Nie wszyscy lekarze są zwolennikami stawiania baniek u dzieci. Wynika to z faktu, że działanie tej metody nie zostało wystarczająco potwierdzone w badaniach klinicznych. Są również i tacy specjaliści – i pojawia się ich coraz więcej – którzy po prostu wierzą w skuteczność baniek. Nie potrzebują naukowych dowodów, bo sami widzą efekty tej terapii. Zalecają stawianie baniek jako jedną z form leczenia, dzięki której dzieci pokonują infekcje i wzmacniają odporność.
Lekarz może zalecić bańki przy chorobie, jako terapię wspomagającą leczenie. Może też przepisać je na wzmocnienie odporności, jeśli dziecko często choruje. Bańki zwykle stawia się przy:
Przypuszcza się, że bańki wywołują tzw. odczyn odpornościowy. Podciśnienie, które w nich powstaje, wysysa składniki krwi, które organizm traktuje jako ciała obce i zaczyna je zwalczać. W ten sposób pobudzane są naturalne siły obronne do walki z infekcją. Mówi się, że stawianie baniek poprawia krążenie krwi, ułatwia odkrztuszanie wydzieliny, dzięki czemu szybciej dochodzi do wyzdrowienia.
Ważne jest, aby zrobić to na początku infekcji. Bańki mogą pomóc, gdy u dziecka widać pierwsze objawy przeziębienia: brak apetytu, katar, kaszel. To dobry moment, żeby pobudzić układ odpornościowy do pracy. Bańki można stawiać przez kilka kolejnych dni, najlepiej robić to wieczorem przed snem. Po każdym zabiegu dziecko powinno czuć się lepiej.
Mapa miejsc, w których można postawić dziecku bańki, jest uzależniona od tego, na co mają pomóc. W przypadku infekcji górnych lub dolnych dróg oddechowy bańki stawia się na plecach. Im młodsze dziecko, tym mniej baniek potrzebuje.
U dzieci nie stosuje się baniek ogniowych. Bańki szklane można stawiać tylko na zimno. Najlepsze są bańki chińskie, gumowe. Chwyta się je w ten sposób, żeby kciukiem wcisnąć środek, a środkowym trzymać krawędź. W takiej pozycji lekko przyciska się je pleców. Gdy odegniemy kciuk, bańka powinna się przyssać. Bańki trzymamy do 10 minut, dbając o to, aby dziecku było ciepło. Warto okryć malucha kocem. Zanim postawimy bańki skórę należy natłuścić kremem.
Zobacz też:
Noworodek pod ochroną Niemowlę w pierwszych miesiącach życia zwykle choruje rzadko – bo chronią go przeciwciała otrzymane od mamy w okresie życia płodowego. Ich zapas wystarczy mniej więcej na pierwsze pół roku. Dodatkowe wzmacniające składniki (nie tylko przeciwciała, ale również np. składniki uszczelniające układ pokarmowy) dziecko otrzymuje z mlekiem mamy, dlatego postaraj się przynajmniej do 1. urodzin dziecka utrzymać karmienie naturalne. Luka odpornościowa Mniej więcej między 6. a 9. miesiącem życia dziecka czeka tzw. luka odpornościowa. Przeciwciała otrzymane od mamy znikają, a tych wytworzonych przez jego organizm jest jeszcze za mało. Do tego skóra i błony śluzowe, które stanowią linię obrony przed wrogimi drobnoustrojami, nie działają jeszcze tak sprawnie jak u dorosłego. Do organizmu dziecka przenikają więc mikroby, z którymi niedojrzały układ odpornościowy nie jest w stanie sobie poradzić. Na koniec: maluch nie ma jeszcze dobrze opanowanych odruchów kaszlu i kichania, a to przecież najprostsze sposoby pozbycia się zarazków, które wnikają drogą wziewną, czyli nosem oraz ustami. Co szkodzi dziecku Na szczęście już roczny malec będzie odporniejszy – ale tylko pod warunkiem że zapewnisz mu zdrowe otoczenie. Nie trzymaj go pod kloszem: najczęściej chorują dzieci, które rzadko i na krótko wychodzą na powietrze, przebywają w przegrzanych, niedokładnie wietrzonych pomieszczeniach, mają monotonną, źle dobraną dietą i stykają się na co dzień wyłącznie z domownikami. Pamiętaj jednak, że mimo wszystko pierwsze miesiące w żłobku albo przedszkolu maluch najpewniej okupi ciągłymi chorobami. To normalne: wchodząc w nowe środowisko, styka się z nowymi zarazkami i zapoznaje z poszczególnymi rodzajami wirusów. Lekarze jednak uspokajają, że „przechorowanie” lekkich infekcji da dziecku uodpornienie na wirusy, które je wywołały. Dziecku potrzebne...
Chociaż kaszel u dziecka to zwiastun choroby, to jednak dobrze, że jest. Dzięki temu wiesz, że maluchowi coś dolega, a jego drogi oddechowe próbują się tego pozbyć - najczęściej chodzi w tym przypadku o bakterie lub wirusy. Nie czekaj, aż infekcja się rozwinie i od razu działaj. Możesz uchronić dziecko przed chorobą, a przynajmniej złagodzić dolegliwość. Pomogą ci w tym „babcine sposoby” na kaszel u dzieci - jest to dobra alternatywa dla leków, które możesz kupić w aptece. Zastanawiasz się, jak wyleczyć kaszel u dziecka domowym sposobem? Podpowiadamy! Spis treści: Domowe syropy na kaszel Inhalacje na kaszel dla dzieci Rozgrzewające napoje Domowy rosołek Oklepywanie pleców Stawianie baniek Nawilżanie powietrza Płukanie gardła Łaskotki na odkrztuszanie Podskoki i pajacyki Domowe syropy na kaszel Syrop z cebuli to już klasyk, znany od pokoleń. Jest bardzo prosty do przygotowania (siekasz cebulę, zalewasz miodem i po kilkunastu godzinach masz gotową miksturę) i naprawdę działa. Ten domowy sposób sprawdzi się zarówno na suchy jak i mokry kaszel u dziecka. Możesz go stosować u dziecka powyżej 1 roku życia. Jak się pozbyć kaszlu u dziecka? Oto inne propozycje syropów i soków: syrop z czosnku , syrop z czosnku i cebuli, syrop z buraków - idealny dla dzieci, które nie lubią smaku cebuli, syrop z młodych pędów sosny, sok z czarnego bzu. Inhalacje na kaszel dla dzieci Inhalacja polega na wdychaniu pary wodnej. Ten domowy sposób to doskonała metoda na suchy i mokry kaszel u dziecka, który często może być bardzo dokuczliwy również w nocy. Zalety inhalacji to: poprawa stanu śluzówki dróg oddechowych, ułatwienie odkrztuszanie zapalnej wydzieliny zalegającej np. w oskrzelach, podniesienie odporności organizmu w walce z wirusami. Najczęściej zaleca się...
Czarny bez (z łac. Sambucus nigra ), zwany też dzikim bzem, od wieków stosowany jest w medycynie ludowej do wzmocnienia chorego organizmu. W zielarskiej aptece wykorzystuje się jego kwiaty (koloru białego, o raczej nieprzyjemnym zapachu) i owoce (czarnofioletowe jagody, o mało atrakcyjnym smaku) mające najsilniejsze działanie lecznicze. Z czarnego bzu robi się soki (z owoców) oraz napary (z kwiatów). Spis treści: Właściwości soku z czarnego bzu Jak zrobić sok z owoców czarnego bzu - przepis Jak stosować sok z owoców czarnego bzu Jak zrobić sok z kwiatów czarnego bzu Jak stosować syrop i napar z kwiatów czarnego bzu Sok z czarnego bzu – właściwości Najbardziej znanym działaniem soku z owoców czarnego bzu jest wzmacnianie odporność organizmu i jego reakcji obronnych na różnego rodzaju infekcje. Jest niezawodnym środkiem w przypadku gorączki, kataru i kaszlu. Owoc ten ma także dobroczynne działanie przeciwbólowe oraz oczyszczające organizm z toksyn. To właśnie w owocach czarnego bzu skoncentrowana jest największa moc witamin i soli mineralnych. Zawierają one szczególnie dużo witaminy C i prowitaminy A oraz wapnia, potasu, sodu, glinu i żelaza. Ponadto znajdziesz w nich: glikozydy antocyjanowe (hamują wolne rodniki i wykazują działanie antynowotworowe); pektyny, garbniki, kwasy owocowe. Owoce te należą do tzw. środków czyszczących krew, dlatego są polecane przy usuwaniu z organizmu szkodliwych produktów przemiany materii i toksyny w chorobach reumatycznych oraz skórnych (pielęgnacja skóry trądzikowej). Są też stosowane w: niestrawnościach, zaparciach, w uśmierzaniu bólu w nerwobólach i rwie kulszowej. Sok z owoców czarnego bzu ma właściwości: napotne, moczopędne, zwalczające gorączkę i wirusy. Powinny pić go osoby ze skłonnościami do: nawracających infekcji,...
