Ile czasu spędzasz z dzieckiem po pracy? Poświęcasz około 30 minut na przygotowanie mu obiadu, 15 minut na wspólne czytanie książek i tylko chwilę na pocałunek przed snem. Jednak według ekspertów istnieją oprócz tego jeszcze 3 minuty, które mogą być najważniejsze w ciągu dnia z uwagi na to, jak dzięki nim może pogłębić się twoja relacja z dzieckiem. Psycholog Nataliya Sirotich nazwała ten czas zasadą 3 minut. Według niej, jeśli będziesz postępować we wskazany przez nią sposób, zbudujesz z dzieckiem więź opartą na zaufaniu, która będzie procentować również wtedy, gdy będzie już ono nastolatkiem.
Sprawdź, jak prawidłowo wykorzystać te 3 minuty, aby osiągnąć pełne zrozumienie z dzieckiem. To wcale nie jest takie trudne!
Przede wszystkim ważne jest to, byś każdego dnia po pracy lub innym wyjściu witała się z dzieckiem w taki sposób, jakbyś nie widziała go od dawna i mocno się za nim stęskniła (nawet jeśli nie było cię tylko 5 minut, bo byłaś po bułki w sklepie!). Aby nawiązać właściwą bliskość, kucnij – twoje oczy powinny być na wysokości wzroku malca. Następnie przez 3 minuty się przytulajcie, pytaj też dziecko, jak minął mu czas bez ciebie. Rób tak również zawsze, gdy odbierasz je z przedszkola czy szkoły. Dzięki temu poczuje, że jest dla ciebie naprawdę ważne.
Zobacz też: Tej jednej rzeczy nigdy nie odmawiaj dziecku!
Ignorowanie tej zasady może mieć różne konsekwencje, w zależności od charakteru danego dziecka. Brak możliwości powiedzenia rodzicom wszystkiego, co się czuje i przeżywa (nawet najbardziej błahych rzeczy), powoduje, że z czasem dziecko zacznie uważać, że wszystko jest zbyt mało ważne, byś mogła się tym zainteresować. Wówczas wiele ważnych rzeczy związanych z twoim dzieckiem może cię ominąć, a tego byś pewnie nie chciała. Nigdy nie traktuj zatem opowieści twojego dziecka jako mało znaczącego szumu w tle, który zakłóca twoje myśli. W przeciwnym razie możesz się zdziwić, kiedy inne dzieci będą godzinami opowiadać rodzicom różne historie, a twój maluch stanie się zamknięty.
Nie myśl jednak, że od teraz możesz spędzać z dzieckiem tylko 3 minuty dziennie na przytulaniu i rozmowie, a resztę czasu mieć dzięki temu dla siebie. Chodzi jedynie o to, by te pierwsze 3 minuty spotkania po rozłące przeżyć na budowaniu bliskości poprzez dotyk i rozmowę. Niech twoje dziecko może powiedzieć ci w tym czasie o wszystkim, co jest dla niego istotne.
Aby osiągnąć pełne zrozumienie z dzieckiem, możesz też skorzystać z innych rad psychologów. Oto one:
Zobacz też: Zabawa z dzieckiem. To takie nuuudne!
Co sądzisz o zasadzie 3 minut? Zaczniesz ją stosować? A może intuicyjnie już z niej korzystałaś w relacjach z dzieckiem? Napisz w komentarzach!
Źródło: brightside.me
Całkiem niedawno świat obiegła informacja, że budowa mózgu kobiety zmienia się w trakcie ciąży , a zmiany te są zauważalne przez przynajmniej dwa lata od porodu. Według naukowców jest to sposób na zapewnienie potomstwu właściwej opieki: kobieta jest dzięki temu bardziej empatyczna i uwrażliwiona na potrzeby dziecka, które staje się priorytetem w jej życiu. To wiele wyjaśnia, prawda? Jeśli w pierwszych miesiącach po porodzie nie masz ochoty zajmować się swoją karierą, zdobywaniem nowych umiejętności czy nawet rozmową o aktualnej sytuacji politycznej w kraju, masz do tego prawo. Ten czas w życiu jest przeznaczony innym celom. I dobrze. "Moje dziecko jest ciekawsze od was!" – nie bój się powiedzieć tego na głos (dobrze, powiedz to w myślach, bo musisz utrzymywać kontakty z resztą świata, a ta łatwo się obraża!). Pozwólcie mamom cieszyć się dziećmi Nie warto niczego przyspieszać, nie należy obruszać się, że "z nią to już tylko o dziecku można pogadać, nic innego jej nie interesuje". Drodzy mężowie, drogie bezdzietne koleżanki, to apel do was – o zrozumienie! To minie, wasze żony i przyjaciółki powrócą do was, ale dajcie im czas. Pozwólcie im nacieszyć się swoim macierzyństwem, nową i najbardziej fascynującą z ról . Pozwólcie im poznawać się z dzieckiem, nawiązywać więź, dajcie im czas na dojście do siebie po ciąży i porodzie, pozwólcie im wypocząć i odnaleźć się na nowo w świecie, który uległ nieodwracalnej zmianie. Te pierwsze lata po porodzie to czas budowania więzi . To, co zaoferujemy naszym dzieciom w tym czasie, będzie darem, z którego będą czerpać przez całe życie. John Bowlby, który już w latach 50. ubiegłego wieku zajął się badaniami nad przywiązaniem i więzią , uznał, że kluczowe dla stworzenia więzi między rodzicem a dzieckiem są pierwsze 3 lata życia. To w tym okresie, bazując na swojej intuicji, genach,...
Chcesz odpocząć, ale z dziećmi nie da się spędzić urlopu, wygrzewając się na plaży i nadrabiając lekturowe zaległości. By łagodniej przejść z rytmu praca–dom–dzieci na urlop–dzieci, przygotuj się na aktywny wypoczynek . To jeszcze bardziej zacieśni więzi w waszej rodzinie. Może właśnie to lato będzie tak cudowne, że zapadnie w dziecięcą pamięć na zawsze? Pełne miłości wspomnienia to kapitał na całe życie. Wraca się do nich w trudnych chwilach. Aby tak było, nie trzeba dużo wysiłku. Sekret tkwi w prostych rzeczach. 1. Rodzinne rytuały Podczas wakacji nie wszystko musi być inaczej. Choć zmienicie miejsce pobytu, rytuały związane z zasypianiem czy rozmową przed snem powinny pozostać. Weźcie tę samą piłkę, miśka lub koc. A może jest coś, co zawsze robicie latem? Jeśli spędzacie urlop w tej samej miejscowości, nie zrywajcie z tym bez powodu. Dzieci już na samą myśl o wakacjach będą miały przed oczyma znajomą plażę, wydmy... Jeśli nie – zacznijcie w tym roku, np. jedźcie na organizowany co roku piknik w waszej okolicy lub w szczególny sposób uczcijcie urodziny jednego z domowników. Rytuały sprawiają, że świat jest dla dziecka przewidywalny, czuje się więc bezpieczniej. Poza tym tradycja doskonale spaja rodzinę ! Przeczytaj też: Codzienne rytuały dziecka 2. Rodzinne rozmowy Zwyczajowe formułki typu: „Jak się bawiłeś z Anią?”, na które odpowiada się jednym słowem, czy wydawanie poleceń („Zdejmij buty”, „Posprzątaj”) to nie rozmowa. Zainteresuj się tym, co dziecko robiło , jak się czuje. Zachęć je do mówienia, co je ciekawi, zapytaj, co mu się śniło. Jeśli jeszcze nie mówi, sama dużo mu opowiadaj , pokazuj ciekawe rzeczy. Choć na razie będzie to monolog, jego główka wszystko magazynuje – niedługo usłyszysz, jak pięknie mówi. Przeczytaj też: 5 rad dla taty, jak rozmawiać z dzieckiem 3....
Chyba każdy z nas chce wychować swoje dziecko na człowieka emocjonalnie dojrzałego, z wysoką samoświadomością, a przede wszystkim szczęśliwego . Pytanie tylko, jak to osiągnąć? Rodzice starają się, jak mogą. Natomiast dr Kenneth Barish z Cornell University twierdzi, że jest to prostsze, niż mogłoby się wydawać. Zdaniem specjalistki wystarczy codziennie stosować zasadę dziesięciu minut. Tylko ty i ja Zdaniem Barish zaledwie dziesięciu minut codziennie przed snem wystarczy, by znacząco wzmocnić więź emocjonalną z dzieckiem. Nie chodzi tylko o podsumowanie dnia i streszczenie problemów. Czas ten rodzice powinni poświęcić na rozmowę o emocjach. To powinna być okazja do tego, by dziecko mogło spokojnie przedstawić swoje argumenty, wytłumaczyć np. dlaczego w ciągu dnia się zdenerwowało lub co je martwi, zadać nurtujące je pytania i co ważniejsze, uzyskać na nie odpowiedzi czy pomoc, której potrzebuje. Dzięki temu nasza pociecha ma szansę nauczyć się radzenia sobie z trudnymi emocjami , a także zrozumieć, że nie ma nic złego w ich przeżywaniu. To czas, by się przytulić, a także pochwalić malucha, czy mu podziękować. Mały człowiek dzięki temu nawykowi czuje, że my rodzice zawsze jesteśmy blisko . Ma także szansę szybciej nauczyć się żyć w zgodzie se swoimi uczuciami i emocjami, a w przyszłości z pewnością będzie lepiej radzić sobie z cierpieniem, złością, czy porażką. Mów, słuchaj i zrozum Zasada dziesięciu minut może brzmi prosto i banalnie, ale w praktyce nie zawsze to wychodzi. Dzieci próbują zrozumieć świat. Pomagamy im w tym, jak umiemy, ale czasem mamy dość albo wolimy unikać prawdy. Denerwujemy się, gdy pytania są zbyt dociekliwe. Unikamy szczerego mówienia o uczuciach. Potem dziwimy się, że relacja z dzieckiem nie jest dość bliska. Co więcej, często odmawiamy także dzieciom prawa do wyraźnego mówienia o bólu, złości , smutku. Nie dajemy...
