Co można zrobić z kasztanów - ślimaki, bałwanek, wielbłąd i inne

Nauka rozpoznawania liści to tylko pozornie zadanie dla dzieci. Wielu dorosłych też sobie z tym nie radzi. Wykorzystajcie jesienne spacery, aby całą rodziną doszkolić się z rozpoznawania drzew po ich liściach.  Dzieci chętnie zbierają jesienią kolorowe liście, suszą je, aby potem wyklejać z nich obrazki. Podczas takich jesiennych zabaw warto od razu uczyć dziecko, jak nazywają się poszczególne drzewa. Poniżej prezentujemy zdjęcia najpopularniejszych liści  pochodzących z polskich drzew wraz z podpisami. Możesz je wydrukować i odpytywać dziecko, jak nazywa się poszczególny listek. Po skończonej nauce koniecznie rozwiążcie nasz quiz „Jaki to liść” (do którego link znajdziecie na końcu tekstu) i sprawdźcie, jak dobrze znacie polską przyrodę.  Liście drzew liściastych – zdjęcia z podpisami : Liść brzozy Liść buku  Liść dębu  Liść klonu  Liść olchy  Liść jesionu  Liść wierzby  Liść lipy Liść topoli  Liść grabu  Liść jabłoni Liść brzozy Jest mały, ma od 4 do 7 cm. Kształtem jest zbliżony do trójkąta – u nasady jest lekko zaokrąglony, u szczytu zaostrzony. Ma szarozielony kolor (wiosną i latem). Jesienią przebarwia się na żółto. Brzegi liścia są nierówne i podwójnie ząbkowane.  Kliknij w obrazek, by wydrukować go w oryginalnym rozmiarze. Liść buku Ma jajowaty, eliptyczny kształt. Od spodu jest jasny i matowy. Wiosną na całej powierzchni porośnięty jest małymi włoskami. Latem i jesienią jest gładki i lśniący. W porównaniu z liśćmi brzozy liście buku są twardsze i trudniej je przerwać. Kliknij w obrazek, by wydrukować go w oryginalnym rozmiarze. Liść dębu  Liść dębu przy ogonku ma charakterystyczne uszka, ma jajowaty kształt, który u dołu robi się zaostrzony. Kliknij w obrazek, by...

Szwecja to kraj, w którym na każdym kroku widać, że rodzice i dzieci są tutaj naprawdę ważni. Wysokie zasiłki, gwarantowane miejsca w przedszkolu, możliwość pracy na niepełny etat, długi urlop rodzicielski - przeczytaj, dlaczego fajnie jest być rodzicem w Szwecji. Prawdziwy urlop rodzicielski w Szwecji Po urodzeniu się dziecka, młodzi rodzice mają prawo aż do 16 miesięcy płatnego urlopu rodzicielskiego (w większości płatnego w wymiarze 80% pensji), który mogą dzielić między siebie albo wykorzystywać w kilku okresach – dopóki dziecko nie skończy 8 lat. Bardzo duży nacisk położony jest na to, aby dużą część urlopu wykorzystywali ojcowie, dzięki czemu młode mamy mogą po porodzie łatwiej wracać na rynek pracy. Ze statystyk wynika, że ośmiu na dziesięciu szwedzkich ojców korzysta z dwumiesięcznego urlopu ojcowskiego (w porównaniu z nimi polscy ojcowie wypadają bardzo blado: według danych ZUS-u w 2012 roku z dwutygodniowego urlopu ojcowskiego skorzystało zaledwie 28,6 tys. ojców na ok. 400 tys. nowo narodzonych dzieci). Przedszkole dla każdego dziecka w Szwecji W Szwecji nie ma zbyt wielu niań, babcie też są tu raczej babciami, a nie całodniowymi opiekunkami dla wnuków. Maluchy albo pozostają z rodzicami w domu, albo chodzą do przedszkola (do żłobko-przedszkoli przyjmowane są dzieci od pierwszych urodzin). Nie spędzają jednak w przedszkolu całych dni – każda pracująca szwedzka mama może pracować na niepełny etat, dopóki jej dziecko nie skończy 12 lat. To rozwiązanie także pomaga Szwedkom połączyć macierzyństwo z rozwojem zawodowym. Zakaz klapsów w Szwecji Zakaz bicia dzieci jest w Szwecji jest uważnie przestrzegany, a wypadki przemocy wobec dzieci są surowo karane i nagłaśniane. Dzięki temu temu w ciągu ostatnich 30 lat znacznie wzrosła świadomość społeczna: w Szwecji już nikt nie bagatelizuje „zwykłych” klapsów i nie mówi, że...

Ten tekst ma nie być rozgrzeszeniem dla tych mam, które w ogóle nie znajdują czasu na zabawę z dzieckiem . To informacja dla matek, które zamartwiają się, że nie spędzają każdej wolnej chwili z dzieckiem i nie towarzyszą mu w każdej zabawie w ciągu dnia. Przebywanie z dzieckiem jest bardzo ważne, budujemy wtedy więzi, tworzymy dobrą atmosferę, lepiej poznajemy swoje pociechy. W czasie wspólnej zabawy przemycamy ważne informacje o właściwym zachowaniu, uczuciach, rozwiązywaniu problemów. Ale czasem trzeba dziecku dać wolność, trzeba dać mu szansę na to, by mogło pobyć samo. Dlaczego? 6 powodów, dlaczego nie można się bawić z dzieckiem cały czas 1.    Nauka zarządzania czasem. Dziecko musi wiedzieć, jak ma dysponować wolnym czasem. Musi umieć go sobie zorganizować, by się nie nudzić. Jeżeli dasz mu swobodę, z czasem się  tego nauczy, co na pewno przyda mu się w dorosłym życiu. 2.    Nauka jak sprawiać sobie przyjemność. Dziecko, które dostanie szansę bawienia się w wybraną przez siebie zabawę, będzie wiedziało co tak naprawdę sprawia mu przyjemność. To pozwoli mu być asertywnym i nie ulegać dzieciom, ale również proponować swoje ulubione gry. 3.    Nauka oswajania samotności. Nie zawsze jest ktoś z nami, musimy nauczyć dziecko, że są chwile na zabawę z kolegami, ale i chwile, gdy każdy musi pobyć w samotności. By się wyciszyć, by pomyśleć,  by poczytać książkę. Niektórzy nie potrafią tak żyć i pędzą z miejsca w miejsce, z imprezy na imprezę. Warto tego nauczyć dziecko, będzie szanowało potrzebę ciszy i chwili dla siebie u innych ludzi. 4.    Nauka akceptacji siebie. Własne towarzystwo złe? Nie, jeżeli akceptujemy siebie i lubimy. Wtedy przebywanie sam na sam ze sobą wcale nie jest takie nudne. To trudna sztuka. 5.    Nauka rozwiązywania problemów samodzielnie. Najważniejszy punkt. Gdy mama jest w...