Dlaczego małe dziewczynki noszą bikini na plaży?

Małe dziecko nie boi się nagości ani się jej nie wstydzi. W początkowej fazie rozwoju maluch traktuje ją naturalnie. Co więcej, dwulatek jest wręcz dumny ze swoich genitaliów i chętnie je pokazuje. Dopiero około 4.–5. roku życia zacznie się wstydzić, zasłaniać, zamykać drzwi do łazienki. Z pewnością nie będzie chciało również biegać nago po plaży . A co zrobić z młodszym dzieckiem? Czy pozwolić mu na chodzenie z gołą pupą? Komu przeszkadza goły maluch na plaży? Większość małych dzieci uwielbia chodzić bez pieluchy i majtek, które krępują im ruchy. Są jednak i takie, które nawet na plaży nie chcą się rozebrać. Warto to uszanować. Nie musisz obawiać się, że upodobanie do nagości uczyni kiedyś z twojej pociechy dożywotniego członka klubu nudystów. Warto przeczytać: Mamo, co to jest seks? Naucz je szacunku do własnego ciała Dziecko wyczuwa, jaki masz stosunek do nagości . Nie dopuść, by udzieliło mu się twoje skrępowanie. Gwałtowna reakcja na rozbieranie się też może być dla niego przesłaniem, że powinno wstydzić się własnego ciała. Ekstremalne postawy – purytańska, która każe okrywać się zawsze i wszędzie, oraz epatująca nagością – nie są dobre, gdy wychowujesz dziecko. Maluchy powinny uczyć się, że ciało – okryte czy nagie – jest piękne, że należy je szanować i o nie dbać. Taką naukę pobiera się w rodzinie. Wspólne życie w domu, otwartość i granice, które tam obowiązują, mają duży wpływ na rozwój dziecka jako istoty seksualnej . Na to, czy w wieku dorosłym będzie potrafiło korzystać ze swej seksualności i odpowiedzialnie się z nią obchodzić. Stosunek rodzica do nagości = stosunek do własnego ciała dziecka Wielu rodziców udaje, że nie widzi zachowań dziecka związanych z jego rozwojem seksualnym, a ich pociecha dowiaduje się z książek, jak wygląda nagi człowiek . W ten sposób kształtuje się...

Nagość a dziecko – to temat, który niestety dzieli wielu rodziców. Dzielą się oni na tych, co bez skrępowania chodzą nago przed dzieckiem, na tych, co skrzętnie ukrywają swoje miejsca intymne i krzyczą, gdy dziecko zerknie w ich stronę, oraz tych, którzy nie panikują, gdy dziecko niespodziewanie wejdzie do łazienki w czasie brania prysznica, ale i nie eksponują przed nim swego ciała. Czy któraś z tych metod jest lepsza? Posłuchajcie tych mam! „Nigdy nie miałam problemu z nagością. Często zdarza mi się chodzić w samej bieliźnie, zwłaszcza w upalne dni. Wtedy też zdejmuję biustonosz, by poczuć się wygodniej. Mój partner ma takie same podejście do tego tematu. Gdy więc urodziło się nam dziecko, nie czuliśmy się zobowiązani, by nagle chować się przed nim i robić coś wbrew sobie. Dzięki temu nasze dziecko nie ma problemu z własnym ciałem. Razem się kąpiemy, leżymy na łóżku. Maks ma już 5 lat, ale nie czujemy się skrępowani jego obecnością, a on w pełni akceptuje nasze ciała. To najlepsza metoda”. Monika, 33 lata Czytaj: Kłopotliwe pytania które dręczą rodziców „Nie rozumiem czemu ma służyć, pokazywanie dziecku nagości? Mam na siłę chodzić naga, by moje dziecko od małego miało w głowie, że można paradować z gołym tyłkiem? Oczywiście na początku, gdy synek był mały, karmiłam go piersią , ale nie wyobrażam sobie, bym miała 5 latkowi pokazywać moje piersi. Po co? Czemu ta wiedza ma służyć? Czy widok mamy pupy, czy innych miejsc intymnych ma go czegoś nauczyć? Nie wiem skąd ta nagonka, by oswajać dziecko z nagością. Mnie nikt nie oswajał w dzieciństwie, a nie widzę, bym miała jakiś problem rozebrać się przed mężem”. Karolina, 29 lat „Wychodzę z założenia, że gdy przebieram się, a dziecko nagle wejdzie do pokoju, nie powinno się robić tego powodu afery. To może dać dziecku niepotrzebną informację, że nagość...

Dumna babcia zamieściła na swoim profilu na Instagramie zdjęcie z wnuczką trzymaną w ramionach. Twarz Doroty Zawadzkiej promienieje takim szczęściem , że nie potrzeba słów, aby widzieć, że to jeden z najszczęśliwszych dni w jej życiu. "Rozryczałam się" Pod postem gorące gratulacje od internautów. "Jaka miłość w oczach! Gratulacje" – napisali. "Pani Doroto gratulacje. Teraz będzie pani Superbabcią" – stwierdzono. W rozmowie z mamotoja.pl psycholog podzieliła się swoimi pierwszymi emocjami. "Kiedy malutka już się urodziła, rozryczałam się, puściły mi emocje " – opisuje pierwsze chwile po przyjściu na świat wnuczki. Dla superniani to spełnienie kolejnego marzenia, jak mówi, jednego z najważniejszych w ostatnich latach.     "Znowu mam kogoś, komu mogę pokazać świat. Będę mogła pokazać małemu człowieczkowi, jak wspaniałe jest życie ’" – mówi wzruszona.   Będę babcią zaangażowaną na ile pozwolą na to rodzice Jaką będzie babcią? "Będę zaangażowaną babcią na tyle, na ile pozwolą mi młodzi" - podkreśliła. "To ich dziecko i ich decyzje" – dodała. Dla Zawadzkiej wzorem babci jest jej własna mama, która była - jak mówi - "babcią na gwizdek ". To oznacza, że jak młodzi rodzice będą jej potrzebowali, to będą mogli liczyć na pomoc. Natomiast nie chce być babcią, która mówi: "a zrób tak", "a spróbuj w ten sposób", "a tak byłoby lepiej". Jak mówi, bardzo jest jej żal młodych mam, które muszą się podporządkować mamie, teściowej i robić tak jak one radzą.     "To rodzice mają wybierać, co im pasuje, bo to oni muszą czuć się dobrze z dzieckiem" – podkreśliła. Dlatego zdaniem psycholog, dopóki młody rodzic nie zapyta się, czy dobrze postępuje, nikt nie powinien tego oceniać czy to jest dobrze, czy źle. Syn pani Doroty wziął urlop tacierzyński i wypoczynkowy, aby przez pierwszy miesiąc być...