Na początek uspokajamy – ujawnienie celiakii po ciąży zdarza się naprawdę rzadko. Grażyna Konińska, wiceprezes Polskiego Stowarzyszenia Osób z Celiakią i na Diecie Bezglutenowej mówi, że zachorowania na celiakię po ciąży to niewielki procent wszystkich przypadków. "Z ankiet, które przeprowadzamy, wynika, że są to pojedyncze sytuacje".
Jednak jest sporo kobiet, u których zdiagnozowano celiakię w dzieciństwie, a które w międzyczasie z różnych powodów przestały stosować dietę bezglutenową (całkowita eliminacja glutenu z jadłospisu to jedyny sposób leczenia celiakii). Właśnie u nich w ciąży lub bezpośrednio po niej choroba często "wraca".
Jest jeszcze inna grupa kobiet, u których celiakia może się ujawnić po ciąży. To kobiety, które mają celiakię zapisaną w genach, ale choroba nie daje u nich żadnych objawów. Ten stan może trwać latami.
Dr Włodzimierz Zych, gastroenterolog, tłumaczy, że ciąża jest bardzo dużym wysiłkiem dla organizmu kobiety. Właśnie to może być katalizatorem utajonej choroby. Jeżeli przyszła mama ma celiakię, ale o tym nie wie (czyli nie stosuje diety bezglutenowej, która jest jedynym sposobem leczenia), prawdopodobnie sama ma poważne niedobory, np. żelaza, niektórych witamin, minerałów.
W ciąży duża część zasobów mamy jest przekazywana dziecku. W takiej sytuacji choroba zaczyna dawać objawy. Ale nie zawsze od razu można je rozpoznać jako objawy chorobowe. Np. senność jest typowym objawem ciążowym, chociaż może być także jednym z objawów celiakii. Bardziej charakterystyczne dla celiakii są natomiast poważne niedobory żelaza, które nie dają uzupełnić się suplementami.
Celiakia to specyficzna choroba, która latami może nie dawać żadnych objawów. To tym bardziej dziwne, że zazwyczaj myślimy o niej jak o chorobie małych dzieci. Tymczasem w ostatnich latach znacznie częściej diagnozuje się ją u dorosłych. Ujawnić się może nie tylko po ciąży, ale też np. po przeżytym silnym stresie, poważnej operacji, a czasami nawet infekcji.
Celiakia jest często trudna do zdiagnozowania, bo może dawać bardzo różne objawy (lub brak objawów), które niekoniecznie wskazują na jakąś konkretną chorobę. Celiakia polega na tym, że organizm – w reakcji na gluten zawarty w jedzeniu – zaczyna uszkadzać własny nabłonek jelit. W konsekwencji dochodzi do spłaszczenia, a później zaniku kosmków jelitowych. Zazwyczaj dopiero potem zaczynają się objawy.
U dorosłych pełnoobjawowa celiakia objawia się wzdęciami, biegunkami, bólem brzucha, utratą wagi oraz niedokrwistością wynikającą z anemii. Ale objawy mogą też być mniej charakterystyczne: niedobory, np. żelaza, tężyczka, osteopenia (niedobór minerałów w kościach), wtórna niepłodność, senność, zaburzenia psychiczne.
Czytaj też:
Celiakia to wrodzona (i utrzymująca się całe życie) nietolerancja glutenu, czyli białka zawartego w pszenicy, jęczmieniu, życie i owsie. Zwana jest także chorobą trzewną. Występuje znacznie częściej w rodzinach, w których ktoś już na nią chorował i częściej dotyka dziewczynek. Celiakia nie jest tym samym, co przejściowa nietolerancja glutenu, która zdarza się u niemowląt na etapie rozszerzania diety i z której dziecko wyrasta. Chory na celiakię nigdy nie będzie mógł spożywać produktów zawierających gluten. Spis treści: Na czym polega celiakia? Objawy celiakii u niemowląt i małych dzieci Celiakia - objawy skórne Jaki jest przebieg celiakii? Jak rozpoznać celiakię - badania krwi, przeciwciała Jak leczyć celiakię? Czy można zapobiec celiakii? Na czym polega celiakia? Chorujące na celiakię dzieci muszą unikać glutenu – jego spożywanie powoduje uszkodzenie kosmków jelitowych w jelicie cienkim. A to z kolei prowadzi do zmniejszenia powierzchni, przez którą wchłaniane są składniki odżywcze. U dziecka rozwija się tzw. zespół złego wchłaniania. Objawy celiakii u niemowląt i małych dzieci Pełny obraz choroby trzewnej spotykamy najczęściej do końca drugiego roku życia. Objawia się drażliwością, utratą łaknienia i przewlekłą biegunką z oddawaniem jasnych, brzydko pachnących kupek (jedna bardzo obfita) zawierających tłuszcz. Chory maluch ma mniejszą masę ciała , a później jest niskiego wzrostu. U małych dzieci można też zauważyć zmniejszone napięcie mięśni (duży wzdęty brzuszek). Na śluzówkach jamy ustnej mogą pojawiać się owrzodzenia. Celiakia - objawy skórne Celiakia może także przybierać formę objawów skórnych zwanych chorobą Duhringa. Schorzenie tego typu jednak daje o sobie znać później niż standardowa odmiana celiakii: choroba Duhringa występują najczęściej między...
Gluten to białko roślinne, zawarte w zbożach: pszenicy, życie i jęczmieniu (nie ma go w prosie, gryce, ryżu, owsie). Występuje też w produktach z tych zbóż, m.in. w kaszach, pieczywie, makaronie. zdarza się, że powoduje on alergię, celiakię lub nieceliakalną nadwrażliwość na gluten (NCNG). Alergia, celiakia i NCNG to różne choroby, łączy je podobieństwo niektórych objawów oraz to, że dolegliwości są reakcją na obecny w diecie gluten. Co to jest nieceliakalna nadwrażliwość na gluten (NCNG)? To dosyć nowa jednostka chorobowa - została sklasyfikowana dopiero w 2010 roku. Objawy nieceliakalnej nadwrażliwości na gluten są takie same jak przy celiakii, czyli wzdęcia, bóle brzucha, przewlekła biegunka, zbyt mała masa ciała, za wolne rośnięcie, nadpobudliwość, niekiedy przewlekła niedokrwistość. Jednak o ile w celiakii stwierdza się uszkodzenie kosmków jelitowych, to przy NCNG kosmki jelitowe pozostają niezmienione, a we krwi nie stwierdza się obecności przeciwciał typowych dla celiakii. NCNG diagnozuje się już u małych dzieci. Diagnoza polega wykluczeniu celiakii (brak przeciwciał anty-EmA oraz anty-tTG oraz uszkodzenia kosmków jelitowych) oraz alergii IgE-zależnej na pszenicę (np. poprzez testy skórne) Jak się leczy NCNG? Jedynym sposobem leczenia, podobnie jak przy celiakii i alergii na gluten, jest wykluczenie z diety produktów zawierających gluten. Samemu nie można jednak wyłączać z diety dziecka produktów glutenowych – każde takie ograniczenie trzeba skonsultować z lekarzem. To ważne, bo dziecku, które jest w okresie intensywnego wzrostu, nie może zabraknąć składników odżywczych. Czytaj więcej o nieceliakalnej nadwrażliwości na gluten
Kiedyś nie zwracano uwagi, czy niemowlęta jedzą zboża glutenowe czy bezglutenowe , potem lekarze zalecali podawanie produktów z glutenem od 10. miesiąca życia, teraz dzieci mogą ich próbować na początku rozszerzania diety . Badania nad tym białkiem zawartym w niektórych zbożach trwają i nie wiadomo, czy znów nie nastąpi zmiana w zaleceniach. Co to w ogóle jest gluten? Gluten to białko roślinne, zawarte w zbożach: pszenicy, życie i jęczmieniu (nie ma go w prosie, gryce, ryżu, owsie). Występuje też w produktach z tych zbóż, m.in. w kaszach, pieczywie, makaronie. Obecny w mące gluten sprawia, że pieczywo dobrze rośnie. Ale zdarza się, że powoduje on alergię, celiakię lub nieceliakalną nadwrażliwość na gluten (NCNG). Czy podawać dzieciom produkty z glutenem? Zdrowym dzieciom tak. Nadal jednak wiek wprowadzania glutenu, jego postać i ilość są dyskutowane przez ekspertów. Pierwszym źródłem glutenu , który można podać niemowlakowi między piątym a dziesiątym miesiącem życia, może być kasza manna lub mąka orkiszowa w zupce jarzynowej albo też pieczywo żytnie w stopniowo zwiększanych porcjach. Gdy niemowlę dobrze toleruje gluten , może jeść posiłki z kaszek glutenowych. Starsze dzieci niemające kłopotów z nietoleracją glutenu mogą jeść produkty z glutenem. Kto nie może jeść glutenu? Na diecie bezglutenowej powinny być dzieci chore: na alergię, celiakię i NCNG. Samemu nie można jednak wyłączać z diety malucha produktów glutenowych – każde takie ograniczenie trzeba skonsultować z lekarzem. To ważne, bo dziecku, które jest w okresie intensywnego wzrostu, nie może zabraknąć składników odżywczych. Choć alergia , celiakia i NCNG to różne choroby, łączy je podobieństwo niektórych objawów oraz to, że dolegliwości są reakcją na obecny w diecie gluten. Celiakia – to choroba nieuleczalna. Dzieci z celiakią nie mogą jeść...
