Klub Aktywnych Mam

Jak wiadomo, nie każde dziecko lubi kąpiel. Powodów jest wiele – woda zalewająca całą buzię, szampon, który szczypie w oczy, a do tego nuda panująca w wannie. To zniechęciłoby do kąpieli niejednego dorosłego, a co dopiero malucha. Każdy brzdąc lubi jednak dobrą zabawę . Czy da się połączyć przyjemne z pożytecznym i zamienić codzienną kąpiel we wspaniałą morską przygodę? Oczywiście! Trzeba jednak znaleźć odpowiedni szampon do mycia głowy dziecka . Mamy z Babyonline.pl już go znalazły. Idealny szampon dla dzieci 100 mam i ich maluchów przetestowało JOHNSON’S ® Baby łatwo spłukujący się szampon w piance. Co najbardziej spodobało się naszym testerkom w tym kosmetyku? Prawie 73% mam za najważniejsze zalety szamponu uznało to, że produkt łatwo się spłukuje i tworzy delikatną piankę, którą można wykorzystać do zabawy z dzieckiem. Pozostałe testerki doceniły to, że szampon nie szczypie w oczy , nie podrażnia skóry dziecka, ma ładny zapach i poręczne opakowanie . Wszystkie testerki zgodnie przyznały, że buteleczka, w której zamknięty jest produkt, jest wygodna i funkcjonalna, a pompka pozwala na precyzyjne dozowanie kosmetyku. Dzięki tym zaletom JOHNSON’S ® Baby łatwo spłukujący się szampon w piance podbił serca mam – aż 94% z nich było zadowolone z tego produktu bardziej niż z kosmetyków do mycia głowy, których używały wcześniej. Nie ma w tym nic dziwnego, bo – jak przyznały wszystkie mamy – włosy maluszków po użyciu JOHNSON’S ® Baby łatwo spłukującego się szamponu w piance są miękkie, delikatne, błyszczące i dobrze nawilżone , a do tego pięknie pachną. Dla wielu rodziców przy codziennych zakupach poza jakością wybieranych przez nich produktów dla dzieci ważna jest też cena . Tu również JOHNSON’S ® Baby łatwo spłukujący się szampon w piance nie ma sobie równych. Prawie 90%...

Co robić, gdy pojawiają się problemy w przedszkolu? Podpowiada   Beata Chrzanowska-Pietraszak, psycholog i psychoterapeuta z "Uniwersytetu dla rodziców " Moja córeczka nie chce chodzić do przedszkola. Co rano w szatni wpada w histerię, krzyczy „Nie zostawiaj mnie mamusiu! Błagam! Będę już z grzeczna!”. Pęka mi serce i czuję się jak kat. ( Dagmara, mama 3,5-letniej Marty) Zdaniem Beaty Chrzanowskiej są dwie możliwości: albo Marcie jest z jakiegoś powodu źle w przedszkolu albo jej mama tak naprawdę nie chce, by mała tam chodziła. Tak czy inaczej trzeba zrobić wszystko, by poprawić sytuację, zanim  Dagmara osiwieje ze zmartwienia, a jej dziecko na dobre zrazi się do przedszkola.   –  Myślę, że warto zacząć od spokojnej rozmowy z córeczką . Jeśli problem dotyczy przedszkola, trzeba go zidentyfikować. Może mała nie cierpi leżakowania? Albo pokłóciła się z najlepszą koleżanką? Warto  także porozmawiać z nauczycielką, być może z jej pomocą uda się rozwiązać zagadkę – radzi Beata Chrzanowska.  Także Dagmara powinna przyjrzeć się swoim uczuciom . – Zdarza się, że mamy tak naprawdę wcale nie chcą by ich dzieci chodziły do przedszkola. Posyłają je tam, ale mają ogromne poczucie winy, czują, że je krzywdzą. Dzieci to wyczuwają i mają w głowie bałagan: „Muszę iść w miejsce, którego moja mama nie lubi. Będzie strasznie!” Przeczytaj także: "Mamo, weź mnie stąd" - wywiad z psychologiem o pierwszych dniach w przedszkolu Moja córeczka próbuje rządzić innymi dziećmi. Gdy nie chcą jej słuchać, poszturchuje je, a nawet bije. Nie wiem, gdzie się tego nauczyła. (Ewa, mama 4-letniej Wiktorii) - Gdy dziecko jest agresywne , warto przyjrzeć się dorosłym, którzy je otaczają. Maluchy są jak lusterka, w których odbija się ich zachowanie.  Rodzice nie muszą bić się czy wrzeszczeć, by mały człowiek nauczył się rozwiązywania...

  Po urlopie macierzyńskim szybko musiałam wrócić do pracy i moją córką zajęła się niania. Moje zniknięcie nie zrobiło na Paulince większego wrażenia. Niania jest bardzo miła i dobrze zajmuje się dzieckiem. Jednak teraz, gdy Paulina ma rok i cztery miesiące, zaczęło się dziać coś dziwnego. Moja córka płacze, gdy wychodzę, a gdy jestem w domu, chce być tylko ze mną. Koleżanka poucza mnie, że nie powinnam ulegać małej i po prostu zostawiać ją płaczącą w drugim pokoju. Sama nie wiem co robić. Nie widzę niczego dziwnego w zachowaniu Paulinki. Myślę, że po prostu pozostaje ona w bardzo silnym emocjonalnym związku z Panią, więc potrzebuje dużo ciepła i zwykłego codziennego kontaktu z mamą. Musiała Pani szybko wrócić do pracy, tymczasem wczesne rozstania są dla malutkiego dziecka trudne i zazwyczaj okupione większym, choć na pozór niewidocznym stresem, mogą stanowić przyczynę lęków w przyszłości. Może córka podświadomie obawia się utraty mamy? A może czegoś się przestraszyła podczas Pani nieobecności, a nie było przy niej mamy, która ukoiłaby lęk, i dziewczynka teraz pilnuje, by najważniejsza dla niej osoba znów nie zniknęła. Rady koleżanki są niewłaściwe. Postępując zgodnie z nimi, można jedynie zachwiać w dziecku poczucie bezpieczeństwa. Na pewno serce podpowiada Pani inne rozwiązanie. Można uczyć córeczkę samodzielnej zabawy, ale trzeba to robić bardzo delikatnie, przy pełnej akceptacji z jej strony. Na początek mogą to być zabawy w chowanego, lub inne wymagające chwilowych rozstań. Trzeba też do tych zabaw wprowadzić osobę trzecią – tatę lub babcię, a także zapraszać do domu inne dzieci. Przypuszczam, że już niedługo lęk przed rozstaniem z Panią ulegnie złagodzeniu. Odpowiada: Krystyna Zielińska, psycholog.