Katarzyna Trzpiel: Rany po zabiegach ginekologicznych należy szczególnie pielęgnować ze względu na sąsiedztwo. W tych okolicach ciała są licznie skolonizowane drobnoustroje, takie jak: gronkowce, paciorkowce, Escherichia coli i inne pałeczki Gram ujemne. Mogą one wywołać zakażenia ran.
Katarzyna Trzpiel: Objawem zakażenia mogą być: zaczerwienienie, obrzęk, podwyższona ciepłota w operowanej okolicy, opóźnione gojenie się rany, wysięk, dyskomfort, ból. Objawy te można dosyć łatwo zaobserwować w czasie zmiany opatrunku, ważne są też odczucia osoby po operacji. W przypadku stwierdzenia powyższych objawów należy szybko skontaktować się z lekarzem, który zaleci specjalny sposób postępowania i przepisze leki zwalczające zakażenie (antybiotyki). Nie należy stosować antybiotyków czy maści z antybiotykiem na własną rękę.
Warto przeczytać: Miałam plastykę pochwy. Czy mogę ponownie urodzić?
Katarzyna Trzpiel: Istotne znaczenie ma codzienne mycie lub kąpiel. Oczywiście w czasie mycia/kąpieli należy uważać na opatrunek – starajmy się w miarę możliwości go nie zamoczyć. Można go ewentualnie zabezpieczyć specjalnym wodoodpornym opatrunkiem. Jeśli opatrunek zostanie zamoczony, należy go zmienić na czysty.
Ważna jest też codzienne zmiana bielizny osobistej, częsta zmiana pościeli, regularne wietrzenie pomieszczenia, zachowanie czystości otoczenia osoby chorej.
Katarzyna Trzpiel: Przede wszystkim o zachowaniu sterylnych warunków. Po operacji narządów rodnych należy utrzymywać opatrunek na ranie aż do czasu jej całkowitego zagojenia. Zawsze przed zmianą opatrunku należy pamiętać o umyciu i dokładnym osuszeniu rąk.
Opatrunek wymaga zmiany, gdy jest wilgotny, zabrudzony i/lub odklejony; nowy powinien być jałowy, czysty i suchy. W czasie zmiany opatrunku powinno się stosować specjalne preparaty do odkażania, dezynfekcji ran. Nie powinny one zawierać alkoholu, który dodatkowo może podrażnić ranę. Nie wolno dotykać tych części opatrunku, które mają przylegać bezpośrednio do rany.
Katarzyna Trzpiel: Rana po zabiegu powinna się zagoić w ciągu około siedmiu dni (mam tu na myśli zamknięcie się rany, czyli cięcia na skórze). Powrót skóry i okolicznych tkanek do kondycji sprzed zabiegu zajmuje więcej czasu, może potrwać nawet kilka miesięcy.
Czas gojenia rany zależy od wielu czynników, m.in. od stanu zdrowia pacjenta, choroby podstawowej i chorób dodatkowych, zastosowanego leczenia (niektóre leki wpływają na stan skóry, a tym samym mogą opóźniać gojenie). Jeśli rana nie zagoi się w odpowiednim czasie należy zasięgnąć porady lekarza, jeśli nie ma objawów zakażenia być może opóźnione gojenie jest spowodowane skłonnościami operowanej osoby i dodatkowymi czynnikami.
Należy pamiętać, że nawet do pół roku po operacji należy unikać wysiłku, dźwigania, cięższych prac. Warto w tym czasie zadbać o ogólną kondycję całego organizmu i stan skóry, tj. należy odpoczywać, odpowiednio się odżywiać, nawilżać skórę odpowiednimi kremami czy balsamami, ruszać się, stosować odpowiednią rehabilitację.
Polecamy: Jak dbać o bliznę po cesarskim cięciu?
Katarzyna Trzpiel – jest magistrem pielęgniarstwa, specjalistką w dziedzinie pielęgniarstwa epidemiologicznego, przewodnicząca Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego. W zawodzie pracuje od dwudziestu pięciu lat, w tym czasie pracowała na różnych oddziałach, m.in. urologii, intensywnej terapii. Od 2006 związana z ortopedią i zakażeniami szpitalnymi. Jest autorką wielu publikacji na tematy zawodowe, szczególnie z zakresu zapobiegania zakażeniom szpitalnym.
Publikacja jest możliwa dzięki akcji "Jestem przy Tobie", w ramach której niesiona jest pomoc kobietom dotkniętym rakiem narządów płciowych oraz ich bliskim.
1. Czy małe rany, jakich dzieci doznają na placu zabaw, są groźne? Każda może (choć nie musi) być niebezpieczna, szczególnie gdy doszło do przerwania ciągłości skóry i pojawiła się krew. Jeśli rana została zanieczyszczona brudem, piaskiem, ziemią, trzeba zwrócić na nią szczególną uwagę. Koniecznie też sprawdź, czy dziecko było szczepione przeciw tężcowi . 2. Czy u dzieci zdarzają się przypadki tężca? W ostatnich latach zdarzały się u dorosłych, natomiast u dzieci – nie. To dzięki temu, że rodzice dopilnowują szczepień przeciw tężcowi. Pełny cykl to trzykrotne podanie szczepionki w okresie niemowlęcym – w szóstym tygodniu życia dziecka , na przełomie trzeciego i czwartego miesiąca oraz w piątym miesiącu (łącznie z błonicą i krztuścem). Potem dziecko trzeba doszczepić między szesnastym a osiemnastym miesiącem, a następnie w szóstym, czternastym i dziewiętnastym roku życia. Później konieczne jest podawanie dawki przypominającej co dziesięć lat. 3. Czy dzieci przed szóstym tygodniem mogą się zarazić tą chorobą? Mogłoby się to zdarzyć tylko w bardzo niezwykłych warunkach, np. jeśli poród miał miejsce na... ulicy czy w taksówce. Jeżeli istnieje niebezpieczeństwo zakażenia tężcem, lekarz poda dziecku przeciwciała – immunoglobulinę ludzką, przeciwtężcową. Potem maluszek może (i musi) być normalnie szczepiony. Podanie immunoglobuliny jest też wskazane, jeśli mama zaniedbała szczepienia, a dziecko ma skaleczenie , które mogło być zainfekowane. Niebezpieczne są rany kłute, szarpane, miażdżone. 4. Nawet najmniejszej rany nie można więc zaniedbać? Tak. Często to właśnie te małe ranki okazują się dużo bardziej niebezpieczne. Jeśli zranienie jest duże i poważne, mama na pewno pójdzie z dzieckiem do lekarza, rana będzie szyta, opatrzona. Mniejsze skaleczenie może zostać zaniedbane. 5. Co zatem zrobić, jeśli...
Na co może sobie pozwolić pacjentka po operacji narządów rodnych? Jaki wysiłek po takim zabiegu jest dopuszczalny? Katarzyna Trzpiel: Uruchamianie pacjentki po operacji zaczyna się właściwie w dniu operacji (kilka godzin po zabiegu). Najpierw wykonuje się najprostsze czynności, takie jak: siadanie na łóżku, opuszczanie nóg z łóżka, a nawet wstawanie z łóżka , czy robienie kilku kroków (pod warunkiem, że pacjentka nie ma zawrotów głowy i nie jest jej słabo). Ważne jest, aby przy wykonywaniu tych czynności była przy pacjentce osoba wykwalifikowana, np. pielęgniarka , która zwróci uwagę na prawidłową postawę chorej. Osoby po operacjach często chronią operowane miejsca , np. podtrzymują ręką brzuch, nachylają się do przodu, rozluźniając mięśnie brzucha . Warto też przed uruchomieniem pacjentki podać jej tabletki przeciwbólowe – zmniejszy to dolegliwości bólowe, a zwiększy komfort poruszania się. To ogromna zmiana, bo jeszcze do niedawna pacjentki po zabiegach trzymano przez kilka dni w łóżkach, w pozycji leżącej lub półleżącej. Warto przeczytać: Jak dbać o rany po operacjach ginekologicznych? Czy wszystkie pacjentki są uruchamiane zaraz po operacji? W przypadku skomplikowanych, rozległych zabiegów, uruchamianie zaczyna się od zmian pozycji w łóżku oraz rehabilitacji oddechowej . Ta ostatnia czynność polega na wydmuchiwaniu przez chorą powietrza przez specjalne urządzenie lub butelkę ze słomką i ma na celu zaangażowanie mięśni oddechowych oraz pozbycie się zalegającej drogi oddechowe wydzieliny . To konieczne, ponieważ po zabiegach w obrębie jamy brzusznej głęboki oddech czy kaszel mogą powodować dolegliwości bólowe . Warto przeczytać: Na czym polega zabieg łyżeczkowania jamy macicy? Czy po wyjściu ze szpitala pacjentka powinna kontynuować rehabilitację w domu? Przed wyjściem ze szpitala pacjentka...
Jeśli dziecko się skaleczy , to najważniejsze, by nie wpadać w panikę. Nie możesz pokazać dziecku strachu czy zdenerwowania, bo jedno lub drugie szybko udzieli się maluchowi. A wtedy płacz murowany. Dlatego lepiej pogodnie zagadywać dziecko, by odwrócić jego uwagę od rany i bólu. oto, jak oczyścić ranę – krok po kroku: Oczyść ranę Potrzebne ci będą: środek do dezynfekcji, np. Octenisept – do kupienia w aptece plaster z opatrunkiem gaza szczypce – ewentualnie, bo bez nich tez sobie poradzisz. Okolice rany oczyść chłodną, bieżącą wodą. Wszystkie zabrudzenia oraz ciała obce usuń nie tylko z rany, ale również z okolic uszkodzonego nabłonka. Dezynfekuj ranę Aby przyspieszyć gojenie rany, trzeba ją zdezynfekować, zarówno podczas udzielania pierwszej pomocy , jak przy zmianie opatrunku. Nie stosuj spirytusu, wody utlenionej czy jodyny, bo mogą spowodować dodatkowy ból. Lepszy jest właśnie Ocetnisept – producent gwarantuje, że jego użycie jest bezbolesne. Załóż opatrunek Zawsze trzeba używać sterylnego opatrunku, który nie będzie przyklejał się do oczyszczonej rany. W celu przymocowania go użyj plastra, który przepuszcza powietrze. Mniejsze rany można zakleić plastrem z opatrunkiem . Trzeba go zmieniać raz na dobę. Sprawdzą się też plastry w płynie, które skutecznie chronią ranę przed zabrudzeniem i dopasowują się do każdej powierzchni. Jeśli rana jest większa można użyć żel, który przyspiesza gojenie rany i zastosować jałowy opatrunek hydrożelowy. Uwaga! Jeśli rana jest głęboka, dziecko zostało pogryzienie przez zwierzę lub malec skaleczył się brudnym czy zardzewiałym przyrządem, jedź z nim do szpitala. Lekarz oceni, czy konieczne jest szycie rany oraz szczepienie przeciw tężcowi . Chroń przed bliznami By po skaleczeniu nie została blizna czy bliznowiec, warto po wygojeniu rany...
