Wiedzę, jak się zachować w różnych sytuacjach, dzieci czerpią od rodziców. Są nie tylko mistrzami obserwacji, ale też najczulszymi barometrami – szybko odkrywają słabości taty i mamy, ich brak konsekwencji, przejmują lęki i obawy. Dlatego zanim przystąpisz do „naprawy” malucha, przyjrzyj się... sobie. To twoje reakcje, postrzeganie świata i oceny innych ludzi są dla dziecka wzorem do naśladowania. Potem sprawdź, co robić, gdy przytrafił wam się jeden z najczęstszych problemów.
Jak wypadnę w przedszkolu? Jak koledzy ocenią to, co powiem? A jak coś mi nie wyjdzie, to inni pewnie będą się śmiać?
O tym, czy dziecko jest nieśmiałe, czy nie, wcale nie decyduje tylko temperament. Psycholog Beata Chrzanowska-Pietraszuk mówi – Odpowiedzialnością nie obciążałabym tylko genów. Zdarza się, że dzieci powielają nieśmiałe zachowania rodziców. Dlatego na początek warto odpowiedzieć sobie na pytanie: co takiego robię, że moje dziecko czuje się niepewnie? Jak wygłaszam swoje zdanie? Jak zachowuję się przy obcych? Co czuję, gdy czeka mnie jakieś wyzwanie?
Bywa, że nieśmiali rodzice wymagają od dziecka, by było „hej, do przodu” i tym wprawiają je w zakłopotanie.
CO MOŻNA ZROBIĆ. Chwalić. Doceniać. Zachęcać. Dać dziecku wiarę w siebie, w swoje możliwości. Używać słów: „potrafisz”, „umiesz”.
– Ale nic na siłę! Jeśli maluch nie chce czegoś zrobić, np. recytować wiersza przed rodziną, to lepiej go nie zmuszać – radzi psycholog.
Dziecko walnie kogoś pięścią, kopnie, energicznie wyszarpie zabawkę. Mały agresor budzi lęk wśród innych dzieci. Skąd bierze się w nim złość? Często jej źródłem jest brak zrozumienia przede wszystkich swoich uczuć, ale także możliwości.
Dziecko w wieku przedszkolnym nie potrafi jeszcze panować nad swoimi emocjami. Jeśli coś go frustruje, denerwuje, może zareagować wybuchem złości, wściekłością - mówi psycholog. Czasem też etykietkę „agresor” przypina się dziecku, które nie zdaje sobie sprawy ze swojej siły. A wtedy zwykłe przytulanie jego koledzy odbierają jak akt agresji. Bo przecież boli! Smykowi trudno walczyć z tą opinią.
CO MOŻNA ZROBIĆ. Przede wszystkim należy się zorientować, dlaczego maluch się wścieka. Może reaguje tak, bo coś mu się nie udało?
– Trzeba nauczyć go, jak powinien się zachować w takiej sytuacji – podpowiada psycholog. – Pokazać, że z przegraną wiąże się smutek, ale nie trzeba się poddawać.
A gdy dziecko złości się, bo nie umie przyjmować odmowy? – Nikt z nas nie lubi, gdy ktoś mówi „nie”. Ale walić z tego powodu kogoś po głowie? Uczmy szacunku do innych. Poprośmy dziecko, aby sobie wyobraziło odwrotną sytuację. Jakby się czuło, gdyby dostało razy tylko dlatego, że powiedziało „nie”? To działa!
Powodem agresji mogą być też np. hałas czy światło – w takich warunkach poziom irytacji szybko rośnie. Rada? Nie zabierać szkraba w takie miejsca (np. do dużych sklepów), interweniować, zanim maluch wybuchnie.
Jeśli przedszkolak opinię agresora zdobył, bo nie ma kontroli nad swoją siłą, należy pokazać mu, jaka jest różnica między dotykiem a uderzeniem. Świetnie nadaje się do tego zamek lub babka z piasku – na niej może ćwiczyć moc swojego dotyku.
Aż 25% zniżki na wszystkie produkty kosmetyczne cenionej marki RevitaLash oferującą m.in. najlepszą na rynku odżywkę do rzęs. Oferta i szczegóły dostępne na revitalash.pl.
Rabat 20% na całą markę Dr Irena Eris. Oferta dostępna na www.sklep.drirenaeris.com. Nie łączy się z innymi promocjami, nie dotyczy Prosystem Home Care oraz voucherów prezentowych. Szczegóły na stronie www.
Rabat 20% dla wszystkich klientów przy zakupach za min. 100 zł. Oferta obowiązuje w sklepach stacjonarnych oraz na www.tezenis.com, nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły w sklepach i na stronie.
Skorzystaj z kodu WIOSNA40 i otrzymaj 40% zniżki na produkty nieprzecenione, oznaczone tym kodem na eveline.pl/skorzystaj-z-promocji przy zakupach za min. 50 zł. Oferta ważna tylko na eveline.pl w dniach 18-24.04.2024. Kody rabatowe nie łączą się. Szczegóły na stronie.
Rabat 30%* od 299 złotych i prezent** od 499 złotych w salonach Estēe Lauder oraz na www.esteelauder.pl. *Wykluczenia: linia AERIN, Luxury Collection, Re-Nutriv, zestawy, nowości, produkty mini i przecenione. Nie łączy się z innymi rabatami. **Oferta ważna do wyczerpania zapasów. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Dzieci zwykle gryzą rówieśników w przedszkolu lub żłobku. Często naprawdę trudno przewidzieć, kiedy dziecko zaatakuje innego malucha. Co mogą zrobić jego opiekunowie? Dlaczego dziecko gryzie inne dzieci? Jeśli gryzienia innych dzieci zdarza się tylko w żłobku lub przedszkolu warto poprosić panie przedszkolanki, by znalazły przyczynę takiego zachowania dziecka, tzn. w jakich sytuacjach gryzie ono inne dzieci. Maluch może to robić z różnych powodów, np. bo ktoś mu coś zabiera albo stoi mu na drodze, gdy ten chce przejść. Taki atak agresji jest spowodowany sytuacją, w której dziecko sobie nie radzi, a nie potrafi z niej inaczej wybrnąć. Wiedząc to, można zapobiec takiemu zachowaniu dziecka i pokazać mu, jak radzić sobie w trudnych sytuacjach (np. szukać pomocy u dorosłego). Zobacz też: 5 dziecięcych trików, na które się nabierasz Jak mają zareagować rodzice? Dziecko musi wiedzieć, że rodzice nie zgadzają się na zachowanie, tzn. na gryzienie innych dzieci („Nie podoba mi się, że gryziesz dzieci ”). Warto w takim wypadku zwrócić uwagę dziecka na inną zabawę lub czynność – mniej męczącą i łatwiejszą. Dotyczy to wszystkich czynności przerastających możliwości dziecka – jeżeli zredukuje się stresujące i trudne dla niego sytuacje, najprawdopodobniej gryzienie samo przeminie. Jednak dopóki dziecko próbuje gryźć inne dzieci, musi być stale pod kontrolą i opieką dorosłych, którzy powinni spokojnie, ale jednocześnie zdecydowanie reagować na takie ataki . Za każdym razem trzeba tłumaczyć, że gryzienie jest złe, ponieważ sprawia ból. Warto też spróbować pokazać dziecku inny sposób rozładowywania złości .
Jesteś ojcem ? Pewnie już wiesz, że gdy rodzi się dziecko, zapotrzebowanie na niektóre talenty, cechy charakteru i umiejętności gwałtownie rośnie. Wiele z nich masz, choć niekoniecznie musiałeś korzystać z nich w aż takim zakresie jak teraz. Inne będzie próbowało wyćwiczyć w tobie twoje dziecko. Możesz być pewien, że będzie niczym najlepszy trener - nie odpuści! Polecamy także: Dobry tata - co to właściwie znaczy? Co ci się przyda? 1. Cierpliwość i opanowanie Być może widziałeś tę fotkę gdzieś w sieci: siedzącemu przy stole facetowi o pokerowej twarzy spływa z czoła na krawat i koszulę ciecz w kolorze czekolady. Do wazy, która stoi przed nim, wpadła właśnie piłka. Podpis: "Cierpliwość i opanowanie. Dopiero mając dzieci odkryjesz, na jakim poziomie są u ciebie". Tak to właśnie wygląda: dziecko nie raz i nie dwa wystawi cię na próbę. Będzie płakać, jęczeć, kwękać, marudzić, piszczeć, hałasować, obśliniać twoją komórkę, polować na laptopa i robić mnóstwo innych denerwujących rzeczy. Dlatego warto umieć panować nad własnymi emocjami. – Nie chodzi o to, by ukrywać emocje (dziecku można powiedzieć "Złości mnie, gdy robisz to, czy tamto"), ale o to, by nie dać się ponieść złości. Trzeba zreflektować się, zanim wybuchniemy, powiedzieć sobie "Ok, ono wrzeszczy i tupie, ale ja jestem dorosły i potrafię się kontrolować." A jeśli już wybuchniemy (to może się przydarzyć nawet Dalajlamie), trzeba przeprosić dziecko i przyznać się do błędu ("Nie powinienem tak na ciebie krzyczeć, zdenerwowałem się, przepraszam"). Ojcowski autorytet przez to nie ucierpi. Wręcz przeciwnie – zapewnia Kazimierz Ździebło, psycholog i psychoterapeuta z Dolnośląskiego Centrum Psychiatrii i Psychoterapii SUPER-ego, ojciec Zosi i Krzysia. 2. Wrażliwość Nie namawiamy cię, byś zaczął płakać na kreskówkach, jednak...
Nie chcesz, by twoje dziecko stało się małym skarżypytą. Boisz się, że z tego powodu nie będzie lubiane, nikt nie zechce się z nim zaprzyjaźnić, zostanie wykluczone z grupy. Taka ogromna niechęć do donosicielstwa ma w Polsce swoje uwarunkowania historycznie – tłumaczy psycholog Beata Chrzanowska-Pietraszak z Uniwersytetu dla Rodziców. Najpierw czasy zaborów, potem komunizm sprawiły, że do tej pory niemal każde opowiadanie (nawet dziecka) w formie skargi uważa się za przejaw nielojalności albo zdrady. Tymczasem na Zachodzie jest zupełnie inaczej. Skarżenie się jest traktowane bardziej naturalnie. I nikt nie uważa go za naganne. Co nie znaczy, że dziecko może przybiegać do rodziców z każdym głupstwem. Dziecko skarży się, bo czuje się bezradne Jacek mówi z płaczem mamie, że jego młodszy brat Adaś go uderzył. Takie poskarżenie się na rodzeństwo nie jest przejawem donosicielstwa, a jedynie sygnałem, że dziecko czuje się w danym momencie bezradne . – Właśnie bezradność , nieumiejętność znalezienia się w sytuacji to najczęstsze powody skarżenia – wyjaśnia psycholog. Dziecko w obliczu agresji często nie wie, co robić. No bo z jednej strony, chętnie oddałoby delikwentowi, z drugiej od rodziców wie, że nie powinno używać wobec nikogo siły. A wtedy zaczyna szukać wsparcia, kogoś, kto je poprze w konflikcie z drugim dzieckiem i dlatego biegnie do rodzica lub innej dorosłej osoby. Czytaj też: 7 sposobów na kłótliwe rodzeństwo Skarżypyta chce zwrócić na siebie uwagę Czasem jednak skarga dziecka nie wynika z bezradności. Bywa, że w ten sposób dziecko chce jedynie zwrócić na siebie uwagę. Stwierdzając „Jasiek ciągle mnie bije", chce powiedzieć: „On jest ode mnie gorszy, bo ja umiem się zachować i jestem grzeczny, a on – nie" albo: „Zobacz mamusiu, jaki jestem biedny". Może się też zdarzyć, że tak naprawdę winę ponosi nie ten, na którego...
