Socjoterapia, zwana też terapią społeczną, tylko wtedy przynosi dobre rezultaty, gdy na zajęciach panuje dobra atmosfera, nie ma konfliktów, a uczestnicy czują się bezpiecznie i komfortowo. Na zajęciach socjoterapeutycznych kluczową rolę odgrywa dobry kontakt z terapeutą, rodzaje aktywności, w jakich biorą udział uczestnicy oraz rodzaj zaburzeń z jakimi zmagają się pacjenci.
Spis treści:
Socjoterapia wykorzystuje wpływ środowiska społecznego, pozytywne oddziaływanie grupy społecznej oraz interakcje społeczne. To dlatego socjoterapia odbywa się w grupie, aby między uczestnikami miały szansę odbywać się interakcje i nawiązywać relacje. Terapia społeczna uczy nowych sposobów myślenia i radzenia sobie z problemami.
Socjoterapia jest skuteczną metodą leczenia zaburzeń lękowych, osobowości, odżywiania się, a także łagodzenia problemów emocjonalnych. Jej zastosowanie jest bardzo szerokie – od terapii dzieci po terapię osób niepełnosprawnych i osadzonych w zakładach karnych.
Socjoterapię stosuje się u dzieci nadmiernie nieśmiałych, zalęknionych, cierpiących na fobię szkolną. Pomaga dzieciom z wadami wymowy oraz agresywnym i takim, które nie potrafią dobrze funkcjonować w grupie. Z kolei dzieciom autystycznym ułatwia poznanie wzorców zachowań i przyswojenie norm.
Istnieją trzy cele socjoterapii. W zależności od grupy i potrzeb jej członków terapeuta może przenosić nacisk na jeden z nich albo pracować we wszystkich trzech obszarach.
Cel terapeutyczny socjoterapii. Chodzi o nauczenie pacjentów pewnych umiejętności psychologicznych, które pozwalają łagodzić skutki stresu i kontrolować trudne emocje. Dzięki temu osoba poddana terapii staje się pewna siebie i kształtuje pozytywny obraz swojej osoby.
Cel edukacyjny socjoterapii. Terapeuta tak organizuje zajęcia, aby dzięki nim przekazywać zasady obowiązujące w grupie społecznej, a także rządzące nią normy i reguły. Pacjenci uczą się rozpoznawać emocje, nazywać je i wyrażać w akceptowalny społecznie sposób. Ułatwia to poznawanie samego siebie i zrozumienie innych ludzi.
Cel rozwojowy socjoterapii. Aby zrealizować to zadanie, zajęcia dobiera się do potrzeb wynikających z wieku uczestników. U dzieci terapeuta pracuje nad zdobywaniem wiedzy i rozwojem motoryki, u nastolatków pracuje głównie nad emocjami, a u osób dorosłych nad sposobami samorealizacji pacjentów, sposobami radzenia sobie ze stresem i zaspokojenia potrzeby aprobaty społecznej.
Organizowana jest w grupach dzieci w podobnym wieku i, w idealnych warunkach, z podobnymi problemami. Zajęcia trwają od 60 do 120 minut i im młodsze dzieci, tym większą część zajęć terapeuta organizuje w postaci gier i zabaw terapeutycznych.
Socjoterapia dla dzieci sprawdza się w przypadkach, gdy dziecko lub nastolatek:
Na początku terapii dzieci wzajemnie się poznają i budują zaufanie do terapeuty. Wprowadza on zasady i normy, które obowiązują na zajęciach, co zwiększa poczucie bezpieczeństwa pacjentów. W kolejnym etapie rozpoznaje się tworzące się między dziećmi relacje i w razie potrzeby je koryguje. Następnie cała grupa realizuje zadania przygotowane przez prowadzącego. Zajęcia można prowadzić w salkach terapeutycznych, ale też w plenerze.
W socjoterapii dzieci wykorzystuje się takie techniki jak:
Dzięki socjoterapii dzieci poznają same siebie, swoje mocne i słabe strony, swoje zdolności i talenty, co znacząco podnosi ich samoocenę. Przekonują się też, że przestrzeganie norm społecznych pomaga nawiązywać satysfakcjonujące relacje z innymi. Uczą się rozpoznawać emocje i je wyrażać oraz radzić sobie z trudnymi sytuacjami. Zdobywają umiejętność stawiania granic, odmawiania, przełamywania nieśmiałości, ale też podejmowania decyzji i brania za nie odpowiedzialności.
Sprawdź także:
Terapia pedagogiczna ma na celu stymulowanie i usprawnianie rozwoju funkcji psychomotorycznych dziecka, wyrównywanie braków w wiedzy i umiejętnościach, a także ułatwianie funkcjonowania w przedszkolu lub szkole. Każde dziecko ma inne potrzeby i wymaga indywidualnego podejścia, dlatego program terapii pedagogicznej jest dostosowany do konkretnego przypadku i potrzeb ucznia. Spis treści : Co to jest terapia pedagogiczna? Diagnoza i terapia pedagogiczna Co to są zajęcia korekcyjno-kompensacyjne? Terapia pedagogiczna w szkole Terapia pedagogiczna w przedszkolu Etapy terapii pedagogicznej Czy po terapii pedagogicznej można prowadzić rewalidację? Co to jest terapia pedagogiczna? Terapia pedagogiczna to specjalistyczne działania, które mają na celu niesienie pomocy dzieciom z różnego rodzaju nieprawidłowościami w rozwoju lub zachowaniu. Dziecko dzięki temu będzie mogło „nadgonić” swoich kolegów, którzy rozwijają się prawidłowo. Terapia pedagogiczna jest to całokształt oddziaływań o charakterze pedagogicznym, którego celem jest: usprawnienie zaburzonych funkcji (korekcja) wspomaganie funkcji dobrze rozwijających się, tak aby mogły być wsparciem dla funkcji zaburzonych lub mogły je zastąpić wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejętnościach uczniów eliminowanie niepowodzeń szkolnych oraz ich emocjonalnych i społecznych konsekwencji. Przy terapii pedagogicznej można wykorzystać różnego rodzaju pomoce dydaktyczne, takie jak: zeszyty ćwiczeń, karty pracy, gry i zabawki edukacyjne . Diagnoza i terapia pedagogiczna Każdy rodzic, którego niepokoją trudności szkolne lub zachowanie dziecka powinien zgłosić się do poradni psychologiczno-pedagogicznej na badanie diagnostyczne - diagnozę psychopedagogiczną. Polega ona na ustaleniu przez pedagoga, psychologa, logopedy lub innych specjalistów przyczyn niepowodzeń szkolnych u...
