzielnia, a mama może spokojnie zająć się pielęgnacją drugiego maleństwa. Kiedy jest najlepszy moment na drugie dziecko? Drugie dziecko powinno się pojawić wtedy, gdy rodzina jest na to gotowa. Ogromną rolę odgrywa sytuacja materialna, praca i kariera. O wiele trudniej zdecydować się na drugie czy trzecie dziecko kobiecie, która ma ustabilizowaną pozycję zawodową, otwartą drogę do awansów i niezłe zarobki. O drugim dziecku myślą także z niepokojem osoby zatrudnione na mniej eksponowanych stanowiskach, zwłaszcza w rejonach dotkniętych bezrobociem. „Rodzice, decydując się na drugie dziecko, biorą pod uwagę nie tylko sytuację materialną rodziny, ale także chcą czegoś uniknąć lub coś wykorzystać” – wyjaśnia psycholog Krystyna Zielińska. „Jeśli różnica wieku między dziećmi będzie niewielka, wówczas można dwa razy wykorzystać te same ubranka czy sprzęty. Jeśli natomiast urodzenie drugiego dziecka odbędzie się po sześciu, siedmiu latach, można liczyć na większy spokój: jeden malec jest już duży i dosyć...
Nie tylko płeć, wiek czy cechy charakteru wpływają na zachowania Twoich dzieci – także kolejność, w jakiej przyszły na świat. Rodzice, choć wszystkie dzieci kochają tak samo, często inaczej traktują najmłodsze, inaczej najstarsze z rodzeństwa, a jeszcze inaczej średniego malca. Co na to psychologowie? Czytaj też: 10 rad i mądrości, których lepiej nie słuchać Najstarsze z rodzeństwa Pierwsze dziecko jest dla rodziców wyjątkowe. Wyczekiwane, długo obdarzane największą troską i zainteresowaniem. Przez pewien czas najukochańszy jedynak. Później, gdy w domu pojawia się drugie dziecko, staje się troszkę mniej ważny. Jako niemowlę bywa płaczliwe, niespokojne. Doskonale wyczuwa, jeśli mama i tata nie czują się jeszcze w roli rodziców zbyt pewnie. Jest bardzo ambitne. Odnosi sukcesy, nie zawsze potrafi poradzić sobie z porażką. Gdy nie może zwrócić na siebie uwagi osiągnięciami, próbuje innych sposobów: awanturuje się, bije. Z czasem zostaje zazwyczaj rodzinnym przywódcą, cieszy się autorytetem u brata i siostry. Rady dla mamy i taty: Staraj się, by najstarsze dziecko czuło się kochane i potrzebne nie mniej niż młodszy brat czy siostra. znajduj dla niego czas, uważnie słuchaj, co do Ciebie mówi. traktuj je równorzędnie z innymi dziećmi – nie każ zawsze ustępować, nie domagaj się zbyt często pomocy w opiece nad maluchami. nie krytykuj, nie wymagaj zbyt wiele. okazuj mu dużo ciepła, przytulaj, zapewniaj, jak bardzo je kochasz. chwal je, gdy pomaga młodszym. Czytaj też: 10 najtrudniejszych chwil w życiu mamy Średnie dziecko Średniak ma w rodzinie najtrudniejszą sytuację. Nie ma praw najstarszego dziecka ani przywilejów najmłodszego . Rodzice bywają wobec niego niekonsekwentni: raz chcą, by był już duży i samodzielny, innym razem każą iść spać razem z najmłodszym, zaraz po telewizyjnej dobranocce....
