Ściągacz, kieszonka i spółka: 7 cech idealnego dziecięcego kombinezonu lub kurtki na zimę

Sama wiesz, jak trudno się pracuje, gdy nie możesz się skoncentrować: popełniasz błędy, zapominasz o tym, co istotne, jesteś niezadowolona ze swoich wyników. Tak mniej więcej czuje się dziecko, które ma problem z utrzymaniem uwagi. Problem z koncentracją przekłada się na naukę, bo w takich warunkach ciężko coś przyswoić. Dziecku może być również trudno nawiązywać bliższe relacje z rówieśnikami, może być poddenerwowane albo sprawiać wrażenie nieobecnego. Dlatego, zamiast czekać, aż dziecko z tego wyrośnie, warto zareagować i pomóc mu jak najszybciej. Istnieje wtedy większa szansa na to, że dziecko nauczy się lepiej koncentrować, a nauka nie będzie dla niego problemem. Spis treści: Brak koncentracji u dziecka: przyczyny Objawy zaburzenia koncentracji u dziecka Brak koncentracji u dziecka: ćwiczenia Jak pracować nad koncentracją u dziecka? Brak koncentracji u dziecka: przyczyny Umiejętność koncentracji pojawia się u dziecka z wiekiem. Można to zauważyć, gdy maluszek z czasem dłużej koncentruje się na danej zabawie, słuchanej książce czy oglądanej bajce. Z wiekiem koncentracja powinna stawać się coraz lepsza. Zaburzenia uwagi u dzieci najłatwiej zauważyć, gdy maluch zaczyna naukę w szkole. O deficycie koncentracji mówimy, gdy stopień koncentracji jest niedostateczny w stosunku do wieku. Sześcio-, siedmioletnie dziecko powinno mieć podzielną uwagę i umieć się dłużej skupić na jednej czynności bez rozpraszania się. O problemie mówimy, gdy dziecku trzeba powtarzać coś wiele razy, lub jest na tyle rozkojarzone, że nie jest w stanie wykonać powierzonego mu zadania. Problem braku koncentracji u dziecka może mieć kilka źródeł. Może on wynikać z zaburzeń rozwojowych (np. ADHD, zaburzenie integracji sensorycznej , silna alergia) lub z temperamentu dziecka. Jeżeli twoje dziecko ma trudności z koncentracją, warto zastanowić się, z czego...

Wtyk amerykański na dobre zadomowił się w Europie. Obecny jest już w Polsce, na Bałkanach, w krajach alpejskich, w Anglii i Szkocji, a w 2020 roku pojawił się również w Finlandii. Obserwowano go także w Japonii i Ameryce Południowej. Choć nie jest duży ani specjalnie brzydki, nie cieszy się sympatią.  Spis treści: Wtyk amerykański – co to takiego? Wtyk amerykański – ugryzienie Wtyk amerykański: zapach Jak się pozbyć wtyka amerykańskiego? Ciekawostki o wtyku amerykańskim Wtyk amerykański – co to takiego? Wtyk to owad, a dokładniej pluskwiak, choć  pluskwy nie przypomina. Osiąga rozmiary od 16 do 20 mm. Ma długie patykowate odnóża, długie czułki oraz kłujkę. Jego pancerzyk jest w kolorze brązowo-czarnym z charakterystycznym biało-czarnym prążkowaniem po bokach odwłoka. Potrafi latać, a gdy to robi, jest dosyć głośny. To, co odróżnia wtyka od innych podobnych mu owadów, to charakterystyczny nieprzyjemny zapach. Owad może zawitać do domowego siedliska. Zwykle w październiku szuka schronienia na zimę, a wtedy potrafi pojawić się w domu lub mieszkaniu. Szuka szpar, najczęściej między podłogą a ścianą, może też wcisnąć się w nieszczelności w meblach. Niełatwo go tam wypatrzeć i stamtąd usunąć. Wtyk amerykański – ugryzienie Wtyk amerykański nie gryzie ani nie żądli ludzi i zwierząt , choć na Węgrzech zgłoszono jeden przypadek ukąszenia człowieka przez tego owada. Naukowcy uważają, że był to wypadek, gdyż wtyki amerykańskie żywią się roślinami, a nie krwią. Gdy zagoszczą w ogrodzie, potrafią narobić szkód. Żerują na drzewach iglastych, a tam z zielonych szyszek i igieł wysysają sok, co może prowadzić do wysychania roślin. Szczególnie często wtyki atakują sosny. Według raportu ugryzienie wtyka amerykańskiego spowodowało bolesne podrażnienie i uszkodzenie naskórka trwające...

Bezdzietność z wyboru to wciąż niezgłębiony temat – brakuje badań i konkretnych danych o tym, ile osób świadomie rezygnuje z dzieci, a także jakie są ich powody. Dla jednych rezygnacja z rodzicielstwa to egoizm i bezmyślność, dla innych świadomy, przemyślany wybór, a jeszcze dla innych – konieczność. W kontekście tej ostatniej grupy coraz częściej przywołuje się filozofię antynatalizmu. Na czym ona polega i kim są antynataliści? Antynatalizm: co to takiego? Antynatalizm to stanowisko filozoficzne, według którego prokreacja jest moralnie zła. Osoby, które wyznają tę filozofię, uważają ludzki gatunek za nieudany. Twierdzą, że jesteśmy zepsuci, a rozmnażając się, popełniamy zbrodnię. Antynataliści mogą nawet żałować, że w ogóle się urodzili. W ostatnich latach głośno było o 29-letnim dziś (dane z 2021 roku) biznesmenie z Bombaju, który zamierzał pozwać swoich rodziców za to, że go powołali na świat. „Ludzkość nie ma sensu. Tyle osób cierpi. Jeśli ludzkość wyginie, Ziemia oraz zwierzęta będą szczęśliwsi. Będzie im lepiej bez nas, a żaden człowiek nie będzie cierpiał” – mówił Raphael Samuel w rozmowie z BBC. Z kolei w 2014 roku temat antynatalizmu podjęła lekarka Pippa Hayes. „Nadmiar dzieci szkodzi środowisku. Zostałam wysterylizowana po tym, jak urodziłam drugiego syna, ponieważ wierzyłam, że nie mam prawa do posiadania więcej niż dwojga dzieci” – mówiła cytowana przez „The Guardian”. Jej zdaniem lekarze powinni wręcz zachęcać ludzi do tworzenia niedużych rodzin. Antynatalizm nie jest nowym zjawiskiem: już w starożytności filozofowie uważali, że człowiek jest z natury istotą złą, więc nie powinien się rozmnażać. Z biegiem czasu antynataliści skupili się również na kwestii cierpienia. Twierdzili, że skoro nasze życie jest pełne problemów i prowadzi jedynie do śmierci, nie powinniśmy skazywać na nie innych...