Przytul mnie mamo

  Jeśli dziecko urodziło się zdrowe, w pierwszych dwóch godzinach życia jest bardzo aktywne. Ma też silny odruch ssania. Jeśli więc i Ty, i maleństwo czujecie się dobrze, spróbuj je nakarmić. Nie ma pokarmu? U niektórych kobiet pojawia się jeszcze przed porodem. Jeśli jednak dziecko jest na świecie, a Ty wciąż nie masz pokarmu, koniecznie przystaw je do piersi. Mleko wytwarza się dzięki ssaniu: sygnał drogami nerwowymi biegnie do przysadki mózgowej, a we krwi pojawia się prolaktyna – hormon, od którego zależy wytwarzanie pokarmu. Na pierwsze karmienie maluszkowi wystarczy niewiele: tyle, ile zmieści się na łyżeczce od herbaty. Ważne jest jednak, żebyś od początku dobrze przystawiała dziecko do piersi. Tak, by było wam wygodnie, a maluszek prawidłowo ssał i mógł najeść się do syta. Jak to zrobić? Krok po kroku W pierwszych dniach po porodzie specjaliści polecają – jako najwygodniejsze dla mamy – karmienie na leżąco. Połóż się na boku, oprzyj głowę na poduszkach. Maleństwo powinno leżeć na boczku, zwrócone w Twoją stronę (brzuch do brzucha). Jego główka niech spoczywa w zgięciu Twojego łokcia, a przedramieniem podeprzyj plecki malucha. Buzia dziecka powinna znajdować się na poziomie Twoich piersi, byś nie musiała nachylać się do maleństwa. Drugą ręką podtrzymaj pierś: czterema palcami od dołu, a kciukiem – od góry. Dotknij brodawką ust dziecka i delikatnie je połaskocz. Gdy maluszek otworzy buzię (a zrobi to na pewno, bo ma tzw. odruch szukania), ramieniem przytul go mocno do siebie. Uwaga! Zawsze przysuwaj dziecko do piersi, nie zaś odwrotnie: pierś do maluszka! Maleństwo powinno uchwycić brodawkę wraz z dużą częścią otoczki. Ma przy tym wywinięte wargi. Gdy ssie, słychać wyraźne odgłosy przełykania, które przypominają postękiwanie. Nie martw się, to wcale nie oznacza, że szkrab się męczy. Jeśli widzisz, że...

Do zakrztuszenia dochodzi wtedy, gdy mały przedmiot albo kawałek jedzenia zamiast do żołądka wędruje do dróg oddechowych: krtani, tchawicy i oskrzeli. To niebezpieczne, bo ciało obce utrudnia, a czasem wręcz uniemożliwia oddychanie. Dlatego gdy maluch nagle zaczyna kaszleć, charczeć i ma kłopoty z oddychaniem, trzeba działać natychmiast. Liczy się każda sekunda. Co trzeba zrobić w takiej sytuacji? Zapytaliśmy o to lekarza pracującego z dziećmi jako anestezjolog, Elżbietę Byrską-Maciejasz, kierownika grupy ds. resuscytacji w pediatrii Polskiej Rady Resuscytacji. KROK 1 Zachowaj spokój. Tak, to niełatwe, jednak musisz nad sobą zapanować, żeby pomóc maluszkowi. KROK 2 Zajrzyj do buzi dziecka. Jeżeli widać w niej jakiś przedmiot, spróbuj wyjąć go palcem. Jeśli nie możesz tego zrobić jednym delikatnym ruchem albo nic nie widzisz, nie próbuj manipulować w maleńkiej buzi po omacku, bo wepchniesz go głębiej. UWAGA! Gdy maluch ma gwałtowne duszności, przedmiot jest prawdopodobnie zbyt głęboko (w krtani albo tchawicy), by wyjąć go w taki sposób! Jeśli nie zdołasz wyjąć z buzi malca ciała obcego – patrz KROK 3. B. Gdy malec sinieje i traci przytomność... - Jeśli dotąd tego nie zrobiłaś, natychmiast wezwij karetkę. - Połóż dziecko na plecach, np. podłodze, i udrożnij jego drogi oddechowe: trzymając jedną rękę na czole, odegnij głowę (u niemowląt trzeba to robić delikatnie) i unieś bródkę. - Sprawdź, czy nie widać ciała obcego i czy nie da się go usunąć jednym palcem. - Nabierz powietrza, obejmij ustami usta dziecka, zatkaj mu palcami nos (u niemowląt obejmij ustami usta i nos) i wdmuchnij powietrze przez 1–1,5 sekundy. Powtórz to pięć razy. Pamiętaj, dziecko na jeden oddech potrzebuje mniej powietrza niż ty. - Jeśli klatka piersiowa nie unosi się, skoryguj ułożenie głowy. - Jeśli pięć prób nie powiodło się, 30 razy uciśnij klatkę...

Nie daj się zwieść! Twoje dziecko właśnie teraz potrzebuje najwięcej uwagi i czułości! Nie można wychować go bez rozpieszczania. Warto jednak uświadomić sobie, jak to robić. W przypadku niemowlęcia przede wszystkim chodzi o czas. Właściwie dużo czasu, który możesz mu poświęcić. Opierając się na przykładach, pokażemy, co jeszcze w tej dziedzinie możesz zrobić. Płaczę, bo chcę Ci coś powiedzieć! Julia ma dwa miesiące, często płacze, więc prawie cały dzień jestem przy niej. Rodzina mnie straszy, że jeśli będę się nią ciągle zajmowała, potem nie ruszę się na krok bez niej. Czy mają rację? Ola z Płocka Niemowlakom płacz zdarza się często, bo to ich jedyny sposób, by zwrócić na siebie uwagę. Nie umieją porozumiewać się za pomocą słów, więc płaczą, starając się zakomunikować, że są głodne, mają mokrą pieluchę, są smutne, zmęczone lub rozdrażnione, że im się nudzi. Niemowlę, na którego płacz nikt nie reaguje, czuje się samotne i niepotrzebne. A przecież kochasz je najbardziej na świecie! Ciągła obecność przy dziecku jest na początku macierzyństwa niezbędna i z pewnością nie grozi rozpuszczeniem. Maluch wymaga, by jedyna znana mu osoba (zazwyczaj mama), była przy nim stale, zaspokoiła jego potrzeby i otoczyła troską. Chcę być blisko ciebie! Mama ciągle mi powtarza, mówiąc o moim trzymiesięcznym Wiktorku: „Nie bierz go tak często na ręce, przyzwyczai się i będziesz go musiała nosić cały dzień! Czy niemowlak może to wykorzystać? Dorota z Gdyni Noszenie i tulenie w ramionach daje dziecku poczucie, że jest bezpieczne i kochane. To magiczna moc dotyku. Niemowlęta, które często go doświadczają, lepiej śpią, szybciej się rozwijają, nabierają zaufania do świata, więcej się o nim uczą, bo oglądają go z innej perspektywy. Oczywiście kiedyś siły się kończą i małego człowieczka trzeba położyć do wózka lub...