Śpiewające pluszaki podbijają serca

Bez nich nie ma szczęśliwego dzieciństwa! Rytuał usypiania, pożegnania, kąpieli... Dzięki nim szkrab czuje się bezpieczny i kochany. Już je wprowadziłaś? Jeśli nie – zobacz, jak to zrobić. Potrzebują ich już nawet niemowlęta. Choć słowo „rytuał” może ci się kojarzyć z jakimiś nadzwyczajnymi uroczystościami, to tak naprawdę są to najzwyklejsze, codzienne czynności. Musisz je jednak wykonywać za każdym razem w ten sam sposób i w tej samej kolejności. To wystarczy, by usypianie zamieniło się w rytuał kładzenia malca do łóżeczka. Dzieci potrzebują uporządkowanego planu dnia – regularnego karmienia, stałej pory snu, spaceru i zabawy. Taki ustalony rytm sprawia, że są o wiele spokojniejsze, bo czują się bezpiecznie. Starszy maluch dzięki rytuałom rzadziej się buntuje. Zawsze wie, co go czeka i dlatego łatwiej zgadza się, gdy go o coś prosisz. Oto ważne rytuały, których potrzebuje każde dziecko. 1. Dzień dobry maleństwo! Chcesz, by Twój brzdąc co rano pewnie wkraczał w nowy dzień? Już z samego powitania możesz uczynić rytuał. Zawsze wchodź do pokoju malca uśmiechnięta i witaj go tymi samymi czułymi słowami: np.: „Pora wstawać, już świeci słoneczko”. Z czasem smyk będzie na nie czekał. Staną się dla niego gwarancją, że wszystko w jego życiu jest tak, jak powinno być. Niektóre dzieci nie chcą wstać z łóżeczka, jeśli mama nie przyjdzie i nie odkryje kołderki. Inne czekają na porannego całuska. Kiedy go zabraknie, czują się zagubione i marudzą. Rytuał powitania sprawi, że malec od rana będzie spokojniejszy i łatwiej przekonasz go do ubrania się i zjedzenia śniadania. 2. Wesołe przebieranki Twój smyk nie lubi ubierania? Połącz je z zabawą! Gdy zakładasz malcowi koszulkę i ma przez chwilę zakrytą buzię, zapytaj wesoło: „A gdzie jest mamusia? O tutaj!”. Możesz też bawić się w „a ku...

Dwulatka, który wierzy w swoje możliwości, nie trzeba namawiać do nauki samodzielności. Pewny siebie trzylatek łatwo odnajdzie się w grupie rówieśników. Sześciolatek z dużym poczuciem własnej wartości nigdy nie zostanie szkolną ofiarą. Nie pozwoli się krzywdzić i sam nie będzie tego robił – bo nie będzie musiał udowadniać, że jest wart tego, aby go słuchać. Niestety jest też druga strona medalu: dzieci, które nie wierzą w siebie, czują się zagubione w każdej nowej sytuacji. Boją się wyzwań, bo są przekonane, że sobie nie poradzą. Nawet jeśli znają odpowiedź na pytanie zadane przez panią w przedszkolu – na pewno nie ośmielą się podnieść ręki do góry. W efekcie ich zdolności często nie są rozwijane, bo nikt ich nie zauważa. Smutna perspektywa, prawda? Na szczęście możesz do tego nie dopuścić. Dziecko nie rodzi się z poczuciem własnej wartości – nabywa je z biegiem czasu: kiedy słyszy słowa uznania z ust mamy, kiedy czuje się kochane, akceptowane i ważne albo kiedy spływa na nie satysfakcja i duma z dobrze wykonanego zadania. Zobacz, jakie zabawy mogą w tym pomóc. Książka o maluszku Do wykonania tego cudu poligrafii potrzebne będą wam zdjęcia dziecka (albo jego rysunkowe autoportrety), kolorowe ścinki, tasiemki i złotka, np. z czekolady. Najpierw pomyślcie nad tytułem: „Wspaniałe przygody Jasia Nowaka” albo „Historia o super-Ani” to tylko propozycje, ale postarajcie się pójść właśnie tym tropem. Na kolejnych kartkach wklejajcie zdjęcia malca i wyliczajcie jego najnowsze osiągnięcia. Podczas ozdabiania książki kierujcie się zasadą: im więcej tym lepiej! Kokardki, odciski dłoni, całuski z pomalowanych pomadką ust, złote gwiazdki... – barokowy przepych zachwyci każdego kilkulatka. Oprócz wykonanej przez was domowej kroniki dziecku spodoba się także prawdziwa książka, w której bohater...

Poznawanie języka obcego w czasie, gdy dziecko dopiero uczy się mówić, daje dobre rezultaty. Maluszek osłuchuje się z brzmieniem i melodią mowy innej niż jego własna. W tym wieku nie jest to nauka, lecz naturalne przyswajanie, które odbywa się mimo woli, w sposób niezamierzony, koniecznie podczas zabawy. Każde dziecko uczy się we własnym tempie. Jeśli podejdziesz do tego bezstresowo, nie będziesz za każdym razem sprawdzać, ilu słówek się nauczyło, na pewno spodoba mu się ta nowa zabawa. Co szkoła to inna metoda Wiele szkół prowadzi zajęcia dla najmłodszych, nawet kilkumiesięcznych dzieci. Szukając odpowiedniej, posłuchaj rekomendacji znajomych, sprawdź kwalifikacje lektorów, obecność native speakerów, dowiedz się, jakim sposobem dzieci są uczone. Metoda Helen Doron polega na prowadzeniu zajęć wyłącznie po angielsku. Zakłada, że dwulatek pozna w ciągu roku około 250 słów, 20 piosenek oraz wiele rymowanek i wierszyków. Z kolei program Musical Babies kładzie największy nacisk na rolę muzyki i ruchu w nauczaniu języka angielskiego. Metoda Talking Kids polega na zachęcaniu maluchów do mówienia. Lektor stara się jak najwięcej rozmawiać z dziećmi, wykorzystując do nauki piosenki i wierszyki.W każdej z metod istotny jest element zabawy. Alternatywą wobec różnych szkół może być zebranie kilku znajomych dzieci, np. z przedszkola, w którym nie ma zajęć językowych, i poszukanie lektora z autorskim programem nauczania. Małe grupy są lepsze Decydując się na zajęcia w konkretnej szkole, zwróć uwagę na liczbę dzieci w grupie. Najlepiej, jeśli jest w niej nie więcej niż 7–8 maluchów. Nauczyciel może mieć trudność, by zapanować nad większą gromadką. Ważny jest też czas zajęć – nie powinny trwać dłużej niż godzinę, ponieważ małe dzieci nie potrafią się dłużej koncentrować. Z tego względu formy zabaw powinny się często zmieniać. Twoja...