Kiedy żona Jacka, słynna siatkarka Agata Mróz walczyła z rakiem, obojgu im kibicowała cała Polska. Niestety, przeszczep szpiku kostnego się nie udał. Agata zmarła, osierocając dwumiesięczną córeczkę. Dzisiaj mała Lilka jest już duża, a Jacek, jej tata, zapewnia, że opieka nad dzieckiem nie przedstawia dla niego żadnych trudności.
Według Jacka, każdy facet umiałby poradzić sobie z pielęgnacją noworodka. Gdyby musiał. Wspomina, że kiedy po cesarskim cięciu Agata została przewieziona do innego szpitala, na oddział onkologii, on przyjeżdżał na porodówkę, aby kąpać i przewijać swoje urodzone dwa miesiące przed terminem dziecko. – Widzisz moje wielkie ręce? – Jacek pokazuje swoje dłonie. – Na samym początku bałem się, że zmiażdżę Lilę, była taka kruchutka.
Na szczęście już po pierwszych dniach Jacek nabrał większej pewności i wprawy w przewijaniu. Szybko też wdrożył się w nowy rytm dnia (i nocy!). Kiedy Lilka po trzech tygodniach pobytu na oddziale noworodkowym nabrała sił i została wypisana ze szpitala, jej tata wziął urlop z pracy i zajął się opieką nad córeczką.
Od tamtego czasu są nierozłączni. Nawet tuż po pogrzebie Agaty Jacek nie chciał pomocy w pielęgnacji Lilki. Wykorzystał urlop macierzyński, potem poszedł na urlop wychowawczy. – Nie zastanawiałem się, czy mi ciężko, czy nie. Jakoś trzeba było poskładać to wszystko. Wychodzić na spacery, prasować, prać. Jedyne, co mi dopiekło, to nocne karmienia. Mała wypijała mleko, a ja długo nie mogłem zasnąć. Kiedy w końcu mi się udawało zamknąć oczy, ona znów budziła się i chciała jeść.
Jacek wspomina trudne chwile, ale od razu dodaje, że z czasem wszystko stawało się łatwiejsze. – Lilka już po pół roku zaczęła przesypiać noce. Ząbkowała chyba bezboleśnie, bo nie pamiętam płaczu. Rozszerzanie diety też jakoś poszło. Powiesiłem na lodówce rozpiskę od lekarza i według niej gotowałem: najpierw samą marchewkę, potem marchewkę z ziemniakiem.
Co mamy dzieci niepełnosprawnych chciałyby powiedzieć innym mamom? Nie znikajcie Gdy przychodzi na świat zdrowe dziecko, wszyscy dzwonią, składają gratulacje, odwiedzają. Gdy rodzi się chore lub niepełnosprawne , bywa różnie. Czasem zapada cisza. – Rozumiem to. Ludzie tracą grunt pod nogami, nie wiedzą, jak się zachować, co powiedzieć... Ale mama chorego dziecka bardzo potrzebuje pewności, że nie jest na świecie sama – mówi Dorota Gudaniec. Jej synek, Max,nie porusza się samodzielnie, nie mówi, słabo widzi. Ma także zespół Downa i padaczkę . Basia Niedoba, mama Patryka z zespołem Downa, przyjmowała w szpitalu tłumy gości. – Teraz myślę, że to było z mojej strony nieodpowiedzialne (Patryk był wcześniakiem). Wtedy o tym nie pomyślałam, bo bardzo zależało mi na tym, by każdy chciał zobaczyć mojego synka. Dzięki temu czułam, że jest akceptowany – wspomina. Jak się zachować, gdy rodzi się chore dziecko? – Zwyczajnie . Wystarczy zadzwonić, przyjść z jakimś drobiazgiem dla dziecka, posiedzieć, pogadać. – radzi Kasia Jarzyna, mama Marcinka z rozszczepem wargi i podniebienia. Potrzebujemy was Zdarza się, że rodzice chorego maluszka sami się odsuwają od znajomych. Są przerażeni, skupieni na dziecku, zamykają się w sobie. Muszą ochłonąć. Ale to nie znaczy, że nikogo nie potrzebują. PO prostu potrzebują czasu. Jeśli możecie, pomóżcie Dobre słowa, ciepłe gesty i czyjaś obecność są bezcenne. Gdy Ania Kuź Kac była załamana, bo Kacper z powodu niedotlenienia leżał na oddziale intensywnej terapii, usłyszała od przyjaciółki: „Anka, znasz siebie. Wiesz, że się nigdy nie poddajesz. A to jest twoje dziecko. Zobaczysz, ono też będzie walczyć”. To dało jej siłę . Nie zapomni też słów siostry: „Pamiętaj, że masz nas i że możesz na nas liczyć . Nie zostawimy cię samej”. Znajomi także...
Gdy 3 lata temu na świat przyszła mała Skye Savren-McCormick nikt się nie spodziewał, że w ciągu kilku miesięcy rozwinie się u niej białaczka. Dla rodziny to był dramat. Dziewczynka miała zaledwie 10 proc. szans na przeżycie i konieczny był przeszczep. Dawczynią została Hayden Hatfield z Alabamy. Kobieta zarejestrowała się w programie Be The Match, krajowym rejestrze dawców szpiku w USA jeszcze na studiach. Zawsze uważała, że oddawanie krwi i płytek jest ważne. Choć szanse na znalezienie genetycznego bliźniaka wynosi 1:20 000 postanowiła, że zarejestruje się jako potencjalny dawca szpiku. Okazało się, że to właśnie mała Sky jest jej bliźniakiem . Hayden widziała, że przeszczep się udał i uratowała komuś życie, jednak zgodnie z zasadami programu, nie mogła się dowiedzieć, kto to jest. Wciąż myślała o tej osobie. W tym czasie Sky stoczyła walkę za choroba, przeszła chemioterapię i ponowy przeszczep. Jednak rodzice są przekonani, że gdyby nie szpik od Hayden mała Sky, by nie przeżyła. List od nieznajomej Kontakt można było nawiązać dopiero rok po przeszczepie. Kobieta odczekała ten okres i dowiedziała się, że szpik trafił do rocznej dziewczynki. Za pośrednictwem organizacji wysłała list do rodziny Skye wraz z prezentem dla dziewczynki i zaproszeniem na ślub. Kobieta później zaproponowała, by ten honorowy gość rzucał kwiatki podczas ceremonii . Rodzice dziewczynki od razu się zgodzili. - Będzie częścią naszego życia na zawsze - mówi matka Skye - Uratowała życie naszej córki. Post udostępniony przez 📱 Joshua Bane 📸 (@joshua.bane) Lip 3, 2018 o 2:39 PDT Do pierwszego spotkania doszło zaledwie dzień przed ceremonią. Wszyscy opisują ten moment jako bardzo magiczny i wzruszający. - Poczułam jakbym znała Sky i jej rodzinę przez całe moje życie - wspomina Hayden. - Zyskaliśmy nową rodzinę w Alabamie - mówi z kolei tata Sky. Cała...
Zapytaliśmy największe autorytety w dziedzinie marzeń, czyli dzieci, jakie mają życzenia. Oto, co usłyszeliśmy... • Och, księżyc. Ale księżyc jest za daleko i Nina nie dosięgnie. To nic. Tata kupi księżyc. Ninka, 2 lata • Ja to chcę spotkać smoka i z nim walczyć. I jak go wreszcie pokonam, to będę rządził królestwem. Franio, 3 lata • Bardzo chciałbym mieć takie auto na akumulator. Tata mówi, że jest za drogie, ale może kiedyś uzbieram góóórę pieniędzy i sobie kupię. Marek, 4 lata • Bardzo lubię sprzątać w przedszkolu rysunki, kredki, zabawki i dobrze mi to wychodzi. Pani zawsze mnie bardzo chwali. Więc jak urosnę, zostanę sprzątaczką. Weronika, 4 lata • Najbardziej to chciałabym, żeby wrócił już tata. Wtedy pojechalibyśmy na wakacje i długo nie wracali. A mama mogłaby odpocząć w domu. Marysia, 4 lata • Chcę umieć czytać. Bo moja siostra umie, ale nie chce mi czytać bajek. A mama ciągle nie ma czasu. Jak się nauczę, to będę sama sobie czytała. Zuzia, 5 lat • A ja zostanę słynnym piłkarzem! Tata to już mnie nawet zapisał do takiej szkółki. Strasznie często tam trzeba chodzić. Ale tata mówi, że tylko kiedy się dużo pracuje, to się coś zdobywa. Jacek, 6 lat Uwaga!!! Wyniki konkursu "Dziecięce marzenia"!!! Płyty Króliczek Titou wygrali: 1. Ludek marudek - lat 4 - synek Anety 2. Wiktor - 6-letni synek Magdy 3. Kubuś - synek Mamuśki 4. Bartuś - synek Marysi 5. Wiktoria - córeczka Joanny 6. Pola - 6-letnia córka Agnieszki 7. Ania - córeczka Michała 8. Przemek - synek Kingi 9. Kuba - synek Renaty 10. Erwin - synek Marty
