Sposób na niejadka – płatki w kształcie kwiatka

Po nocnym śnie pierwszy posiłek jest bardzo ważny, gdyż ciało potrzebuje nowych składników energii. Dlatego też przyzwyczajaj dziecko do zjedzenia obfitego śniadania. Dzięki temu rozpocznie dzień w pełni sił. Podstawą śniadania powinno być mleko (np. zupy mleczne) lub przetwory: twaróg, kefir lub jogurt z owocami, kawa zbożowa lub kakao. W zestawie śniadaniowym małego dziecka należy uwzględniać także inne produkty bogate w białko – jaja, pasty mięsno-warzywne, sałatki jarzynowe z serem lub dobrymi wędlinami. Ważna jest kompozycja śniadań. Jeśli dziecko pije sok, powinno dostać kanapkę z chudą, wędliną, twarożkiem lub pastą z jaj. Nie należy łączyć w jednym zestawie takich samych produktów, np. zupy mlecznej z lanymi kluskami i jajek. Dzieciom powyżej roku podajemy pieczywo: pszenne, żytnio-pszenne, razowe. Wartość energetyczna śniadania dla 2-3-latka powinna wynosić ok. 250-325 kcal, a dla przedszkolaka 350-425 kcal, co stanowi 25% dziennego zapotrzebowania energetycznego dziecka w tym wieku. Dziecko potrzebuje dużo energii już od samego rana Najlepiej będzie, gdy przyzwyczaisz je do jedzenia pełnowartościowego śniadania, aby w ten sposób uzupełniło zasób energii po 8-10 godzinach nocnego snu. W skład idealnego śniadanka wchodzą następujące produkty: mleko i jego przetwory – 20%; proteiny (mięso, ryby, jajka) – 10%; owoce i warzywa – 50% oraz pieczywo i produkty zbożowe – 20%. Poczynając od trzeciego roku życia idealne menu na śniadanie powinno wyglądać następująco: 1 lub 2 niewielkie owoce, można również spożyć je w postaci soku; 1/2 miseczki płatków z mlekiem; ewentualnie jogurt i plasterek szynki. Dla urozmaicenia możesz również podać dwie kromki chleba z masłem i dżemem. Częsta zmiana menu jest bardzo ważna, gdyż dzieci, podobnie zresztą jak dorośli, nie lubią jeść stale tych samych potraw. Na śniadanie podawaj malcowi...

1. Śniadanie To najważniejszy posiłek dnia. Po nocnej przerwie dostarcza energii na cały aktywną porę dnia, wpływa na kondycję fizyczną i intelektualną dziecka. Powinno być pożywne i pełnowartościowe, a więc dostarczać białka, węglowodanów i tłuszczu oraz witamin i składników mineralnych. Dla małych dzieci (w drugim roku życia) idealne śniadanie to kaszka mleczna, nieco starsze maluchy mogą zjeść płatki śniadaniowe na mleku (najlepiej na modyfikowanym), kanapki z wędliną, jajko lub twarożek i popić mlekiem. Kanapki warto wzbogacić dodatkiem warzywnym lub/i świeżymi owocami. Szczególnie zimą ważne jest by śniadanie przygotowane było jako ciepły posiłek i rozgrzewało malca przed wyjściem na spacer. 2. Drugie śniadanie Powinno tylko łagodzić uczucie głodu w oczekiwaniu na obiad. Może to być mała kanapka z twarożkiem i sok, mleko z kawałkiem ciasta drożdżowego, jogurt lub owoce. 3. Obiad Najlepiej, gdy jest złożony z dwóch dań. Zupy należy przygotowywać na wywarach jarzynowych lub mięsnych (nie należy gotować wywarów na kościach i na "kostkach rosołowych"). Jarzyny do zupy można rozgnieść widelcem lub pokroić w kostkę. Drugie danie to zwykle porcja mięsa, ryba lub jajko np. sadzone, ale raz w tygodniu można przygotować obiad jarski, np. makaron z serem, ryż z truskawkami i ze śmietaną, naleśniki itp. Do obiadu jako dodatek warto przygotować "jarzynkę" (warzywa gotowane) lub/i surówkę. Kalorycznym i sycącym składnikiem drugiego dania są ziemniaki, ryż, kasze lub makaron. 4. Podwieczorek To niewielki posiłek popołudniowy, wskazany jeśli obiad był dość wcześnie. Najlepsze na podwieczorek są świeże owoce, napoje lub desery na bazie mleka. 5. Kolacja Jet to ostatni posiłek przed snem, dlatego też nie powinien być spożywany zbyt późno, aby nadmiernie nie obciążać przewodu pokarmowego. Nie powinien być zbyt obfity i...

Bardzo często się zdarza, że maluch, który „złapał” pierwszą infekcję, zaraz potem choruje drugi, trzeci raz. Dlaczego? Pierwszym powodem jest to, że „nie doleczamy” dziecka (szczególnie jeśli już chodzi do przedszkola i zależy nam, by jak najszybciej tam poszło). Drugim powodem jest osłabienie organizmu – samą infekcją lub stosowanymi lekami, zwłaszcza antybiotykiem. Po tego typu kuracji system odpornościowy maluszka jest osłabiony – co najmniej przez kilka tygodni. Często pytacie w listach, co zrobić, by dziecko nie chorowało. Odpowiadamy, wspólnie z prof. Urszulą Demkow, immunologiem z Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Dlaczego niektóre dzieci prawie wcale nie chorują przez pierwsze lata życia, gdy są w domu, a inne już wtedy „łapią” infekcje? Wszystko zależy od sprawności układu odpornościowego, który u jednego malca lepiej sobie radzi z wirusami, a u innego gorzej. Generalnie u małego dziecka nie jest on jeszcze ukształtowany, dlatego to normalne, że choruje ono nawet 8–9 razy w ciągu roku. Nie trzeba się tym niepokoić, bo każda taka infekcja – paradoksalnie – wzmacnia organizm. Układ odpornościowy kształtuje się, walcząc z wirusami. Jest jednak jeden warunek: muszą to być infekcje o w miarę lekkim przebiegu, z którymi dziecko daje sobie radę. Na dworze chłodno, siąpi deszcz. Wychodzić z malcem na spacer, czy lepiej przesiedzieć w domu? Wychodzić! Błędem jest zbyt rzadkie wychodzenie na spacer. Z maluchem na dworze trzeba być codziennie, i to nie 15 minut, tylko co najmniej dwie godziny. Świeże powietrze hartuje. Trzeba malca po prostu ubrać odpowiednio do pogody i wyjść. Tylko duży mróz (dla niemowlęcia poniżej –10°C, a dla starszego dziecka poniżej –20°C) może być przeciwwskazaniem do wyjścia na dwór. Ważne jest natomiast to, by np. w czasie sezonie przeziębień i grypy nie...