Rico, Oskar i złamanie serca

Rico, Oskar i głębocienie Andreas Steinhofel Ilustracje: Peter Schossow Wydawnictwo WAM Od 5. roku życia Cena: 29,90 zł "Rico, Oskar i głębocienie" zaczyna się od znalezienia na ulicy... makaronu. Znalazcą jest Rico, który postanawia sprawdzić, kto pozbył się w ten sposób makaronu. U pani Dahling, sąsiadki z drugiego piętra, ustalił, że to rigatoni w sosie z gorgonzoli. Chciał spytać pana Fitzke, mieszkającego piętro wyżej, czy może makaron należał do niego. Niestety, misja spaliła na panewce, gdyż pan Fitzke w złości zjadł pokazowy makaron. Prawda, że zaczyna się ciekawie? Dalej jest jeszcze barwniej, bo po drodze okazuje się, że Rico jest chłopcem głęboko utalentowanym (tak mówi o nim jego mama), któremu trudno się skupić, a gdy się zdenerwuje, to wszystko mu się plącze. Nie wie, gdzie jest lewa strona ani prawa, gdzie jest północ czy południe. Myśli dłużej niż inne dzieci i myśli inaczej, co sprawia, że to, co jest oczywiste dla dorosłych, dla niego nie jest. Np. dlaczego poziomki nazywają się poziomki, jeśli nie rosną poziomo tylko w pionie? Kto przyzna się, że zastanawiał się nad tym? Nie? A Rico tak. Dzięki niemu spojrzymy na świat inaczej, bo Rico frapują przedziwne rzeczy, zastanawia się nad słowami (i tłumaczy te, których nie rozumie, np. co to znaczy symulować, przechodzień, parawan). A do tego jest ciekawski i odważny, bo np. nie boi się stanąć przy balustradzie balkonu czy przejść na drugą strony jezdni. Ten strach nie jest obcy Oskarowi. To siedmioletni chłopiec, który spaceruje w kasku motocyklowym (z obawy, że coś może mu się stać). Oskar jest niezwykle zdolnym dzieckiem, wszystko wie, ale chodzi po świecie w przeświadczeniu, że matka go nie chciała, a i ojciec nie jest skory poświęcić mu więcej uwagi. No, więc ta dwójka zaprzyjaźnia się i rozwiązuje zagadkę kryminalną. Bo po Berlinie grasuje porywacz dzieci....

Tekst, który poruszył miliony Każdy rodzic, który chciałby choć na chwilę zatrzymać czas, odnajdzie siebie w tej piosence. "Myślę, że niezależnie od okoliczności, ta piosenka łączy ludzi na tym samym poziomie. Pokazuje uniwersalną prawdę, której doświadcza tak wielu z nas. My wszyscy próbujemy zwolnić choć na chwilę, by nie złamać sobie karku. Dlatego ludzie tak emocjonalnie zareagowali na ten tekst" mówi Nichole Nordeman, autorka piosenki. Przeczytaj tekst: To dla ciebie Byłeś różowiutki albo błękitny Byłeś wszystkim, czego chciałam To dla ciebie Nigdy nie przespałeś nocy od północy do rana Czołgałeś się zanim postawiłeś pierwsze kroki Zanim pobiegłeś Zanim wiedziałam Próbowałeś uwolnić swoje palce z mojej dłoni Bo już mogłeś to wszystko robić samodzielnie Przestań dorastać Nie chcesz zostać tu choć minutę dłużej? Wiem, że chcesz już przekroczyć ten próg Ale to wszystko dzieje się tak szybko Pozwólmy temu trwać jeszcze chwilę Wskazałam palcem niebo i chcesz już lecieć A ja jestem twoją największą fanką Mam nadzieję, że o tym wiesz Jak myślisz, możesz coś zrobić Żeby przestać dorastać? To dla ciebie Każdy brakujący ząbek Każda historia opowiedziana na dobranoc Dla ciebie samochody Barbie, walki na miecze świetlne Spanie do południa w niedzielę Musiałeś się czołgać Zanim poszedłeś Zanim pobiegłeś Zanim wiedziałam Uczyłeś mnie Jedynej rzeczy, której może uczyć miłość Trzymajmy się za ręce Kiedy się boisz, jestem zaraz obok Ciebie Proszę, nie przewracaj oczami Wiem, że cię zawstydzam Ale kiedyś zrozumiesz Kiedy weźmiesz w swoją dłoń małą rączkę I zapytasz czy może to zrobić Jestem twoją największą fanką Mam nadzieję, że o tym wiesz Jak myślisz, możesz coś zrobić? W jakiś sposób przestań Przestań dorastać Zobacz teledysk i posłuchaj piosenki:  ...

Artur Barciś, który te książki wam przeczyta, dodaje, że ich czytanie było wielka rozkoszą. – Uwielbiam – mówił – książki, które są inne niż wszystkie. Posłuchajcie, albo przeczytajcie. Nie pożałujecie. Rico, to dość naiwny i odrobinę nierozgarnięty, choć bardzo utalentowany nastolatek. Ma wprawdzie problemy z rozróżnianiem kierunków oraz kolorów i czasami wszystko miesza mu się w głowie, ale w podbramkowych sytuacjach potrafi pokazać, na co go naprawdę stać. Rico, wychowywany przez samotną matkę, mieszka w Berlinie, uwielbia, gdy sąsiadka przygotowuje mu smakowite kanapki, godzinami może oglądać stare kryminały. I jeszcze lubi bardzo wiele dziwnych rzeczy, ale nie ma komu się zwierzać, bo brakuje mu przyjaciela. Wszystko się zmieni, gdy pozna Oskara. Oskar, mały brzydal z wielkimi zębami, chodzący w motocyklowym kasku, to z kolei mistrz intelektu. Oskar to przede wszystkim chodząca encyklopedia, posiadacz setek tysięcy informacji potrzebnych i niepotrzebnych. Taki typ prymusa, a wiadomo, że za prymusami się nie przepada. Ale to nie jest prymus nie do zaakceptowania. Chłopcy są jak ogień i woda. I może właśnie dlatego zostają przyjaciółmi, bo jeden od drugiego coś tam zawsze weźmie. Najbardziej połączy ich umiłowanie do rozwiązywania skomplikowanych zagadek kryminalnych. W pierwszej części (Rico, Oskar i głębocienie) świeżo zaprzyjaźnieni chłopcy muszą stawić czoła terroryzującemu miasto porywaczowi dzieci…. W drugiej książce serii (Rico, Oskar i złamane serca) chłopcy postarają się rozwiązać zagadkę torebki, którą mama Rica zdobyła w czasie gry w bingo. Ale to nie wszystko, wszystkiego, jest o wiele więcej. Powiem tylko, że to książka równie fantastyczna jak pierwsza, że akcja jej jest bardzo szybka, że fabuła pełna pomysłów i rozmachu, że humor błyskotliwy, a komentarze wysmakowane. I na koniec Rico, Oskar i złodziejski kamień, w...