Blogi Oli Radomskiej powinny być opatrzone ostrzeżeniem: „Uwaga, uzależnia, wchodzisz na własne ryzyko!”. Ja najpierw uzależniłam się od jej pierwszego bloga „Mam wątpliwość”, na którym ta sympatyczna okularnica już od trzech lat punktuje absurdy świata. I to jak punktuje! Swoim nieprzeciętnym poczuciem humoru Radomska mogłaby obdzielić z tuzin osób (i jeszcze by jej zostało) – celnością obserwacji tak samo.
Kiedy Radomska zaszła w ciążę, założyła drugi blog: Radomskiemacierzynstwo.blog.pl, którego podtytuł brzmi „Jak być mamą i pozostać Radomską?”. Wystarczy przeczytać kilka wpisów, żeby wiedzieć, że Radomska-matka na pewno po porodzie nie zakopała się w pieluszkach. Chociaż rzeczywiście na jej drugim blogu króluje już inna tematyka, choć zamiast absurdalnych zdjęć jak na „Mam wątpliwość”, znajdziemy tu czułe fotki lenki, córeczki Oli – to jednak i tutaj znakami rozpoznawczymi są dystans do siebie i zaskakujące pointy.
Dwa lata „Mam wątpliwość” został Blogiem Roku w kategorii blogów absurdalnych i offowych. „Radomskie macierzyństwo” offowe już nie jest, to blog parentingowy pełną gębą. Zajrzyjcie do niego, bo warto!
Wiedziałam, że nowe doświadczenia będą kopalnią inspiracji i że będę chciała słowami chwytać jak najwięcej. Czytelników „Mam wątpliwość” przyzwyczaiłam do robienia sobie jaj i plucia jadem, trochę brakowało mi w tym ckliwej melancholii, która też we mnie kaszle i szarpie od środka.
Na „Mam wątpliwość” często inspiruje mnie to,co negatywne albo absurdalne. Nie miałam pojęcia jakie będzie Radomskie Macierzyństwo – bardzo bałam się nawrotu depresji i postanowiłam, że blog będzie mnie motywował do doceniania i wyłapywania pozytywów (ale bez wciskania ludziom lukru i bajek)
Kryzysy blogowe miałam, jak miałam na to czas :) Wiesz jak to jest – szlachcianki mają migrenę, a proste baby zwyczajnie łeb napier...la – przed narodzinami Lenki mogłam się babrać w swoich przemyśleniach i rozterkach, teraz nie mam czasu na pier..ły, a już na pewno nie na takie, które ciągnęłyby mnie w dół.
Mam ogromny problem ze znajdowaniem czasu na pisanie, a nie kryzysy – Lenka sypia krótko i rzadko. Godzina na spokojne zebranie myśli, kiedy nie padam ze zmęczenia, smakuje jak pączek po całym dniu diety. Bycie blogerem weszło mi już w krew, blogi to bardzo ważna część mojego życia, wymieniam je w pierwszej kolejności po rodzinie chyba. Kocham to. Blogi to moje dzieci trochę :)
Czytaj wpis Oli Radomskiej: Kim jest matka Radomska? – specjalnie dla Babyonline.pl.
Jestem typem ekstrawertyka, ale nawet jeżeli w jakimś sensie przekraczam swoje albo czyjeś granice, to staram się to robić w jakimś celu albo w interesujący/ciekawy/zabawny sposób. Czy mi wychodzi? – nie mnie oceniać, od tego są czytelnicy. Boję się wskazać jakieś tabu, bo jeśli kiedyś je złamię to na pewno to wywleczecie :) Staram się opisywać wszystko zgodnie ze swoim wyczuciem smaku i poczuciem humoru. Nie sztuką jest unikać jakiegoś tematu, sztuką jest go ugryźć tak, żeby przekazać jakąś treść poza sprzedaniem, być może, niewygodnych i niefajnych, informacji.
To zawsze nakręcało mnie i sprawiało, że mam większy apetyt na życie. Ja zawsze musiałam pisać. To choroba, potrzeba biologiczna. Pamiętam taki czas, kiedy pisanie porzuciłam i do dziś się dziwię, że nie umarłam z niedotlenienia. Teraz ta pasja jest jeszcze cudowniejsza, bo nie dość, że realizuję ją dla masy ludzi, to... mam tak cholernie mało czasu, że doceniam po stokroć każdą z tych chwil dla siebie i to spożytkowaną w według mnie, całkiem sensowny sposób z pożytkiem dla siebie i (chyba?) dla innych.
Obejrzyj wywiad z Olą Radomską z gali Blog Roku:
Bloga Asi można czytać na kilka sposobów. Praktyczny – kiedy szukamy fajnego pomysłu na prezent: wtedy przydają się filtr: prezenty według budżetu (prezenty do 50 zł, do 100 zł itd). Rekreacyjny – kiedy po prostu mamy ochotę na przejrzenie czegoś oryginalnego i fajnego: blog Asi podpada pod oba te określenia. I najlepszy sposób, mój ulubiony – marzeniowy : kiedy po paskudnym dniu chcemy poprawić sobie humor i znaleźć coś ekstra… dla siebie. Na bloga Prezentujeprezenty.pl trafiłam przez inną zaprzyjaźnioną z Babyonline blogerkę, Hanię Kozłowską z Haart.pl (Czytaj rozmowę z Hanią ), która zachęciła mnie do kontaktu z Asią słowami: „Na samą myśl o spotkaniu z nią tupię nogami, bo wiem, że bez względu na to, o czym będziemy rozmawiać, to będzie fajnie. A jej blog – świetny: sama skorzystałam z jej pomysłów". Dokładnie to samo o Asi mogę powiedzieć teraz ja: to mądra, ciekawa i inspirująca optymistka. Zresztą – chyba to widać w naszej rozmowie… Lubisz dawać prezenty? Uwielbiam! Wiem, że to jest dziwne hobby, ale ja naprawdę lubię wyszukiwać fajne prezenty i dawać je. Daję z wielkich okazji i bez okazji. Teraz, kiedy jesteśmy przed Świętami, mam listę chyba 15 osób, dla których muszę wymyślić coś fajnego, ale jak się tak nad tym zastanawiam, to chyba jeszcze bardziej lubię dawać prezenty bez okazji, bo są niewymuszone, dawane nie dlatego, że ktoś ma imieniny czy urodziny, tylko dlatego, że ktoś o kimś pomyślał i chciał mu sprawić przyjemność. A dostawać też lubisz? Och, no pewnie. Często sama sobie robię prezenty, ale oczywiście też dostaję, choć kupowanie prezentów dla mnie czasem jest wyzwaniem. Z jednej strony jestem łatwa prezentowo, no bo przecież piszę bloga o prezentach, na którym często wspominam, co bym chciała dostać, ale z drugiej strony jestem prezentowo bardzo trudna: bo kocham...
Słodkie ubranka dla niemowlaka albo stylowe ciuchy dla kilkulatka – kiedy zostajemy mamami otwiera się przed nami odzieżowy raj w wersji mini. Czy Wy też uwielbiacie przeglądać takie miniaturowe stroje? Dla Agaty Legan ubieranie dziecka to jednak trochę coś więcej niż buszowanie w innym dziale sklepowym. Jako jedna z pierwszych założyła – już cztery lata temu – blog o modzie dziecięcej. Z pięknymi zdjęciami (modele to dwaj synowie Agaty!) i ciekawymi wpisami, niekoniecznie zresztą modowymi. Kiedyś Agata myślała, że będzie przede wszystkim pisać wiersze – wydała nawet dwa tomiki z poezją. Potem odkryła, że woli prozę: opowiadania i powieści – w jej szufladzie znalazłoby się już kilka książek. Teraz, kiedy jej synowie są jeszcze mali, Agata skupia się głównie na pisaniu do czasopism i pisaniu bloga, bo jak mówi: to blogowanie daje największe możliwości bliskiego kontaktu z czytelnikami, i dyskusji . Z zawodu: dziennikarka. Z pasji: blogerka . Z miłości: mama. Zajrzyjcie na jej blog: jjandthebear.blogspot.com – polecam! Cztery lata temu nie było ani szafiarek, ani blogów z modą dziecięcą. Byłaś jedną z pierwszych mam, która zaczęła o tym pisać. Skąd pomysł? Kiedy urodził się J.J., notorycznie słyszałam, że przesadzam w kwestii jego ubioru i wyglądu. Że za często go przebieram, że niepotrzebnie zwracam uwagę na to, jak wygląda. Często mamy, które same wyglądały jak spod igły, mówiły do mnie, że przecież dziecko może chodzić w poplamionych ubrankach, „bo to tylko dziecko”. Nie zgadzam z takim sposobem patrzenia na dziecko w ogóle. Dla mnie dbanie o jego wygląd to wyraz szacunku, po prostu. Z tej niezgody zaczęło się blogowe pisanie. Poza tym to naprawdę wdzięczny temat, ciuszki dziecięce są przecież bardzo piękne, chyba się zgodzisz? Jasne, że się zgodzę. Jednak uroda ciuszków swoją drogą, a blogowanie o modzie swoją. Blogerki...
Nowinki dla mam? Inspiracje rodzicielskie? Inne punkty widzenia na sprawy okołodziecięce i okołomacierzyńskie? Od czasu mojej drugiej ciąży (czyli już od 8 lat!), często takich rzeczy szukam na macierzyńskich blogach. Dziecięce Klimaty to kolejny blog, na który zaglądam regularnie. Jego autorka, Ania Warzybok, mama córki, Vi, i syna, Igora, pisze nie tylko o swoich dzieciach, ale też – a może nawet przede wszystkim – o swoim byciu mamą. A może nawet lepiej powiedzieć: byciu kobietą, bo chociaż macierzyństwo jest głównym, to jednak niejedynym tematem bloga. Polecam np. poruszający wpis „Spowiedź Motyla” o tym, jak Ania jako nastolatka – licealistka, potem studentka – nie umiała zaakceptować swojego ciała. Jak zmagała się z jadłowstrętem, katowała brzuszkami. Aż w końcu urodziła córkę,a potem syna i… zamiast w lustrze zaczęła przeglądać się w oczach kochających ją osób, dzięki czemu zwolniła się w końcu z przymusu bycia chudą. Albo całkiem świeży post pt. „Autorytet” o tym, jak trudno walczyć z łatką „młodej, niedoświadczonej matki” – nawet jeśli ta młoda i niedoświadczona urodziła już dwójkę dzieci i wychowuje je w świadomy (choć nietradycyjny) sposób. Oprócz pisania bloga Ania prowadzi firmę eventową, tworzy szydełkowe cuda, eksperymentuje z Art body. Lubi intensywne, aktywne życie, choć umie się zatrzymać, by uważnie przyjrzeć się jakiemuś zjawisku czy nowej modzie. Chcecie je poznać? Zajrzyjcie na Dziecięce Klimaty! Czy pamiętasz swój pierwszy wpis? Kiedy zakładałam blog, kompletnie nie wiedziałam, jak ugryźć temat, ani tym bardziej jaką lawinę zmian w moim życiu „popełnienie” pierwszego wpisu wywoła. Przygoda z blogiem zaczęła się banalnie: moja córka, Vi, została testerem zabawek w ramach dawnej akcji na Facebooku i blog miał być moją formą raportowania zabaw córki i recenzowania zabawek. Szybko...
