Sklejone oczko

Kilkumiesięczny szkrab nie potrafi jeszcze powiedzieć, że coś go boli. Naucz się, które sygnały zwiastują chorobę. Nie lekceważ swoich obserwacji – jeśli nawet zdarzy Ci się popełnić błąd, nie przejmuj się. Jak w każdej dziedzinie i tutaj niezbędne jest doświadczenie. Ważne, byś jak najszybciej poznała dziecko na tyle, by odróżnić pierwsze symptomy choroby od chwilowego gorszego samopoczucia. Pamiętaj przy tym, że do Ciebie nie należy postawienie diagnozy, ale zgromadzenie jak największej liczby przydatnych lekarzowi informacji. Nie dziw się więc pytaniom, czy gorączce towarzyszą wolniejsze stolce, jak maluch ssie, czy się ślini, czy ma napięty brzuszek, szczególnie popołudniami. A może ma sapkę i chrapliwy oddech? Tak wygląda rzetelny wywiad, który pozwoli z wielu prawdopodobnych przyczyn wybrać tę właściwą. Śpię, bo jestem chory Zwykle objawem niedyspozycji jest brak apetytu i kłopoty ze snem. Chory maluszek jest płaczliwy, rozdrażniony i łatwo się wybudza. Są jednak dzieci, które pierwszą fazę choroby przesypiają. – W ten sposób organizm sam stara się zwalczyć infekcję – mówi dr Kibalenko-Nowak. – Niemowlę śpi dłużej niż zwykle, może się pocić. Jeśli Twoje maleństwo należy do takich dzieci, łatwo możesz przegapić nadciągające niebezpieczeństwo. – Chory maluch, który śpi ponad miarę, może się odwodnić – przestrzega dr Kibalenko-Nowak. – Trzeba mu dostarczać płynów. Jeśli jest karmiony piersią, radzę przystawiać go (nawet przez sen) do piersi. A jeśli już samodzielnie pije, trzeba wybudzać dziecko co trzy, cztery godziny i podawać mu wodę. Gorączkuję, bo źle się czuję Wysoka temperatura to objaw, że w organizmie dzieje się coś niezwykłego. Niekoniecznie groźnego, ale tego sygnału nigdy nie wolno lekceważyć. – Jeśli dziecko ma podwyższoną temperaturę, lepiej nie...

Kichanie nie zawsze świadczy o tym, że noworodek ma katar. Kichanie to naturalny mechanizm, który pomaga dziecku oczyszczać górne drogi oddechowe. Natomiast pojawienie się wodnistej wydzieliny z noska i częste kichanie u noworodka, to już inna sprawa. Tak zaczyna się katar. Noworodek z katarem potrzebuje fachowej pomocy.  Spis treści: Kichanie u noworodka: przyczyny Kichanie u noworodka – ile trwa? Noworodek kicha, bo ma katar. Co robić? Kichanie u noworodka: przyczyny Rodzice słysząc, że noworodek kicha, często od razu obawiają się infekcji. Tymczasem przyczyn kichania u noworodka może być więcej: początek przeziębienie i kataru u niemowlaka , podrażnienie wnętrza nosa – przez kurz, silny zapach lub dym tytoniowy lub cofający się pokarm, zatykanie się jednej dziurki podczas ssania piersi, reakcja alergiczna, np. na roztocza lub sierść zwierząt (u noworodków jednak to rzadkie). Kichanie u noworodka – ile trwa? Przy oczyszczaniu się noska, kichnięcia u noworodka są incydentalne. Najczęściej dziecko kicha raz lub dwa razy.  Jeśli u noworodka zaczyna się katar, który jest objawem infekcji, kichanie występuje jeszcze przed pojawieniem się wydzieliny. Może dokuczać również w czasie jej występowania. Noworodek może kichać kilka razy dziennie przez cały czas trwania kataru. Jeśli noworodek reaguje na alergeny, może kichać często i tak długo, jak jest narażony na działanie alergenu. Po tym, jak alergen zostanie wyeliminowany z otoczenia dziecka, kichanie ustępuje. Noworodek kicha, bo ma katar. Co robić? Jeśli noworodek często kicha, należy iść z nim do pediatry, który sprawdzi, czy dziecko nie ma infekcji i podpowie, jak radzić sobie z katarem. Katar u tak małego dziecka to duży problem. Małe dzieci potrafią jednocześnie ssać i oddychać, ale tylko przy drożnym nosie. Kichanie...

  Czy szczepienie przeciw pneumokokom chroni także przed zachorowaniem na choroby spowodowane meningokokami? Czy są to dwa całkiem niezależne szczepienia? Jakie choroby powodują takie bakterie i jak często dzieci na nie zapadają? Moja córeczka ma dopiero roczek – czy warto ją zaszczepić? To dla mnie duży wydatek. Alicja z Makowa Szczepienia ochronne to jedna z najważniejszych metod zapobiegania chorobom zakaźnym. Dzięki wprowadzaniu co kilka lat nowych, a jednocześnie bezpiecznych szczepionek mamy więcej możliwości zabezpieczania dzieci przed najgroźniejszymi zakażeniami. Takiej ochrony wymagają przede wszystkim małe dzieci. Szczepić więc warto – najpierw przeciwko pneumokokom, a potem przeciw meningokokom (bo to są dwie różne, groźne bakterie). Zakażenia nimi występują dość często i u niektórych dzieci wywołują choroby o bardzo ciężkim przebiegu, np. zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych albo zapalenie płuc. O szczegóły dotyczące zagrożeń związanych z chorobami, które wywołują meningokoki i pneumokoki, dostępności szczepionek i sposób przeprowadzenia szczepień, proszę zapytać lekarza opiekującego się córeczką. Dodam, że od 1 października tego roku dzieci z grup ryzyka, np. cierpiące na przewlekłe choroby serca, pierwotne zaburzenia odporności, niektóre postacie nerczycy, mogą być bezpłatnie zaszczepione przeciwko pneumokokom. Odpowiada: prof. dr hab. Jacek Grygalewicz, pediatra, leczy małych pacjentów od 45 lat. Aktywnie działa w Zarządzie Głównym Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego. Pracuje w Klinice Pediatrii w Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego. Stworzył poradnię zaburzeń oddychania w czasie snu. Wiceprezes Komitetu Rozwoju Człowieka PAN.