Wiedza. Natura. Miłość – to trzy słowa-klucze, które są mottem fanpejdża Koralowej Mamy i przewijają się cały czas przez blog. Tutaj nie znajdziecie pamiętnikowych zapisków w stylu: „moje dziecko dziś powiedziało…”. Przeważają felietony na tematy okołomacierzyńskie i recenzje książek dla rodziców.
Autorka Koralowej Mamy, Aleksandra Przeździecka-Kujałowicz, z wykształcenia jest kulturoznawczynią i jak pisze na blogu: lubi się uczyć i dzielić wiedzą. Na blogu propaguje rodzicielstwo bliskości oraz – jak na redaktorkę „Kwartalnika Laktacyjnego” przystało! – karmienie naturalne. Pisze o tym, że poród może być niezwykłym przeżyciem, że bycie z dzieckiem rozwija, a macierzyństwo wspaniale łączy się z feminizmem. Pisze szczerze, w wyważony sposób i bez lukrowania macierzyńskiej rzeczywistości. Nie szuka na siłę sensacji, ale jednocześnie nie boi się trudnych tematów – jak ostatnio, gdy napisała o tym, co sądzi o aborcji u 11-letniej dziewczynki.
Dla mnie Koralowamama.pl to kawał rzetelnej wiedzy ważnej dla mam i przyszłych mam. Ten blog warto mieć w zakładce „Ulubione” – polecam!
Zaczęłam pisać jako blog-pamiętnik – bloguję od wielu lat, to był po prostu kolejny. Szybko jednak zorientowałam się, że mam wiedzę, którą chciałabym się dzielić, a blog może być świetnym sposobem. Pisanie daje mi satysfakcję, ale i motywację do dalszego rozwoju. Największą satysfakcję odczuwam wtedy, kiedy dostaję maile od czytelniczek, którym jakiś mój tekst w czymś pomógł.
Na początku pisałam o swojej ciąży, stopniowo co raz bardziej rozwijałam się w stronę pisania o ciąży i porodzie w ogóle. Teraz moje doświadczenia, jeśli o nich wspominam, są tylko punktem wyjścia. Blog nie jest już pamiętnikiem.
Jestem pracującą w pełnym wymiarze żoną i mamą dwójki dzieci, tak więc czas na pisanie bloga mam tylko późnym wieczorem i w nocy. Mam jednak zawsze przy sobie kalendarz (bez niego bym zginęła!), w którym notuję tematy, myśli, fragmenty i szkice postów. Notatki w nim robię na bieżąco, w czasie lektury, rozmów, spotkań. Bywa, że tuż przed zaśnięciem zapisuję kilka zdań w smartfonie. Inspiruje mnie rodzicielska codzienność, aktualne wydarzenia, nowości wydawnicze
Mój blog nie służy promocji mojej osoby, nie pokazuję zdjęć dzieci. Koralowa Mama ma misję i celem bloga jest upowszechnianie wiedzy o naturalnej ciąży, dobrym porodzie, karmieniu piersią i wychowaniu, wzmacnianie w kobietach poczucia, że mają siłę, promowanie zrównoważonego rodzicielstwa. Moje dzieci to moi najwięksi nauczyciele, ale nie mam potrzeby opisywania ich życia.
Komentarze czytam, bardzo ważny jest głos moich czytelniczek i czytelników. To dla nich piszę. Na szczęście komentarze negatywne zdarzają się niezwykle rzadko, są sprawą niecodzienną. Odróżniam jednak komentarze, które prezentują odmienny punkt widzenia, i komentarze, które są po prostu obraźliwe – tych drugich po prostu nie publikuję. One nie wnoszą niczego, poza niesmakiem. Nie widzę na moim blogu miejsca na obrażanie innych i złośliwości – na szczęście to przypadki sporadyczne.
Czytaj wpis autorki bloga Koralowa Mama: Rodzice chcą się bawić – specjalnie dla Babyonline.pl
Agata Komorowska na swoim blogu opisuje bycie matką 15-letniego Aleksa, 10-letniego Krystiana z zespołem Downa, 5-letniej adoptowanej Ady i 15-letniego Michała, dla którego Agata jest rodziną zastępczą. Autorka książki „Anioły mówią szeptem”. Jej blog znajdziesz na: Agatakomorowska.pl Sylwia Niemczyk: Wydałaś niedawno książkę o aniołach, ale przecież to o Tobie czytelniczki Twojego bloga mówią: anioł. Agata Komorowska: To miłe, ale do anioła mi daleko. Chociaż z drugiej strony… Myślę, że każdy z nas może być dla kogoś aniołem. Być może, jeśli komuś moje doświadczenia dodały otuchy albo pomogły podjąć jakąś życiową decyzję, to dla niego byłam właśnie aniołem. Masz kogoś konkretnego na myśli? – Mam na myśli np. tę moją czytelniczkę, która napisała, że dzięki mnie zaczęła się starać o adopcję dziecka. Albo inną, która odważyła się założyć rodzinę zastępczą, bo stwierdziła, że skoro ja, po depresji i rozwodzie, jakoś sobie radzę z czwórką dzieci, z których w dodatku jedno ma zespół Downa, a dwojga innych nie urodziłam sama – to ona też sobie jakoś poradzi. Na blogu piszesz, że jesteś wdzięczna za całą swoją czwórkę. – Głęboko wierzę, że poprzez każde z moich dzieci Bóg chciał mi coś pokazać. Tak było np. z Krystianem, który urodził się z zespołem Downa. Pamiętam, jak kilkanaście lat temu na basenie często spotykałam rodzinę z dzieckiem z zespołem Downa. Zastanawiałam się, po co oni je tam ciągną: i jemu to nie pomoże, i oni się umęczą. Miałam stereotypowe wyobrażenie życia z niepełnosprawnym dzieckiem – po czym bum! Po paru latach sama urodziłam takie dziecko i przekonałam się, że życie z nim może być wspaniałe. Jednak w swoim głośnym liście „W imieniu dzieci skazanych na życie” przyznajesz, że nie wiesz, co byś zrobiła, gdybyś wtedy, gdy...
Bloga Asi można czytać na kilka sposobów. Praktyczny – kiedy szukamy fajnego pomysłu na prezent: wtedy przydają się filtr: prezenty według budżetu (prezenty do 50 zł, do 100 zł itd). Rekreacyjny – kiedy po prostu mamy ochotę na przejrzenie czegoś oryginalnego i fajnego: blog Asi podpada pod oba te określenia. I najlepszy sposób, mój ulubiony – marzeniowy : kiedy po paskudnym dniu chcemy poprawić sobie humor i znaleźć coś ekstra… dla siebie. Na bloga Prezentujeprezenty.pl trafiłam przez inną zaprzyjaźnioną z Babyonline blogerkę, Hanię Kozłowską z Haart.pl (Czytaj rozmowę z Hanią ), która zachęciła mnie do kontaktu z Asią słowami: „Na samą myśl o spotkaniu z nią tupię nogami, bo wiem, że bez względu na to, o czym będziemy rozmawiać, to będzie fajnie. A jej blog – świetny: sama skorzystałam z jej pomysłów". Dokładnie to samo o Asi mogę powiedzieć teraz ja: to mądra, ciekawa i inspirująca optymistka. Zresztą – chyba to widać w naszej rozmowie… Lubisz dawać prezenty? Uwielbiam! Wiem, że to jest dziwne hobby, ale ja naprawdę lubię wyszukiwać fajne prezenty i dawać je. Daję z wielkich okazji i bez okazji. Teraz, kiedy jesteśmy przed Świętami, mam listę chyba 15 osób, dla których muszę wymyślić coś fajnego, ale jak się tak nad tym zastanawiam, to chyba jeszcze bardziej lubię dawać prezenty bez okazji, bo są niewymuszone, dawane nie dlatego, że ktoś ma imieniny czy urodziny, tylko dlatego, że ktoś o kimś pomyślał i chciał mu sprawić przyjemność. A dostawać też lubisz? Och, no pewnie. Często sama sobie robię prezenty, ale oczywiście też dostaję, choć kupowanie prezentów dla mnie czasem jest wyzwaniem. Z jednej strony jestem łatwa prezentowo, no bo przecież piszę bloga o prezentach, na którym często wspominam, co bym chciała dostać, ale z drugiej...
Kiedy pytam Jowitę, jak określiłaby sama siebie, najpierw odpowiada: „Mama pięciolatki”, a po sekundzie dodaje: „Koniecznie dopisz, że jestem z Podlasia”. Miejsce, w którym mieszka, jest dla niej bardzo ważne: właśnie poprzez tamtejszą naturę patrzy na ciążę i rodzicielstwo. Na swoim blogu MinyNiny.blogspot.com i poza nim promuje naturalne rodzicielstwo , bez sztucznych zasad, za to pełne bliskości i uważności. Jest doulą, instruktorką chustonoszenia, prowadzi też Domową Szkołę Rodzenia w Hajnówce, gdzie mieszka. W rodzinne strony powróciła kilka lat temu po urodzeniu Niny, choć mówi, że przed porodem nie sądziła, że kiedyś to zrobi – że po mieszkaniu w Lublinie, Warszawie, Białymstoku i Łodzi, aż tak zatęskni za tym podlaskim spokojem. Przez wiele lat nie sądziła też, że kiedykolwiek zostanie mamą. Udało się, a jak mówi sama Jowita, narodziny Niny totalnie zmieniły jej perspektywę patrzenia na świat. Przeczytajcie rozmowę z nią: Kiedy czytałam twoje najstarsze posty, zauważyłam, że bardzo dużo z nich jest poświęconych akcesoriom dla dzieci i rodziców. Teraz takich recenzji nie ma u Ciebie prawie w ogóle, dlaczego? Tematyka mojego bloga zmienia się razem z wiekiem Niny. Zresztą to chyba jest nie tylko mój przypadek, ale ogólna zasada: kiedy dziecko jest małe, naszą głowę w dużym stopniu zaprzątają kwestie: w co je ubrać, czym myć, co kupić do pokoiku, jakie zabawki wybierać. Z biegiem czasu liczba gadżetów okołodzieciowych się zmniejsza: już nie potrzebujemy tych wszystkich smoczków i butelek, bardziej zastanawiamy się nad tym, jak wychowywać, jak rozmawiać. I teraz to jest główna tematyka twojego bloga, prawda? Mam dwa główne tematy. Pierwszy to kilkulatki i ich świat, a drugi to mój rozwój osobisty, jako matki. Zauważyłam, że w polskiej blogosferze jest dziura: prawie w ogóle nie ma blogów o byciu rodzicem...
