Czy moje dziecko jest niezdarne?

U małych dzieci   niezdarność nie jest niczym niezwykłym,  bo przecież dopiero wszystkiego się uczą. W każdej grupie maluchów w tym samym wieku są jednak i takie, którym szczególnie często coś się przydarza. To właśnie one najczęściej się przewracają, dostają w nos piłką i strącają łokciem kubek. To one najsłabiej radzą sobie na placu zabaw i nie nadążają za kolegami... Niezdarne dziecko  często unika ruchu, ale może być i tak, że rusza się niemal non stop, robi to jednak chaotycznie i przez to często pakuje się w tarapaty (bo np. nie wyciąga odruchowo rąk przy upadku). Skąd te kłopoty?  Jak pomóc małemu niezdarze i dlaczego warto zrobić to jak najszybciej?  Zapytaliśmy o to Annę Marczewską-Stręk, psychologa.   Polecamy: Kalendarz rozwoju dziecka Przyczyny niezdarności Dziecko może być niezdarne z wielu różnych powodów, np. dlatego że:  Nie miało okazji ćwiczyć.  Chodziło na krótkie spacery (albo ciągle siedziało w wózku), rzadko bywało na placu zabaw, spędzało dużo czasu przed telewizorem albo bawiąc się na siedząco. We wszystkim je wyręczano. Chciało zabawkę? Dostawało ją do ręki. Mocowało się z kapciami? Zakładano mu je. Przyzwyczaiło się, że nie musi wkładać w nic wysiłku i straciło wiele okazji do trenowania precyzji i planowania ruchów. Boi się.  Niektóre dzieci tak często są napominane („Nie biegaj!”, „Nie ruszaj!”, „Uważaj!"), że stają się nadmiernie ostrożne.  Po prostu takie jest. My, dorośli, także różnimy się sprawnością.  Kiedy do lekarza? Jeśli dziecko często się przewraca,  choć już dawno nauczyło się chodzić,  porusza się dziwacznie (jego ruchy są bardzo spowolnione, zbyt szybkie albo niezborne i chaotyczne), bardzo odstaje od rówieśników (np. ma trzy lata i nie potrafi trafić łyżką do buzi), warto wybrać się z nim do lekarza. W grę może...

Przeczytaj także, jak chronić przed otyłością niemowlę 1. Nie martw się, że dziecko smukleje Gdy przestaje być niemowlęciem, jego ciało zmienia proporcje. To normalne.  2.Przyzwyczajaj do regularnych posiłków Dziecko  powinno jeść 5 posiłków dziennie: śniadanie, II śniadanie, obiad, podwieczorek, kolacja. Nie biegaj za nim z kanapką, nie przyzwyczajaj do ciągłego podjadania, bo nie będzie miało szansy zgłodnieć. Jeśli nie zjadło obiadu, niech poczeka na podwieczorek.  3. Nie popędzaj przy jedzeniu Maluch powinien jeść spokojnie, wszystko dokładnie żując. Badania nie pozostawiają wątpliwości: dzieci, które jedzą powoli, rzadziej są otyłe. 4. Nie zmuszaj Nie każ zjadać wszystkiego, co przygotowałaś. Pamiętaj, że małe dziecko ma mały żołądek. 5. Uważaj na napoje Nie dawaj maluchowi słodzonych, farbowanych napojów udających soki.    [CMS_PAGE_BREAK] 6. Nie pocieszaj i nie nagradzaj jedzeniem W ten sposób uczy się dzieci, że na smutek, stres, zdany (lub nie) egzamin najlepsza jest czekolada albo szturm na lodówkę.    7. Uważaj na słodycze Dziecko może je jeść, ale nie codziennie i nie workami! Poproś dziadków, by swoją miłość do wnuków wyrażali inaczej niż poprzez czekoladę i inne kaloryczne frykasy. Potrawy na słodko (naleśniki itd.) przyrządzaj tylko od czasu do czasu. Nie mogą być podstawą jadłospisu.  Przeczytaj, co można podarować dziecku zamiast słodyczy.  8. Karm zdrowo Stawiaj na jakość, nie ilość, wybieraj to, co wartościowe, unikaj wysoko przetworzonej żywności i pustych kalorii. Trzymaj z daleka od dań typu Fast food. Na spacery i wycieczki zabieraj kanapki i owoce, żeby nie kupować batonów i słodkich bułek, gdy zgłodniejecie. 9. Nie pozwalaj jeść przed telewizorem Posiłek to posiłek, a nie coś "przy okazji". Dobre nawyki są ogromnie ważne. Dzięki nim dziecko nie będize...

Dlaczego warto jak najwięcej biegać, skakać, turlać się po trawie, kąpać się i budować zamki z piasku? Bo ruch nie tylko wzmacnia organizm dziecka, ale także pozwala maluchowi nauczyć się czegoś o sobie, innych ludziach i otaczającej go przestrzeni i przedmiotach. Ruch to nie tylko zdrowie fizyczne, ale także dobra kondycja psychiczna oraz lepszy rozwój umysłowy. Dlatego podczas letnich miesięcy ruszajmy się całą rodziną! Harce na placu zabaw Jedną z pierwszych dziecięcych zabaw jest zjeżdżanie z podwórkowej zjeżdżalni. Żeby jednak poczuć wiatr na twarzy, dziecko musi najpierw wdrapać się po drabince, usiąść w odpowiednim miejscu, odepchnąć się, zjechać, a potem wstać i... wszystko zaczynać od nowa. Podczas wykonywania tych czynności kształtuje się odwaga i koordynacja ruchowa . Bujanie się na huśtawce czy kręcenie na karuzeli reguluje za to siłę napięcia mięśni tułowia, ramion i nóg. Stymuluje również układ przedsionkowy, który wpływa na koordynację naszych zmysłów – ruchu, dotyku, słuchu, wzroku. Wspinanie się na drabinki uczy planowania przestrzennego ruchu – dziecko musi zastanowić się, jaki ruch wykonać, by dostać się w konkretne miejsce. Warto więc malucha zachęcać do tego typu zabaw – zacząć od prostych, łatwych dla niego zadań, powoli zwiększając stopień trudności. Przez cały czas dziecko musi mieć poczucie bezpieczeństwa i świadomość, że mu się udaje. Jeśli smyk nigdy nie chce bawić się na podwórku, warto poradzić się specjalisty – psychologa, terapeuty integracji sensorycznej bądź rehabilitanta dziecięcego. Budowanie zamków z piasku Codziennie dotykamy czegoś gołymi dłońmi. A stopy? Są poszkodowane przez większość roku. I wielka szkoda, bo kryją w sobie receptory odpowiadające wszystkim narządom wewnętrznym. Dlatego latem maluch jak najczęściej powinien chodzić boso po piasku, kamieniach, trawie. Na plaży smyk...