Jak samotne mamy ułatwiają sobie życie: 6 sprawdzonych rad

Chyba każda kobieta doświadczająca samotnego macierzyństwa ma czasami którąś z tych myśli – pisze w swoim artykule Laura Lifshitz z Popsugar Moms. Rzeczywiście, takie myśli się pojawiają. Są też inne, których Lifshitz nie wymienia. Przyjrzyjmy się temu. Nie są to myśli, które samotna mama chciałaby wypowiedzieć głośno (chyba, że ktoś ją przyłapie w słabszym momencie lub wypije za dużo wina z przyjaciółkami!). Odnajdujecie się w nich? Dodałybyście coś do tej listy? Gdzie się wszyscy podziali?  Ponieważ samotna matka musi wszystko robić samodzielnie, czasem przyłapuje się na myśli: "gdzie są wszyscy?". To ten moment, kiedy przydałaby się kolejna para rąk do pomocy. Kiedy zdaje sobie sprawę, że "wszyscy" to w tym przypadku ona, sięga po telefon i dzwoni do przyjaciółki albo po prostu przyznaje sama przed sobą, że jest świetna: daje radę, jest zorganizowana i godna podziwu . Poproszę o bilet do raju! Kiedy wszystkiego jest za dużo – rachunków do zapłacenia, dat do zapamiętania, lekarzy do odwiedzenia i ubrań do wyprania – samotnej mamie zdarza się usiąść i pomyśleć, że oddałaby wiele za bilet na samolot. Gdzieś gdzie jest ciepło, morze szumi zachęcająco , a piasek grzeje w stopy. Dziecię radośnie buduje zamki z piasku, a ona na leżaku sączy drinka z parasolką. Wystarczyłby chociaż jeden taki dzień! Świetnie sobie radzę! Kiedy przychodzi wieczór, dziecko utulone kołderką spokojnie oddycha, samotna mama siada na kanapie i myśli: " naprawdę dobrze sobie radzę . Nie zapomniałam o składce na wycieczkę z przedszkola, upolowałam super buty na wyprzedaży i zaoszczędziłam dzięki temu pieniądze na rachunek za prąd. Wszędzie dziś zdążyliśmy i nawet udało się zagrać w planszówkę. Jestem silną babką".  Kompletnie nie daję rady Takie myśli też przychodzą. Dziecko marudziło przy kąpieli, walka, żeby położyło się spać trwała...

Coraz więcej kobiet wychowuje dzieci bez znaczącego udziału ojca dziecka. Chociaż są sytuacje, w których rodzice mają tak samo duży wpływ na życie malucha i sprawiedliwie dzielą się opieką, niestety, w wielu przypadkach rola ojca sprowadza się do płacenia alimentów i sporadycznych kontaktów z dzieckiem. Samotna mama = gorsza mama? W serwisie Essentialbaby.com.au pojawił się wpis, którego autorka mówi wprost, że ma dość określenia "samotna matka". Choć Julie przyznaje, że wychowuje synka samotnie, nazywanie jej "samotną matką" sprawia, że czuje się gorsza od innych matek. "Nie wiem, którego określenia nienawidzę bardziej: samotna mama czy samotna mama z wyboru. Pierwszy termin jest teoretycznie poprawny. Mam 2-letniego syna. Nie jestem i nie byłam zamężna. Nie mam też potrzeby posiadania męża – chociaż chcę chodzić na randki, być w związku, tak jak to robiłam przez większość dorosłego życia. Co to znaczy być zaszufladkowanym jako samotna matka ? To określenie oddala mnie od innych rodzin, sprawia, że ja i mój syn wydajemy się inni, gorsi, potrzebujący. Nasza kultura kpi z samotnych matek, udając, że to szacunek i podziw. Mówią nam, że jesteśmy takie silne. Tak naprawdę myślą, że wielka szkoda, że nasze dzieci będą takie popaprane " – wyznaje Julie. Samotnie wychowuję dziecko, więc jestem samodzielna! Coraz częściej słyszymy głosy kobiet samotnie wychowujących dzieci, żeby nie nazywać ich "samotnymi matkami". Potwierdzają słowa Julie – przez to określenie czują się gorsze od innych mam, niewystarczająco dobre. W określeniu "samotna" czai się też współczucie, chociaż większość kobiet wychowujących dzieci bez ojca świetnie sobie radzi. Zamiast tego powinniśmy nazywać je " samodzielnymi matkami ". To określenie dużo bardziej oddaje trud, jaki wkładają w wychowanie dziecka, ale też prawdziwy szacunek dla tego, co udaje im się...

Magda rozstała się z ojcem Ani jeszcze przed jej urodzeniem. Szybko okazało się, że samotne macierzyństwo to wyzwanie często ponad jej siły. Przetrwała najgorsze chwile, teraz jest z siebie dumna, że dała radę. Chociaż w ciągu ostatnich dwudziestu lat liczba rozbitych  rodzin w Polsce zwiększyła się o połowę, temat samotnego macierzyństwa wciąż budzi wiele emocji. Do dziś opinia publiczna nie zawsze jest łaskawa dla matek, samodzielnie stawiających czoło rodzicielstwu. Kobieta, która wychowuje dziecko bez męża? Pewnie „wpadła” z przypadkowym partnerem! Stereotyp samotnej matki jest prosty. I jak wszystkie stereotypy – całkowicie rozmija się z prawdą. Dla Magdy, trzydziestoletniej specjalistki do spraw logistyki, dwie kreski na teście nie były niespodzianką. W końcu już od jakiegoś czasu oboje z mężem starali się o dziecko. Ale kiedy jej brzuszek zaczął się zaokrąglać, jednocześnie coraz wyraźniej było widać, że jej małżeństwo nie przetrwa próby, jaką będzie pojawienie się niemowlęcia. – Miałam wybór : mogłam być z kimś, kto się nie nadaje na ojca, albo zostać sama. Wybrałam mniejsze zło. Rozstaliśmy się, gdy byłam w piątym miesiącu ciąży. Nie wstydzę się, że jestem samotną matką, przeciwnie, jestem dumna, że dałam sobie radę – mówi. Samotne macierzyństwo wymaga samodzielności Najtrudniejsze są pierwsze dni po rozstaniu, kiedy błyskawicznie przechodzisz kurs samodzielności . Musisz nauczyć się wnosić wózek z zakupami i śpiącym dzieckiem, znaleźć drogę do każdego urzędnika w mieście, szybko poradzić sobie z nocną gorączką albo biegunką malucha. – Już w czasie ciąży wszystko robiłam sama: badania, pobieranie krwi, zakupy dla noworodka. Ale po porodzie wydawało mi się, że ta góra obowiązków nie ma końca. Przez pierwsze tygodnie chodziłam z podkrążonymi oczami i zaciśniętymi zębami, jak automat do karmienia i...