Rodzicielstwo w komiksie. Może być i zabawnie, i strasznie

"A nie mówiłam...?" - ile razy usłyszałaś to od swojej mamy? A ile razy ty, gdy ona powiedziała: „A nie mówiłam?”, obiecałaś sobie, że nigdy nie będziesz taka jak ona? Scena pierwsza: trzydziestoparoletnia mama dwóch dziewczynek dzwoni do rodzinnego domu. Modli się, by odebrał tata, a nie mama. Bo gdy z nią rozmawia, natychmiast się denerwuje. – Krytykuje mnie – tłumaczy swoją niechęć. Scena druga: opowiadam o swojej mamie. Dwie koleżanki są zdziwione, że tak ciepło o niej mówię. Że one o swoich nigdy w ten sposób… Nie mogą się dogadać, nie tolerują, niszczą się, nie cierpią być w tym samym pomieszczeniu. Wtedy to ja się dziwię. Opowiadam o tym Julicie Wojciechowskiej, psycholożce. Trudno mi uwierzyć, że nie da się stworzyć zdrowych relacji z własną mamą. Czemu tak wiele matek ma pretensje do córek? Niektórym matkom trudno zaakceptować to, że ich córki, gdy dorastają, wybierają inną drogę, niż one im wskazywały. Że mają inne upodobania, wartości, pomysł na życie, karierę, wychowanie dziecka czy prowadzenie domu. Córka wymyka im się spod kontroli, nie potrzebuje już jej opieki. Staje się niezależna, wybiera to, co jest ważne dla niej, a nie dla matki. To trudny moment dla tej drugiej. Teoretycznie matka powinna zaakceptować to, że córka nie jest jej wierną kopią. Zaufać jej, ale też i sobie: „Tak wychowałam swoje dziecko, że jakąkolwiek podejmie decyzję, będzie ona dla niego dobra”. Jeśli matka nie podoła temu, to pojawia się konflikt. Każdy inny wybór córki potraktuje jak krytykę. Bo nie rozumie, że inny nie oznacza gorszy. Ani tego, że dziecko, chcąc określić własną tożsamość, musi oderwać się od mamy i określić ją po swojemu. Czyli brak matczynej zgody na inność córki oznacza początek pretensji? O wszystko. Że córka wybrała nie tego chłopaka, co powinna. Że nie poszła do tej szkoły, którą doradzała matka. A gdy...

Ilustrator Dan "Beardo" Dougherty zdobył serca rodziców na całym świecie. Jego komiks o dorastaniu dziecka wzrusza i obnaża bolesną prawdę, o której wielu rodziców woli nie pamiętać: dzieci tak szybko rosną... Komiks o dorastaniu W tym pięknym autobiograficznym komiksie Beardo zabiera córkę na spacer. Gdy trzyma ją na rękach, oczami wyobraźni widzi przyszłość: pierwsze kroki córki, jej pierwszy dzień w szkole i na studiach, ślub, ciążę... Ze świata wyobraźni do rzeczywistości sprowadza go żona, pytając, dlaczego nie położy małej do wózka. On, uświadamiając sobie, że dzieci tak szybko dorastają, odpowiada: "Chcę ją potrzymać trochę dłużej. To wszystko się skończy, zanim się obejrzymy". Zobaczcie wzruszający komiks Beardo:   Dzieci tak szybko dorastają Beardo przyznał w rozmowie z HuffPost, że inspiracją do powstania komiksu było dorastanie jego 2-letniej córeczki Audrey. Widząc, jak szybko dziewczynka dorasta, stworzył komiks, z którym może utożsamić się każdy rodzic. Komiks został udostępniony na Facebooku 25 tys. razy. Internauci z całego świata oznaczają w komentarzach bliskie osoby, które podzielą ich wzruszenie i zrozumieją, jak ważne przesłanie kryje się za rysunkami Beardo. Podoba wam się komiks? Myślicie czasem, że te wszystkie cudowne momenty z waszymi maluchami przeminą i już nie wrócą? Zobacz także: Śmiech, łzy i nocne pobudki. Zobacz serię zabawnych komiksów o macierzyństwie! Źródło: Facebook, HuffPost

“Moja córka czasem strajkuje w kwestii uścisków i buziaków. Ma 7 lat i te dzikie strajki pojawiły się już kilka lat temu. My, rodzice, możemy ją przytulać czy całować, ale wiele osób nie może, a na pewno nie zawsze. Ja jej do tego nie zmuszam" – napisała Katia Hetter, dziennikarka CNN. Chociaż od publikacji artykułu w 2015 roku minęły ponad 2 lata, jej słowa wciąż wzbudzają kontrowersje. Nie wszyscy się zgadzają z jej postulatem, jednak wielu rodziców przyznało jej rację: dzieci nie powinny być zmuszane do uścisków z krewnymi . Dziecko ma prawo ustalać granice Gdy córka Katii zapytała, czy musi przytulać babcię, Katia odpowiedziała, że choć chciałaby, żeby to robiła, nie musi. Nie był to jednak pasywno-agresywny sposób na przekonanie jej, żeby to zrobiła. "Nie musi przytulać czy całować nikogo, nawet mnie. Nie będę zmuszać córki, by kogoś dotykała, jeśli jej instynkt podpowiada jej, by tego nie robiła. Zrozumiałam, że jej ciało jest jej, nie moje" – wyjaśnia Hetter. Dziecko, nawet kilkuletnie, ma prawo decydować o własnym ciele i wyznaczać granice. To ono powinno decydować, komu pozwoli te granice przekroczyć – tłumaczy autorka artykułu. Przykład, jaki podaje, działa na wyobraźnię: żaden rodzic nie chciałby, żeby jego córka uprawiała seks ze swoim chłopakiem tylko dlatego, że on tego chce. Dlaczego w takim razie rodzice nalegają, by dzieci przytulały czy całowały członków rodziny, kiedy one nie mają na to ochoty? Hetter podkreśla, że jeśli dziecko uwielbia się przytulać, rodzic powinien mu na to pozwolić. Jeśli jednak maluch wyraźnie daje do zrozumienia, że nie chce być dotykany przez ciocię czy dziadka, oni powinni uszanować jego decyzję, a rodzic nie powinien go do tego zmuszać. Uczucia krewnych też są ważne! Jeśli dziecko nie chce się przytulać, krewni mogą poczuć się urażeni. W większości przypadków zachowanie dziecka...