Zazdrość o młodsze rodzeństwo

Pierwsza ciąża to wielka niewiadoma. Taki odmienny stan. Ciało kobiety z miesiąca na miesiąc się zmienia, towarzyszą temu huśtawki nastrojów, zmiana temperatury ciała, a czasem niestety wymioty. Pierwsze miesiące były straszne. Najchętniej tylko spałabym. Podczas spacerów raz było mi gorąco, raz zimno.    Z upragnieniem czekałam na pierwsze ruchy dziecka . Początkowo miałam wrażenie, jakby mnie coś łaskotało od środka, ale pewnego wieczora poczułam mocniejsze uderzenie w brzuchu. To moje dzieciątko zaczęło dawać o sobie znać. To była jedna z najpiękniejszych chwil: pierwsze ruchy mojego szczęścia.  Do szpitala, na wszelki wypadek I tak mijały miesiące – brzuszek był coraz większy, dzieciątko coraz mocniej kopało. Podczas badania USG 4D lekarka powiedziała nam (bo oczywiście był ze mną mąż), że mamy zdrowego synka. Byliśmy wniebowzięci! Wszystko było w porządku, badania wychodziły dobrze. Termin porodu miałam na 5 czerwca, ale nic nie wskazywało na to, że urodzę w terminie.    W ostatnim miesiącu do ginekologa chodziłam co tydzień, aż do porodu, a że synkowi było jeszcze dobrze w brzuszku, to i w dniu planowanego porodu byłam na KTG. Podczas każdej mojej wizyty na korytarzu było wiele kobiet i tego dnia sytuacja była podobna. W oczekiwaniu na badanie, miło sobie gawędziłyśmy.    Gdy przyszła na mnie kolej, położna podłączyła mnie pod KTG i wytłumaczyła, co mam robić. Leżałam, ale nie wyczuwałam ruchów dziecka, co zaniepokoiło położną. Podeszła do mnie i prosiła, abym przekręciła się raz na jeden bok, raz na drugi. Lekarka zaczęła przesuwać główką urządzenia po brzuchu i po kilku minutach stwierdziła, że wypisze mi skierowanie do szpitala, gdyż KTG jest zawężone. Zdenerwowałam się, że ale pani doktor mnie uspokoiła i wytłumaczyła, że to typowe działanie i tak będzie bezpieczniej....

Zachęcaj starsze dziecko do pomocy Kilkulatek może podać ci pieluszkę, przykryć noworodka kocykiem, a nawet posmarować mu pupę kremem na odparzenia (oczywiście przy twojej asyście). Pamiętaj jednak, że wszystkie te czynności starsze dziecko powinno wykonywać tylko wtedy, gdy ma na nie ochotę. Jeśli nie – nie zmuszaj go do pomocy, tylko cierpliwie poczekaj aż oswoi się z sytuacją. Chwal starsze rodzeństwo   Gdy starsze dziecko pomoże ci przy przewijaniu niemowlaka albo np. pogłaszcze młodszą siostrzyczkę czy braciszka, koniecznie je za to pochwal. Mały człowiek bardzo potrzebuje aprobaty swoich rodziców. Jeśli zobaczy, że cieszy cię jego pomoc i czułe gesty wobec rodzeństwa, nadal będzie tak postępować. Jednocześnie zwracaj uwagę starszego na przejawy sympatii maluszka: "Popatrz, uśmiechnął się do ciebie. Na pewno bardzo cię lubi." Nie ośmieszaj i nie krytykuj Pamiętaj, że starszemu dziecku nie zawsze pomoc wychodzi idealnie: może niechcący nałożyć za dużo kremu na buzię małego braciszka, kocykiem przykryć niemowlęciu główkę... Nie pozostaje ci wówczas nic innego, tylko dyskretnie poprawić po starszaku i powiedzieć "Nic się nie stało". Twoja krytyka czy ośmieszanie pomocy mogłyby zniechęcić dziecko do młodszego rodzeństwa.   Wspominaj pierwsze miesiące starszaka Przypominaj starszemu dziecku o tym, że kiedyś też było bardzo malutkie i tak samo czule się nim opiekowałaś. Pokaż mu zdjęcia, opowiedz kilka ciepłych historii. Dzięki temu starszak poczuje, że kiedyś również wymagał tyle opieki. Pamiętaj jednak, by podczas tych wspomnień nie porównywać swoich dzieci. Słowa: "Dzidziuś płacze o wiele mniej od ciebie" na pewno nie rozbudzą w starszaku ciepłych uczuć do młodszego rodzeństwa.   Dawaj dużo miłości To prawda, niemowlę wymaga mnóstwo uwagi. I trudno po równo podzielić...

Od kiedy urodziłam drugie dziecko, mój 4-letni Adaś dziwnie się zachowuje. Chce jeździć w wózku, ssie palec, śpi z wieloma pluszakami, czasem nawet gaworzy jak niemowlę. Zdarza mu się nawet doprowadzić do płaczu młodszego brata, np. ciągnąc go za ucho lub szarpiąc za rękę. Staram się poświęcać mu czas, ale młodszy synek bardziej mnie przecież potrzebuje. Co mam zrobić? Anna z Sandomierza MO: Anna chyba nie do końca daje sobie radę. Czy naprawdę jest tak, że młodsze dziecko potrzebuje mamy bardziej niż starsze? To przecież starszemu świat wywrócił się do góry nogami i jemu jest trudniej. Niemowlę potrzebuje mamy, ale pewien czas może też spędzać z inną troskliwą osobą. Starsze dziecko zaś czuje się... No właśnie, jak? AB: ...porzucone, odsunięte. Gdy widzi, że mama spędza więcej czasu z rodzeństwem, często słyszy, że „ma się bawić samo”, „ma nie przeszkadzać”, „ma zrozumieć”, może czuć się nieszczęśliwe. Będzie wtedy starało się wszelkimi sposobami zwrócić na siebie uwagę rodziców. To, co robi synek Anny, świadczy o tym, jak rozsądnie myśli: skoro częściej zajmują się bezradnym maleństwem, to może i ja spróbuję taki być? MO: Ssąc palec czy jeżdżąc w wózku, Adaś chce być znów w centrum uwagi dorosłych. Udając malutkie dziecko, ma nadzieję, że odzyska troskę rodziców. Ale co się dzieje, gdy nie przynosi to efektu? Gdy rodzice nie dają się na to nabrać lub karcą starsze dziecko? AB: To znak, że nie rozumieją sensu tych zachowań. Choć nie ma w tym nic złego, że chcą, by ich dziecko zachowywało się dojrzale i rozumiało sytuację. Tymczasem starsza pociecha zaskakuje ich agresywnymi zachowaniami czy drobnymi złośliwościami wobec młodszego dziecka. Mimo wszystko, jest to racjonalne zachowanie: skoro poprzednie sposoby zwrócenia uwagi i odzyskania rodziców zawiodły, maluch poszukuje...