Nasza suczka ma męskie imię: Scooby Doo. Nazwał ją tak mój syn, wówczas 5-latek, bo podobnie jak większość kolegów z przedszkola oszalał na punkcie psa-detektywa. Gdybyśmy mieli już wtedy mieli więcej zwierząt (teraz mamy), nosiłyby pewnie imiona Zack (jeden z Power Regnersów), Ben 10, a może nawet R2 -T2 (robot ze Star Wars)...
Polecamy także: Dziewczynki kochają różowy? Sprawdzamy
Dlaczego nagle pojawia się zbiorowe uwielbienie dla jakiejś postaci z kreskówki czy filmu albo właśnie tej, a nie innej zabawki? Dlaczego nagle wszystkie dziewczynki marzą o Barbie-Syrence, różowej spódniczce albo Pet shopach, wszyscy chłopcy chcą bawić się bakuganami i właśnie taką a nie inną wyścigówką?
– To zupełnie normalne – tłumaczy Beata Płażewska, psycholog dziecięcy. - W końcu my, dorośli, także ulegamy (w mniejszym lub większym stopniu) różnym modom: przeważnie nie nosimy spodni-dzwonów i kwiatów we włosach, łączymy salon z kuchnią (albo nie mielibyśmy nic przeciwko), oglądamy "Grę o tron". Nawet jeśli w jakiś sposób wyróżniamy się otoczenia i tak szukamy „swoich” (ludzi, którzy tak jak my nie jadają mięsa, noszą dredy albo wynoszą telewizor na śmietnik itd), bo nawet dorosłemu człowiekowi niełatwo być outsiderem. Dziecku tym bardziej.
Przedszkolaki podążają za modą wyjątkowo ochoczo, bo właśnie uświadomiły sobie, że są istotami społecznymi.
– Roczny czy nawet 2-letni brzdąc zajmuje się przede wszystkim sobą. Dziecko, które trafia do przedszkola, zaczyna interesować się tym, co dotyczy innych dzieci i chce w tym uczestniczyć. Chce wejść w grupę, odnaleźć się w niej – wyjaśnia psycholog.
Gadżety to ułatwiają, bo są punktem zaczepienia: można od nich zacząć rozmowę („Ooo, masz Spidermana, pokaż! A mój jest taki”), a potem się razem bawić. Są tym, co identyfikuje grupę (”To my, chłopaki, które lubią Bena 10/dziewczynki, które kochają Barbie). Zresztą kiedyś było tak samo, tyle że nie było jeszcze aż tylu gadżetów.
Niektórzy rodzice boją się, że dziecko, które „w to wchodzi”, wyrośnie na ślepo podążającego za modą konformistę. Są i tacy, którzy pragną, by lubiło to, co oni (np. nie oglądało TV, żyło zupełnie inaczej niż inni itd.).
- Kilkulatek nie chce się różnić od kolegów, ale to nie znaczy, że tak będzie zawsze. Po prostu jest na takim etapie rozwoju – uspokaja psycholog. - Dopiero po przejściu treningu pod hasłem „Jak żyć w społeczeństwie” i zorientowaniu się, co lubi, a czego nie, może stać się (lub nie) indywidualistą albo pokochać (lub nie) nieprzeciętny styl życia.
Dzieci zresztą nie są zresztą aż tak bezkrytyczne jak się nam wydaje.
– Spośród wielu możliwości wybierają to, co im się rzeczywiście podoba: nawet jeśli chłopiec trafiając do grupy dziewczynek, pobawi się z nimi konikami Pony, niekoniecznie się nimi zachwyci. Zachwyci się, jeśli wpiszą się w jego zainteresowania – mówi Płażewska.
A więc co robić, gdy dziecko prosi o to, co „ma już Ola, Weronika i Julka”? Ulegać czy nie?
– Chce nosić różowe ciuszki, choć nam niespecjalnie się to podoba? Niech nosi, bo w zasadzie czemu nie? Spośród wszystkich zabawek pragnie akurat Spidermana? Po co w takim razie kupować mu na urodziny coś zupełnie innego? – mówi Beata Płażewska.
Pani psycholog podkreśla jednak, że nie można się dać zwariować.
- Dziecko nie musi mieć wszystkiego już, teraz, natychmiast. Nie musi też dostać całej serii gadżetów (włącznie z najdroższymi), związanych z ulubieńcem. Może np. dostać tylko jedną rzecz, a na inne, jeśli mu zależy, zbierać pieniądze do skarbonki.
A jeśli nie możemy albo po prostu nie chcemy spełnić jego prośby?
– W obu przypadkach warto porozmawiać z dzieckiem. W pierwszym możemy powiedzieć na przykład „Rozumiem, że bardzo chcesz mieć to czy to. Ja też bardzo chciałabym kupić sobie te śliczne buty z wystawy, ale one też są za drogie”. W drugim – wyjaśnić, dlaczego się nie zgadzamy („Uważam, że takie zabawki są niebezpieczne” itd.) - radzi Beata Płażewska.
Taka odmowa także jest dla malucha ważną lekcją: dzięki niej dowiaduje się, że nie zawsze można mieć wszystko, czego się pragnie i nie zawsze warto robić to samo, co grupa. Można też namówić dziecko na zabranie do przedszkola innej zabawki, np. kart, którymi można się wymieniać. Może zapoczątkuje nową przedszkolną modę?
Przeczytaj także: Mamo, kup mi trupa! - czyli o modnych zabawkach dla dzieci
Rabat 20% na biżuterię marki dostępny w salonach stacjonarnych i online. Oferta nie dotyczy kolekcji Nomination oraz nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
↓
Najniższa cena produktu ze zdjęcia z 30 dni przed obniżką - 3 190 zł.
Cena produktu po zastosowaniu rabatu – 2 552 zł.
Rabat do -30% na wybrane nowości z kolekcji Wiosna/Lato 2024 i wiele więcej! Oferta dostępna w sklepach stacjonarnych i na gomez.pl. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Produkt widoczny na zdjęciu nie jest objęty rabatami.
Rabat do -30% na wybrane produkty przy zakupie min 2 sztuk. Szczegóły i oferta dostępne na www.answear.com.
Rabat 20% na biżuterię Artelioni dostępne w salonach i na apart.pl. Oferta nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Rabat do -30% w sklepach stacjonarnych i na www.hegos.eu. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Najniższa cena produktu ze zdjęcia z 30 dni przed obniżką - 699,99 zł.
Cena produktu po zastosowaniu rabatu – 499,99 zł
Rabat do 40% na sprzęt, odzież i akcesoria sportowe dostępny w sklepie stacjonarnym i na Sportano.pl. Szczegóły w sklepie i na stronie.
Modne Barbie , kucyki Pony , roboty z militarnymi akcesoriami, Tamagotchi , Furby , tablety... Długo by można jeszcze wymieniać najpopularniejsze przedszkolne zabawki. Przedszkolanki stwierdzają zgodnie: cztero-, pięciolatki uwielbiają przynosić te wszystkie atrakcje, bo mogą się nimi pochwalić i wspólnie bawić. A stąd już niedaleka droga do kreowania przedszkolnej mody. Chcę być jak moi koledzy Dzieci najpierw przyglądają się swoim rodzicom i z nich biorą przykład. Potem, gdy idą do przedszkola, wzorują się na swoich rówieśnikach. Kilkulatki mają bardzo silną potrzebę identyfikacji z otoczeniem, stąd gdy nie są do koleżanek i kolegów podobne (w ubiorze, zabawkach, gadżetach), czują się gorsze i mniej atrakcyjne. Poza tym dzieci dokonują oceny poprzez to, co mają, a nie to, kim są. Odbierają świat w sposób konkretny i bardzo materialny. Dopiero z czasem uczą się innych, bardziej abstrakcyjnych kryteriów. Kupować czy nie? Kiedy dziecko prosi cię o kupno takiej samej zabawki, jak ma koleżanka, czasem nie wiesz, co masz robić. Z jednej strony chciałbyś dziecku przychylić nieba. Z drugiej nie chcesz, by zawsze ulegało presji otoczenia i ślepo wierzyło, że to, co ma ktoś inny, jest najlepsze. Nie powinnaś jednak mody zupełnie potępiać. Czy sama jej często nie ulegasz? Zastanów się, jakie produkty wybierasz podczas zakupów w supermarkecie. Czy przypadkiem nie są tą towary reklamowane? Kupując dla siebie bluzkę, wybierasz tę, która jest modna w danym sezonie. Tych wszystkich wyborów dokonujesz zupełnie instynktownie, choć często właśnie zgodnie z modą. W podobny sposób zachowuje się kilkulatek. Jeśli absolutnie nie zgadzasz się na kupno wymarzonego kucyka, wywołujesz w dziecku poczucie krzywdy . Maluch czuje się gorszy od swoich rówieśników i myśli, że nigdy im nie dorówna. Nie oznacza to oczywiście, że zawsze powinnaś spełniać prośby...
Złe zachowanie dziecka nie wynika z jego złego charakteru. Dzieci są czasem niegrzeczne , bo w ten sposób wyrażają swoje zdanie, buntują się , chcą postawić na swoim albo zwrócić na siebie uwagę. Sprawdź, co sprawi, że dziecko stanie się grzeczniejsze (bo musisz pamiętać, że idealnie grzecznych dzieci nie ma). 1. Jasne zasady Dziecko musi wiedzieć, co wolno, a czego nie. Dzięki temu czuje się w świecie bezpieczniej. Zasady nie mogą się zmieniać z dnia na dzień, w zależności od tego, w jakiej jesteśmy formie albo ile czasu możemy w danym momencie poświecić dziecku. Jeśli nie wolno oglądać filmów dla dorosłych, bić, kopać, niszczyć i spędzać całego dnia przed telewizorem, to nie wolno i już. Czytaj też: Co robić, by dzieci nas słuchały 2. Dzienny „rozkład jazdy” W miarę stałe pory posiłków, kąpieli, gaszenia światła itd. oraz znajome rytuały (np. czytanie bajki przed snem) są ważne nie tylko dla niemowlaków. Także przedszkolaki wolą, gdy w ich życiu panuje porządek (nie mylić z wojskowym drylem), bo w chaosie się gubią i nie czują bezpiecznie. Można pójść w ślady Superniani i spisać plan dnia na kartce lub tablicy. Słowa można zastąpić obrazkami. 3. Nagrody Nagrodą może być jakiś drobiazg (np. naklejka), pochwała , wspólna zabawa albo po prostu nasza uwaga (na ogół poświęcamy ją dzieciom, gdy są niegrzeczne i tym samym wzmacniamy złe zachowania). Sprawdź: Jak karać dziecko? 4. Konsekwencje Dziecko powinno wiedzieć, jakie konsekwencje poniesie, jeśli nie zrobi tego, o co je prosimy. Najlepiej, jeśli wynikają z sytuacji (np., jeśli dziecko nie posprząta zabawek, nie zdąży obejrzeć bajki). 5. Umowa Jeśli dziecko ma z czymś wyjątkowo duży problem, np. nie szanuje zabawek , można z nim spisać umowę . Kilkulatki lubią być traktowane poważnie, więc obie strony muszą dotrzymać swoich...
Domaga się butelki, choć już od dawna świetnie radzi sobie z kubeczkiem. Chce, byś go karmiła, choć doskonale wie, co się robi z łyżką i widelcem. Zapomniał, jak się korzysta z toalety, i znów siusia w majtki . A do tego mówi jak dwulatek, zasypia jak kiedyś – z palcem w buzi, domaga się nawet karmienia piersią. Co się z nim dzieje? – Nic strasznego – uspokaja Beata Płażewska, psycholog dziecięcy . – Prawdopodobnie chce w ten sposób powiedzieć: „Hej, patrzcie na mnie, ja wcale nie jestem taki duży, jak się wam wydaje!”. To reakcja dziecka na nowe sytuacje Najczęściej dzieci zaczynają zachowywać się w taki sposób, gdy coś ważnego zmienia się w ich życiu: idą do przedszkola , mama wraca do pracy albo z jakiegoś powodu nie jest w stanie zajmować się dzieckiem tak intensywnie jak dotąd (bo np. złamała nogę). Zachowania tego rodzaju wywołuje też (a może przede wszystkim) pojawienie się młodszego rodzeństwa . – Udawanie dzidziusia to sposób na odreagowanie napięcia, reakcja na kryzys spowodowany nową sytuacją – mówi psycholog. – Dziecko nie musi tak się zachowywać po pierwszym dniu w przedszkolu czy w momencie przywiezienia brata lub siostry z porodówki, bo wtedy jest maksymalnie zmobilizowane i dzielnie sobie radzi. Często potrzeba odreagowania pojawia się po jakimś czasie. Zobacz też: Poznaj 6 sposobów na dziecięcy stres To sposób dziecka, by zwrócić na nie uwagę Dziecko zachowuje się jak dzidziuś także po to, by zwrócić na siebie uwagę. Nie robi jednak tego dlatego, że tak sobie na chłodno wykalkulowało czy zaplanowało. To jak ucieczka, szukanie schronienia w przeszłości, w czasach, gdy było maleństwem, które wszyscy przytulali, którym wszyscy się opiekowali itd. W przypadku dzieci, które właśnie przestały być jedynakami, w grę wchodzi jeszcze zazdrość . „Cała rodzina skacze wokół maluszka, wszyscy go głaszczą, oglądają,...
