Sharon McKenna "Samotna mama i seks"

Kiedy już pokonasz wszystkie pułapki, przeszkody i podrzucone ci pod nogi kłody, zamkniesz za sobą drzwi mieszkania i dotrzesz na miejsce spotkania , lepiej, żeby randka była udana! Rozczarowanie, kiedy on okazuje się nudny, nieciekawy lub nieprzyjemny, po tym, jak ty musiałaś włożyć tyle wysiłku, żeby móc się z nim w ogóle spotkać, jest nieporównywalnie większe od tego, którego doświadcza kobieta, która przed wyjściem z domu musi tylko nałożyć szminkę i przekręcić klucz w zamku, prawda? Oto czego ty musiałaś doświadczyć zanim obdarzyłaś go promiennym uśmiechem na powitanie i co wydarzyło się później: 1. Oszukanie dziecka Jeśli będzie wiedzieć, że wychodzisz to będzie chciało pójść z tobą, prawda? Ewentualnie będziesz wychodzić z domu do wtóru wycia "Maaamooo, nie wyyychooodź! Ja chcę się przytulać!". To na pewno pomoże ci być w odpowiednio randkowym nastroju... Dlatego, jak już położysz dziecko spać , masz serce na ramieniu i poruszasz się bezszelestnie, żeby tylko się nie obudziło przed twoim wyjściem (w 89 proc. przypadków i tak się obudzi albo nagle dostanie gorączki, zauważyłyście?). 2. Znalezienie opieki Pół biedy, jeśli pod ręką jest chętna do pomocy babcia, gorzej, jeśli musisz liczyć na pomoc obcych osób. Jeśli na co dzień nie zatrudniasz opiekunki , znalezienie takiej na wyjątkowe okazje nie należy do najprostszych zadań. Niektóre samotne mamy mogą liczyć na pomoc ojców dzieci, ale nie wszyscy zawsze mogą zająć się dzieckiem. Nie oszukujmy się: znalezienie opieki dla dziecka to sprawa pierwszorzędna i najczęściej nieoczywista. 3. Przegląd szafy W co się ubrać? Szansa, że akurat nie masz zbędnych 200 złotych na skompletowanie nowej kreacji jest spora, przeglądasz więc szafę i wpadasz w coraz większego doła , bo twoje ciuchy pamiętają czasy sprzed ciąży, a czegoś odpowiedniego na randkę nie kupiłaś sobie...

Dwulatka, który wierzy w swoje możliwości, nie trzeba namawiać do nauki samodzielności. Pewny siebie trzylatek łatwo odnajdzie się w grupie rówieśników. Sześciolatek z dużym poczuciem własnej wartości nigdy nie zostanie szkolną ofiarą. Nie pozwoli się krzywdzić i sam nie będzie tego robił – bo nie będzie musiał udowadniać, że jest wart tego, aby go słuchać. Niestety jest też druga strona medalu: dzieci, które nie wierzą w siebie, czują się zagubione w każdej nowej sytuacji. Boją się wyzwań, bo są przekonane, że sobie nie poradzą. Nawet jeśli znają odpowiedź na pytanie zadane przez panią w przedszkolu – na pewno nie ośmielą się podnieść ręki do góry. W efekcie ich zdolności często nie są rozwijane, bo nikt ich nie zauważa. Smutna perspektywa, prawda? Na szczęście możesz do tego nie dopuścić. Dziecko nie rodzi się z poczuciem własnej wartości – nabywa je z biegiem czasu: kiedy słyszy słowa uznania z ust mamy, kiedy czuje się kochane, akceptowane i ważne albo kiedy spływa na nie satysfakcja i duma z dobrze wykonanego zadania. Zobacz, jakie zabawy mogą w tym pomóc. Książka o maluszku Do wykonania tego cudu poligrafii potrzebne będą wam zdjęcia dziecka (albo jego rysunkowe autoportrety), kolorowe ścinki, tasiemki i złotka, np. z czekolady. Najpierw pomyślcie nad tytułem: „Wspaniałe przygody Jasia Nowaka” albo „Historia o super-Ani” to tylko propozycje, ale postarajcie się pójść właśnie tym tropem. Na kolejnych kartkach wklejajcie zdjęcia malca i wyliczajcie jego najnowsze osiągnięcia. Podczas ozdabiania książki kierujcie się zasadą: im więcej tym lepiej! Kokardki, odciski dłoni, całuski z pomalowanych pomadką ust, złote gwiazdki... – barokowy przepych zachwyci każdego kilkulatka. Oprócz wykonanej przez was domowej kroniki dziecku spodoba się także prawdziwa książka, w której bohater...