Dzieci to jazda bez trzymanki! – mówi Karolina Malinowska

- Opieka nad tyloma dziećmi to hardcore. W pierwszych latach kobieta rezygnuje z 90% siebie, a te 10, co jej zostaje, to na sen - mówi Olivier Janiak Beacie Nowickiej, dziennikarce magazynu "Viva". I dodaje: - Choć wydaje mi się, że potrafię być zaangażowanym  ojcem, to nigdy nie będę tak dobrym ojcem , jak moja żona potrafi być matką. Karolina Malinowska jest wspaniałą matką. Ciepłą, otwartą, nie bojącą przyznać się do zmęczenia.  - Od rana byłam sama z chłopakami. Co chwila: maci, mami, mama... i płacz. Pod wieczór ogarnęło mnie totalne wyczerpanie, nawet nie fizyczne, ale psychiczne - tłumaczy. W takich sytuacjach opiekę nad synami przejmuje Olivier. Oboje działają jak świetnie naoliwiona maszyna - gdy jedno ma kryzys, drugie wkracza do akcji.  Warto przeczytać: Karolina Malinowska rozmawia z babcią o wychowaniu dzieci Jesteśmy całym ich światem Karolina Malinowska i Olivier Janiak mają trójkę dzieci : pięcioletniego Fryderyka, trzyipółletniego Christiana oraz rocznego Juliana.  Jak większość rodziców, myślą o zapewnieniu bytu swoimi dzieciom, ale nie tylko w sensie materialnym. - Kiedy Oli mówi o zabezpieczeniu naszej przyszłości, to nie ma na myśli życia tylko w jego materialnym wymiarze. Stworzyliśmy dom , w którym codziennie rozmawiamy o tym, co się dzieje na świecie - tłumaczy Karolina. Chcą by ich dzieci wiedziały dużo o otaczającym świecie, a jednocześnie chcą, by czuły się bezpiecznie. - Ufają nam. Na razie jesteśmy całym ich światem i najważniejszym punktem odniesienia - dodaje Olivier.  Nie mogę z tobą palić, babcia mi zabroniła Karolina i Olivier mają ogromny dystans do siebie i poczucie humoru . Potrafią przyznać się do słabości - Olivier pali papierosy, choć nie w domu, tylko na balkonie. Czasem przy tej czynności towarzyszył mu Christian, średni syn. Ostatnio jednak oświadczył: "Tata, nie mogę z tobą...

Każda mama ma chwile zwątpienia. Każda mama opada czasem z sił, chce rzucić talerzem albo rozpłakać się w poduszkę. Ten list, napisany przez inną mamę, jest wszystkim, czego potrzebuje w takim momencie. "Do Mamy na skraju załamania nerwowego" "Cześć, Mamo. Jak się czujesz? Wiesz, jak się naprawdę czujesz? Powiesz, że dobrze, ale wiem, że tak nie jest. Widzę to. To nic. Ja też nie czuję się dobrze. Prawda jest taka, że nie znam mam, które czują się dobrze. Co więcej, powinniśmy wymazać słowo dobrze z naszych słowników. Przez większość dni jesteśmy tak bardzo ponad tym. Macierzyństwo to połączenie skrajności. Najwyższe szczyty i najniższe niziny. Ogromna radość i szalona frustracja. Miłość, która uskrzydla i zmęczenie, które powala. [...] Zobacz także: Apel zmęczonej matki do męża: doceń mnie! Proszę, wysłuchaj mnie uważnie, Mamo. Byłam tam, gdzie ty jesteś teraz. Płakałam, kiedy moje dziecko płakało, śpiąca i bezużyteczna. Gapiłam się w okno w zawalonym zabawkami pokoju i zastanawiałam się, jak ten bałagan stał się moim życiem. Czułam, jak moje nerwy się strzępią – naprawdę, fizycznie strzępią – i zastanawiałam się, czy mogę rzeczywiście się złamać. Musiałam walczyć z chęcią przekroczenia progu drzwi i odejścia daleko, daleko stąd. Macierzyństwo jest wspaniałe i magiczne, paskudne i trudne. Jednak co zrobić, jeśli czujesz tylko ten trud, żadnej magii i żadnego cudu? To czas, żeby wziąć chwilę przerwy. Masz prawo czuć się zużyta, bo właśnie taka w tej chwili jesteś. [...] Niezależnie od tego, co czujesz, nie wierz w to, że te uczucia powinny trwać wiecznie, bo takie jest macierzyństwo . Czasami jest do bani. Czasami jest wykańczające. To uniwersalne prawdy. Jednak jeśli czujesz, że stoisz na skraju przepaści i patrzysz w dół, to znak, żeby zatrzymać się i spojrzeć za siebie. Wiem, że to trudne, ale zdziwisz...

Czy łatwo podjąć decyzję o macierzyństwie, gdy w zawodzie aktora przerwa czasem oznacza koniec kariery, Daria Widawska opowiada Monice Kotowskiej. – Myślałam, że rozpędzasz się w życiu. Rola w „Magdzie M.”, udział w „Tańcu z gwiazdami”. Teraz grasz w serialu „39 i pół”. A tu nagle przerwa. Dziecko. Przestraszyłaś się ciąży? Daria Widawska: Lęk czułam tylko raz, przed rozmową z producentami „39 i pół”. Niedługo po tym, jak podpisałam kontrakt, okazało się, że zawarłam też drugi. I to na całe życie. Zawsze byłam bardzo obowiązkowa i to krótkie, radosne dla mnie zdanie: „Jestem w ciąży”, mogło oznaczać jednocześnie, niestety: „Sprawiam ludziom kłopot”. Umówiłam się na spotkanie z producentką serialu – Justyną Pawlak. Wysłuchała mnie i spytała: „A ty, tak w ogóle, to się dobrze czujesz?”. Nie wiem, jak ona to robi, ale po pięciu minutach miała dwa pomysły na rozwiązanie sprawy. Jej spokój pozwolił mi uwierzyć, że może się udać. Wyliczyłyśmy dni zdjęciowe, zaparłyśmy się. I się udało. A tak poza tym ciąża i dziecko to nie przerwa tylko właśnie rozpęd, jakiego nigdy nie zaznałam. – To takie proste? Urodzisz i po paru miesiącach wrócisz do pracy? Nikt nie zajmie Twojego miejsca? Daria Widawska: Rok temu zadzwoniła do mnie Agnieszka Wosińska. Była w ciąży, pytała, czy mogę grać za nią rolę w spektaklu. Miałam tydzień na przygotowanie sztuki. Tekstu nauczyłam się w trzy dni, choć jestem godzinę i dwadzieścia minut non stop na scenie. A kiedy Agnieszka urodziła, zadzwoniłam do niej: „Agunia, jak tylko będziesz chciała wrócić, wracasz”. Tak się dzieje, to jest dla mnie naturalne. Ale też rozumiem, co znaczy mieć w zawodzie przerwę. Osiem lat temu skończyłam Akademię Teatralną. Jako wolny strzelec związałam się z warszawskim teatrem Scena...